To Feel Alive

Chapter 25

Harvey Castellon

I was waiting for Daph in front of their house. Kaka end lang ng mass kanina pero umuwi muna kami.

We will visit Celene.

I was breathing heavily while waiting to Daph.

"Vey." I looked up when she called me.

I smiled at her and walk towards her. I held her hand. "Let's go?"

She nods at me.

Binuksan ko ang pintuan ng sasakyan at inalalayan siyang makasakay. Agad din akong sumakay.

Before she even held the seatbelt, ako na agad ang humatak nun at sinuot ito sa kanya.

She smiled at me. I just gave her a kiss kn the cheeks and I put on my seatbelt as well.

I started driving and we are both silent.

"Are you okay now?" I heard her.

I merely looked at her. "Medyo." I said.

"How about you?" I asked her.

Tumingin naman siya sa akin. "Okay lang naman. Bakit?"

"I'm sorry kung hindi na kita masyadong naasikaso." I sincerely said.

"Ano ka ba? Walang wala 'yun." Binututan niya ito ng tawa. "Naiintindihan kita kasi kahit ako, galit din naman ako pero alam kong ikaw 'yung pinaka affected dito kasi kaibigan mo siya." Aniya.

Tumango tango ako. She's right. They are all right. Sobra siguro akong naapektuhan kasi sabi ko kay Celene, I'm her first friend.

And maybe I feel like it's smashing my heart because I didn't fulfil my part as her friend.

"Daddy said to me that I should wait na maging ready ka na sabihin sa akin kung anong gusto mong malaman ko." Kwento niya. "So I'm just gonna remind na nandito lang ako."

I smiled at that. Daphne is really worried, I can sense that. Gusto ko na rin naman maging okay na. Kahit ako alam ko sa sarili kong, naliligaw din ako dahil sa nangyayari.

"Thank you, Daph." I uttered.

We arrived at the Mental Hospital just within 30 minutes. Hindi naman masyadong malayo pero para bang ang bilis ng oras.

Hinawakan ko ang kamay ni Daph habang papasok kami ng hospital.

May nag assist sa amin na Psychiatric Social worker dito at dinala kami sa kwarto ni Celene.

The room is clean. Hindi din makalat. Maaliwalas naman.

"Nasaan siya?" Tanong ko.

"Baka po nag tago na naman sa may pinto, Sir." Aniya. May hindi gaanong kaliit na pinto na nasa mismong pader. Baka lagayan ng mga gamit. "Sandali, Sir, kukunin po namin siya."

Akmang papasok na sila nang agad ko silang pinigilan.

"Ako na lang." I said.

Umatras sila. Nilingon ko si Daph at ngumiti siya sa akin.

"Sige na." Aniya.

I sighed as I turned my back. Dahan dahan akong nag lakad papunta sa parang cabinet.

Pigil hininga akong hinawakan ang handle ng kahoy na pintuan.

Unti unti ko itong binuksan at nakita siyang nanginginig habang tinatakpan ang tenga niya.

Magulo ang buhok niya at halatang may mga luha sa mukha niya.

Agad na nanunig ang mga mata ko.

"Cel..." Bulong ko. Hindi ako makapagsalita ng malakas. Nanghihina ako.