Թեն կուչ եկավ նկուղի անկյուններից մեկում։Ոտքերը գրկեց և լաց եղավ։Երկու վախը հիմա միասին գործում են նրա դեմ։
-ՀՅՈՆ.......ՀՅՈՆ ԽՆԴՐՈՒՄ ԵՄ ԴՈՒՌԸ ԲԱՑԻ։ԵՍ ՎԱԽԵՆՈՒՄ ԵՄ։ԵՍ ԿԱՐՈՂ ԵՄ ՎԱԽԻՑ ՄԱՀԱՆԱԼ,ԽՆԴՐՈՒՄ ԵՄ ԲԱՑԻՐ......ՀՅՈՆ ԱՂԱՉՈՒՄ ԵՄ ԲԱՑԻՐ ԴՈՒՌԸ(Թե)
Չոնը դռան հակառակ կողմում կանգնած լսում էր։Բայց նրա համար մեկ էր։Նա գնաց իր սենյակ և պառկեց մահճակալին։Չէր կարողանում քնել։Կայծակի ձայնը թույլ չէր տալիս։
Արդեն գիշերվա 3ն էր։Չոնը դեռ քնած չէր։Բերանը չորացել էր,որոշեց գնալ ջուր խմելու։Գնաց խոհանոց։Դեռ բաժակը ձեռքը չվերցրաց լսեց բարձր ճիչ,իսկ հետո բարձր լացի ձայն։
Կարծես Թեհյոնն էր։Բաժակը ցած գցելով շտապեց նկուղ։Լացի ձայնը ուժեղանում էր։Մտավ նկուղ։Ճիչի ու լացի հեղինակը Թեն էր։Նա փակել էր ջեռքերով ականջները,աչքերը նույնպես պակել էր։Լաց էր լինում։Վախենում էր աչքերը բացել։Վախենում էր լսել կայծակի ձայնը։Վախենում էր աչքերը բացել ու ոչինչ չտեսնել։
Լսեց դռան ձայնը։Հասկացավ,որ Չոնն է։Ուրիշ ոչ ոք չէր կարող լինել։Չոնը արագ լույսը միացրեց և գնաց Թեհյոնի մոտ։Գրկեց նրան....այո.....նա այսքան տարի անց գրկեց նրան....Թեն չէր հավատում.......նրան հիմա գրկել էր իր հյոնը,ով տարիներ շարունակ բացի ցավից ուրիշ ոչինչի չի տվել։
-հանգստացիր փորքրիկ ես այստեղ եմ։Մի լացիր։Ամեն ինչ վերջացել է(Չոն)
Թեն անկախ իրենից գրկեց Չոնին։Նա արդեն հյոնի գրկում էր լաց լինում։
-վախենում եմ։Տարի ինձ այստեցից։Խնդրում եմ(Թե)
Չոնը գրկեց նրան և տարավ իր սենյակը։Պառկացրեց մահճակալին,նա էլ պառկեց կողքը։Գրեկց Թեին։
-հյոն վախենում եմ(Թե)
Թեն չէր դադարում լաց լինել։Չոնը շատ մոտ բերեց Թեին իրեն։
-ոչմիբանից էլ պետք չի վախենալ։Ես քո կողքին եմ։Վերջացրու լաց լինել և քնիր(Չոն)
30 րոպե հետո։Թեն հանգստացավ և քնեց Չոնի գրկում։
*Չոնի մտքերը*
Ինչու օգնեցի նրան?ինչու գնացի նրա մոտ?ինչու գրկեցի?ինչու բերեցի իմ սենյակ?ինչու է նա հիմա իմ գրկում քնած?ախ......գլուխս ցավում է։Ոչինչ չեմ հասկանում։Պետք է քնել։
*end Չոնի մտքերին*
Չոնն էլ 10 րոպե հետո քնեց։
շարունակելի.....
(ինչ է կատարվում Չոնի հետ?)
