Lotus Flower [Completed]

Final {Zawgyi}

၁လဆိုသည့္အခ်ိန္သည္ အလ်င္ျမန္ကုန္သြားသလို လ်န္႔စီ၏အ​ေၾကာင္း​ေတြကိုလည္း ဝမ္ရိ​ေပၚကအ​ေတာ္သိၿပီး​ေနၿပီျဖစ္သည္။ လ်န္႔စီသည္ ႐ွန္႔ယိအာျဖစ္တဲ့အ​ေၾကာင္းက​ေတာ့ ဝမ္ရိ​ေပၚကို ​ေဒါသအျဖစ္​ေစဆုံးအခ်က္ျဖစ္သည္။ အ​ေစာင့္​ေတြအထပ္ထပ္ႏွင့္အခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္ အခု သူရယ္ ဂ်ီယြမ့္ရယ္ လ်န္႔စီရယ္သုံး​ေယာက္တည္း။

ခုံ​ေပၚမွာႀကိဳးတုတ္ခံထားရသည့္အျပင္ ႏွိပ္စက္ခံထားရတာ​ေၾကာင့္ လ်န္႔စီပါလို႔​ေျပာရင္​ေတာင္ ယုံမည့္သူ႐ွိမည္မဟုတ္။

"ႏွစ္ရက္​ေတာင္႐ွိ​ေနၿပီ။ အခုထိအသိတရားမရ​ေသးဘူးလား"

"အ..အ႐ွင္မင္းႀကီး။ ကြၽန္​ေတာ္မ်ိဳးမ ဘာမွမသိပါဘူး"

"႐ွန္႔..ယိ..အာ"

တစ္လုံးခ်င္း​ေသခ်ာ​ေခၚလိုက္တဲ့ အသံက ​ေက်ာခ်မ္းဖြယ္အတိ။ လ်န္႔စီ၏မ်က္လုံး​ေတြကပါ အဆမတန္ျပဴးက်ယ္သြားရၿပီး ႏႈတ္ခမ္း​ေတြပါ တုန္ယင္သြားရသည္အထိပင္ ​ေၾကာက္ဖို႔​ေကာင္း၏။ ဤနာမည္သုံးလုံးနဲ႔တင္ အသက္ဆက္႐ွင္ခြင့္ရမည္မဟုတ္​ေတာ့တာကို သူမခန္႔မွန္းမိသြားၿပီ​​ေလ။

"ခ်င္ရန္။ ခ်င္ရန္လာကယ္မွာ"

"မင္း​ေျပာတာ သူလား"

ဝမ္ရိ​ေပၚ​ေမး​​ေငါ့ျပရာကိုၾကည့္လိုက္​ေတာ့ ခ်င္ရန္၏ေခါင္းဟာ လွံမွာထိုးစိုက္ျခင္းခံထားရလ်က္ႏွင့္ပင္ အခ်ဳပ္ခန္းအဝတြင္ေထာင္ထားတာကို​ေတြ႕ရသည္။

"ခ်င္..ခ်င္ရန္!"

နဂိုတုန္ယင္​ေနသည့္ သူမ၏အသံသည္အားကိုးရာမ႐ွိ​ေတာ့ဘူးဆိုသည့္အသိနဲ႔တင္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ကင္းမဲ့ကာ ​ေျခာက္ျခားစိတ္​ေတြကပိုလာ၏။

"ခ်မ္း..ခ်မ္းသာ​ေပးပါ"

"ခ်မ္းသာ​ေပးရမယ္?"

"..."

"ဘယ္ႏွႀကိမ္ေတာင္ ခ်မ္းသာ​ေပးရမွာလဲ"

"အ..အ႐ွင္မင္းႀကီး"

သူမဆက္​ေျပာခ်ိန္မရလိုက္။ စုတ္ဖြာ​ေနသည့္ ဆံပင္​ေတြသည္ ဝမ္ရိ​​ေပၚရဲ႕လက္ထဲတြင္ ဆြဲစုတ္ျခင္းခံထားရၿပီး လည္တိုင္ဟာေအး​စက္စက္အရာတစ္ခုႏွင့္ထိကပ္ျခင္းကိုခံထားရ၏။