Bir pazartesi sabahı okula giderken gördüm onu ilk. yere bakıyordum, birden başımı kaldırıp karşıma bakınca bakışlarını hissettim gözlerimde. evet oda bana bakıyordu. o an başladım dua etmeye onu tekrar görebilmek için. bakışlarına vurulmuştum onun. öyle güzel bakışları ve bu bakışları tamamlayan kahverengi gözleri vardı ki aşık olmamak mümkün değildi. adını bilmiyordum ama öğrenecektim. artık her gün görmeye başlamıştım. ben ona bakıyordum sürekli o da bana bakıyordu. onun bakışları bana umut verdi işte. aşık olmuştum. yemek yiyemiyordum, derslere kendimi veremiyordum... adını, okulunu, derslerinin ne kadar iyi olduğunu ve sevgilisinin olmadığını öğrendim. hala bi umudum vardı. aradan bir iki hafta geçti ve konuşmaya başladık artık onu sevdiğimi biliyordu ve bunu bildiği için benimle konuşuyordu. artık günler onu özleyerek ve onunla konuşarak geçiyordu. onu çok iyi tanıyordum artık. yarım bırakılan sözleri sevmezdi, tuttuğu takımına (beşiktaş) düşkündü. astsubay olmak istiyordu bu yüzden hayatında duyguya yer olmadığını söylüyordu. ama biliyordum benden etkilenmişti. belki de aşıktı ama bunlardan hiç bahsetmemişti bana. onun beni ilk dudağımdan öpüşünü hiç unutmam. hele yanında beni bırakacak korkusuyla ağlayışımı ve sebebini söyleyemeyişimi... ilk buluşmamızı diğer üç buluşmamızı da. bana yalandan nefret ettiğini söyleyip yalan söylemesini de... onu gördüğüm o pazartesi gününden sonra aradan yaklaşık bir ay geçti. 17 kasım 2013 pazar bana hiç sevmediğim bişey yaptırdı. etek giymemi istedi. giydim ve onunla buluşmaya gittim saat 13.15 ti. aşkım için fedakarlık yapmam gerektiğini biliyordum. o gün benim için çok özel çünkü hayatımdaki en güzel ve en kötü günü o gün yaşamıştım. bana çıkma teklif etmişti. mutluydum çünkü beklediğim an nihayet gelmişti. kabul etmiştim tabi ki. bu anı durdurmak istiyordum çünkü en mutlu anımdı. çok seviyordum onu.yanındayken onun beni deli gibi sevdiğine inanıyordum ama o uzaklaşınca yanımdan bitiyordu herşey sanki. işte bu yüzden en kötü günüm de bu gündü. böyle hissetmem boşuna değildi. ya bana oyun oynuyorsa bundan hiçbir zaman emin olmadım. o söylemeden olmamda. aradan iki gün geçti ayrıldık. sebebini inanın ben de bilmiyorum ama sanırım bana güvenmediği için. aradan bir buçuk ay geçti ve ben hala o ikinci buluşmamızda dinlediğimiz şarkıyı dinliyorum. benim kalbimden hiçbirşey eksilmedi hala o pazartesi günü aldığı yerinde duruyor. ama o ne hissediyor bilmiyorum. önceden ne hissettiğini de. ve ben hala onun yollarını gözlüyor, ilk buluştuğumuz yere bakıyor, ilk öptüğü yeri tutuyor ve ağlıyorum. dilimde hep aynı şarkı onu bakışlarımla çağırıyorum. onu da seviyor sanmıştım. ve nedense hala okula gelip giderken bakışlarını üzerimde hissediyorum ve sevgisini de. hala yanımdan geçtikten sonra bile dönüp tekrar tekrar bekliyorum. biliyorum hala içinde bana karşı birşeyler var. hala haykırmak istiyorum aşkımı bağıra bağıra ve bu kez hiç korkmuyorum kim duyarsa duysun umurumda değil. unutmak mümkün değil çünkü o benim ilk aşkım, ilk sevgilim ve hala onu çok seviyorum... ve sevmeye devam da edeceğim.ben yanından geçerken bakmasamda kalbim hep ona bakacak ve yine hep aynı şarkıyı dinleyeceğim hiçç bikmadan...inşallah benden sonraki sevgilileriyle mutlu olur. hoşçakal sevgilim ben seninle beraber kalbimi de gönderdim. ve seb,nden sonra hiç kimseyi sevmeyeceğim...
