The Substitute Wife (Saldivar Sister) ON-GOING

Kabanata 1

My Sister Proposal

"What?! No! Hindi ako papayag, you know i have a life too." iling na pagtutol ko.

"Sige na Serene" pagmamakaawa nito. Halos umiyak na ito sa harapan ko pagbigyan ko lang sya.

"I want to help you, but not like this. Wala din palang silbi yung paglayas ko noon kung dito lang ako babagsak." iritang litanya ko.

"I'm begging you Serene, ito lang. Magpapanggap ka lang na ako, hindi nya malalaman. Hindi pa ko handa sa kasal pero ayokong madisappoint si Mommy. She'll probably get mad pag sinabi kong ayoko. At ayoko manyare yun." mahabang paliwanag nya.

"Selene, i'm sorry to disappoint you also pero hindi ako papayag. I love you but i can't just sacrifice everything for that damn stupid marriage." pagpapaliwanag ko sakanya.

When i was a child mom already told us about that stupid fix marriage. She trained us to become the best version of ourselves for our future husband. Me and my sister, we we're always taught to act proper, to act as a sophisticated woman.

"Hindi nya naman mahahalata kung ikaw ang aattend sa kasal, magpapanggap kang ako. Pangako hindi kita ipapahamak." pilit nyang paliwanag.

Selene and i, we are twins. Identical to be exact, kung titingnan mo kami sa malayo para kalang naduduling lalo't magkamukang magkamuka kami. Even our parents having a hard time to identify who's Selene or Serene.

Maraming nagkakamali sa aming dalawa. But there's only one thing na magkaiba sa amin, i have a scar. Nakuha ko yung peklat na yun nung minsan sinubukan ko yung bike ng kaibigan ko. I fell to the ground and unfortunately may batong matulis. Tinamaan ang tiyan ko, hindi naman sobrang laki pero sobrang dami ng dugo kaya di ko sinumbong kay mommy. Tinahi yung sugat, i can still remember kung pano ko umiyak habang natatakot umuwi. Up until now ang kaibigan ko lang at si Selene ang nakakaalam about sa aksidente 10 years ago.

"I have a boyfriend." nakayukong pag-amin nito. Pagak akong tumawa.

"Really?" nakangiwing tanong ko.
"Kaya ba ayaw mong magpakasal, dahil sa boyfriend mo? " natatawang sabi ko

"Look Serene, please understand me. I just can't hurt my boyfriend, i love him so much." naiiyak nyang paliwanag sa akin.

"You love him so much na handa kang sumuway kay mommy?" nakangising tanong ko, yumuko lang ito sa akin.

"I love mommy as much as i love him, i can't just afford to loose them both." nakayuko parin nyang sabi.

"That's why you're using me, para walang mawala sa kanila?" naiirita kong tanong.

"It's not like that Serene, i love you too." hinawakan nya ang kamay ko at tumigin sa mga mata ko.

"Mommy loves you so much, hindi naman ata yun magagalit sayo. You're too perfect sa paningin nila." mapait na sabi ko. I don't want to sound jealous pero kusa itong lumalabas sa bibig ko.

She look at me in the eyes, nakita ko ang awa sa mga mata nya. Umiwas ako ng tingin, i really hate being pitied.

Even before, Selene is the most favorite, maganda, matalino at higit sa lahat mabait ang kambal ko. My total opposite they say. Well naiintindihan ko naman dahil alam kong palpak ako sa lahat ng bagay. Naaalala ko pa noon ng sabihan ako ni mommy.

"You are very different from your sister! Hindi mo na lang sundin ang inuutos ko sayo! Wala ka talagang silbi!" bulyaw nito sa akin.

Those words still piercing my heart kahit ngayong hindi ko na sila nakakasama. Sobrang hirap kalimutan lalo't galing sa mismong magulang ko pa.

That's the reason why i chose to live with my Grandma in States because she loved and cared me,never made me feel worthless until her last breath. I was so devastated when she died. Hindi ako umuwi sa Pilipinas, i worked so hard and live by myself. Dahil sa may kunting pera na iniwan sa akin si Grandma, napag-aral ko ang sarili ko kahit papano. Nakapagtapos ako ng pag-aaral ng mag-isa. Grumaduate akong walang umakyat sa stage, but it's okay, I'm already used to it.

"Don't look at me like that, don't worry i'm not mad at you kung yun ang iniisip mo." pag-iwas kong sabi dito.

Nagulat ako ng niyakap ako nito bigla, she's sobbing. Geez! Hindi parin nagbabago, still a cry baby.

"What the hell? Bat ka umiiyak?" gulat na tanong ko.

"I'm sorry for not being with you when you needed me the most." umiiyak parin nitong sabi habang nakayakap sa akin.

"Damn Selene, stop crying i told you i'm not mad at you." pag-alo ko sa kanya.

I'm not really mad at her, kung may tao man siguro akong kagagalitan yun ay ang sarili ko. For not being enough, for being a failure and disgrace to my family.

But i guess time really heals everything. I can now accept myself, hindi buo pero kahit papano natatanggap ko na.

"Kailan ang kasal mo?" tamad na tanong ko sa kanya. Doon lang sya natigil ng pag-iyak. Napangiwi ako sa reaksyon nya.

"What do you mean?" halata sa mukha nya ang pagka-excite but she's holding it back. Takot na baka bawiin ko ang tanong ko.

"Just answer my question Sev." tamad na sabi ko.

"N-next Month, next month is the wedding." halos mautal nyang sabi.

"Did you already meet him?" tanong ko dito.

"Yes, one time nung pumunta kami nila Mommy sa bithday party ni Tta Isabel. Mommy ni Cain." pagkukwento nya.

"So Cain pala ang pangalan" nangingisi kong sabi.

"Yeah, Cain Aiden Peterson" nakatingin parin nitong sabi sa akin, tinatantya ang reaksiyon ko.

"Why? may pinaplano ka ba?" kinakabahan ulit nitong tanong, nginisian ko lang sya at hindi tinignan. Tahimik akong nag-iisip ng nagsalita ito ulit.

"Before you do something, i just want to inform nyo that Cain is a pain in the ass. May mga issue na may girlfriend daw ito." sabi nya.

"May girlfriend pala sya, bat sya pumayag sa kasalan nato?" naiinis na tanong ko.

"I don't know, baka para sa mana." naiiling na sabi nito. Tumango na lang ako, thinking of many ways to destroy the marriage. Hindi pwedeng ang kapatid ko ang makipaghiwalay dahil problema ito kay mommy.

"Got it! I have an idea." nangingiti kong sabi dito. Nagtataka itong tumingin sa akin.

"What? hindi ba tayo sisipot sa kasal?" kinakabang tanong nito.

"No, of course the wedding is still happening." nakangisi kong sabi.

"What do you mean?" mas naguluhan ito sa sinabi ko.

" Just trust me on this, ayaw mo ng kasal, pero ayaw mong sabihin kay mommy. Kapag siya ang nakipagdivorce, walang magagawa si mommy." mahabang paliwanag ko.

"How will you do that?" mas lalo lang itong naguluhan sa sinabi ko.

Tinignan ko lang sya ng makahulugan.

"You better ready your acting and script when that day come." makahulugan kong sabi sabay ngumiti dito ng matamis.