Just You •TaeJin•

FİNAL

Sahne, ışıklar, ödüller, kameralar, başka idoller, izleyen binlerce kişi...

Bir ödül töreni için gerilmem gerektiği kadar var ama değil mi? Ki bu ödül töreni herkesin dilinden düşürmediği MAMA ödül töreniyse daha da önemli olmaz mı?

Sonunda o büyük gün gelmesine gelmişti ama niye gelmişti ki?

Dans performansı o kadar sıkıntı değil artık. Sonuçta Taehyung sevgilim.

Sevgilim...

Birkaç ay önce bana ne kadar yabancı gelen bu kelime şimdi benim için ekmek su gibi basit bir kelime oldu. Bundan pişman mıyım orası bilinmez ama.

Birbirimizi sevsek bile kimseye söyleyememek canımı acıtıyor. Bazen herkese haykırmak istiyorum  o benim sevgilim diye. Ama olmuyor. Ve hiçbir zaman da olmayacak maalesef.

Geceleri kollarında uyurken veya kollarımda onu uyuturken ne kadar huzurlu olduğumu kimse bilemeyecek. Ama biz bileceğiz değil mi?

Birbirimizi sevecek ve her zaman Birbirimizin kollarında olacağız. Her zaman.

Ne zaman onu sevmeye başladım bilmiyorum aslında birden oldu birden sevdim. Birden kalbim onun yanında delicesine attı, öpüşlerinde midem kasıldı, ellerim ayaklarım yanında titredi. Kasımın soğukluğunda ben onunla ısındım.

Sen Kim Taehyung tüm dengemi alt üst ettin.

"Bangtan Sonyeondan son 5 dakika."

Gelen sesle kendime geldim. Performans zamanı gelmişti. Hepimiz hazır ve başka bir şey yok hazırız. Bu kadar. Evet hepimiz hazırız kesinlikle.

Yavaşta koridordan sahneye doğru çıkarken biraz geride kaldım. O da beni anladı ve adımlarını yavaşlattı. Herkes önümüze geçince parmaklarımla kücüğümün elini tutmaya çalıştım. Aslında bir fark edecek diye korktuğumdan da çok tutamıyorum ama olsun temas edebiliyorum sonuçta ama değil mi?

"Taehyung-ah sahnede geçiş kısmında provalardaki gibi çok açma önünü tamam mı? Burası sahne ve şey aaa evet evet hava.. havalar soğuk üşütür hasta olursun ondan yani... yoksa başka bir sebep yok. Yani ne olabilir ki değil mi?"

Kendi kendimi kandırmayı denerken birde Taehyung'a dediklerimi inandırmam zor değil mi ya?

İşte diyemiyorum ki seni çok ama çok kıskanıyorum. Başka idollerin ağızlarını açıp senin kaslarına bakmalarını istemiyorum. İşte bir bunları desem zaten her şey olacak ama diyemiyorum işte aferin bana.

Bazen kendi kendime konuşurken böyle içimden kaşlarımı çatıp mimikleri o düşünceye göre uyarlama gibi bir huyum vardır ve bu aslında hiç iyi değil çünkü şu an bir şey demiyorum ama kendi kendime şekilde şekile girdiğim için Taehyung karşıma geçmiş 'Ben bu deliyle mi sevgili oldum?' Diye düşünüyor kesin.

"Ben seni anladım aslında biliyor musun hyung? Sen benim kaslarımı görecek olmalarını kıskanıyorsun değil mi ?"

Gerçekleri yüzüme çarpma ama Taehyung yapma bunu bana. Yapma.
"Hahh kimin kasları senin mi? Çok güldüm karnım ağrıdı hahahaha. Benim bile daha çok kasım var bir kere."

"Göstermiyorsun ki bilelim. Ama istersen törenden sonra ikimiz başbaşa senin odanda birlikt-" konuşmasını kesmesi için hemen ellerimi ağzına koyup susturdum. Bu konuşmanın sonu hiç güzel değil. Hemde hiç.

"Hyung ne diyeceğim zannettin ki sadece birlikte oturup konuşuruz diyecektim. Ama sen ne düşündün bilemem." İmalı imalı söyledikleriyle yüzune bir tane yumruk geçirmemek için kendimi zor tuttum. Bu çocuk beni deli ediyor. Her anlamda.

"Sahnede yerinizi alın çabuk."

Görevlilerin sesiyle Taehyung'a tek bir şey sordum "Ne istiyorsun Taehyung-ah? Bir gece mi yoksa beni mi?"

Sorar sormaz merdivenlerden sahnede yerimi aldım. Cevabını şu an duymaya hazır değilim. Her iki cevabıni da duymaya hazır değilim. Eğer bir gece derse yıkılır seni derse de utanç ve sevinçten hareketleri karıştırırım. Bu yüzden duymamak en iyisi.

Sahnede tüm ışıklar bize çevirildiğinde ve kameralar kayıta başladığında her şeyi unuttum. Sorduğum soruyu, alacağım cevabın korkusunu, her şeyi...
Ta ki o ana kadar.

Tüm ışıkların Taehyung ve bana döndüğü an kalbimi durdurmaya çalıştım. Sakin ol Jin. Sakin. Sadece bir sahne o kadar. Sadece sahnede Taehyung ile dipdibe duracaksınız o kadar.

İnsanların bağırışlarıyla Taehyung'un nefesini saçlarımda, ellerini vücudumda hissettim. Daha sonra bir el gözlerimi kapattı ve kulaklarımı bir ses doldurdu.

"Sadece sen. Sadece sen Kim Seokjin."