Թեն ծնկի եկած լացում էր։Բռնվել էր ծնողների շիրմաքարից։Չոնը ատրճանակը նշան բռնած փոքրի սրտին կանգնել էր։Թեն ավարտեց իր խոսքը։Չոնը միայն լուռ լսում էր։Դեմքի վրա ոչ մի միմիկա չէր փոխվում ամբողջ Թեի խոսքի ընդհացքում։
Լսվեց կրակոցի ձայն։Անհոգի մարմինը ցած ընկավ։Այդ անհոգի մարմինը Չոնի թշնամին էր,ով հեռվում կանգնած նշան էր բռնել Թեի վրա։Թեն վախից փակեց ականջները և աչքերը։Չոնը նայում էր այդ անհոգի մարմնին։
Չոնը վաղուց էր նկատել իր թշնամուն։Նա մտադրություն չուներ Թեին սպանելու,ուղղակի ատրճանակը պահել էր Թեի վրա,որ թշնամին մտածի,որ եղբորն էր սպանելու,ոչ թե իրեն։
-լավ ես?(Չոն)
-խի չես սպանում?(Թե)
-չեմ կարողանում(Չոն)
-այդքան դժվար է ինձ ազատել տանջաքներից։Խնդրում եմ սպանիր։Ես չեմ կարող այսպես ապրել։Կրակիր(Թե)
-եթե դու էլ մահանաս ես կմնամ մենակ։Իսկ ես դա չեմ ուզում։Արի տուն գնանք(Չոն)
Թե տեղից չշարժվեց։Չոնը մոտեցավ նրան և գրկեց։Թեն դեռ լացում էր։Մտածում էր,որ էլ չի գա այստեղ։
-մենք էլի կգանք այստեղ?(Թե)
-դա քեզանից է կախված(Չոն)
Չոնը Թեին նստեցրեց մեքենան։Նա զանգեց իր թիկնապահներին և ասաց,որ դին տանեն այստեղից։
-ով էր այն մարդը?(Թե)
-կարևոր չի(Չոն)
-եթե կարևոր չլիներ չէի հարցնի(Թե)
-շատ ես խոսում արդեն(Չոն)
-կներես(Թե)
Թեն էլ ոչինչ չխոսեց։Նրանք լուռ գնացին տուն։
Երբ մտան տուն Թեն միանգամից գնաց իր սենյակ։Պահարանի մեջ կար մի նկար,որը Թեն պահել էր Չոնից։Այդ նկարի մեջ ինքը և Չոնն են իրար գրկած։Նրանք այդ նկարում փոքր էին։
Թեն պառկեց մահճակալին և նկարը գրկեց։Արցունքները թափվում էին աչքերից։
-չի կարող ամեն ինչ այն ժամանակվա նման լինել։Հյոն ես կարոտել եմ քո գրկում լինելը։Կարոտել եմ քո փայլող աչքերը։Կարոտել եմ քո ժպիտը։Կարոտել եմ ամեն ինչ։Ինչու դու այսպիսին դառձար?դու ատում ես ինձ,իսկ ես սիրում եմ քեզ։Անգամ այդ խոսքերիս դու ոչինչ չարձագանքեցիր։Ես առաջվա հյոնին եմ ուզում։Առաջվա հյոնը ինձ չէր ծեծում,չէր բռնաբարում,թողնում էր հաց ուտեի,թողնում էր դպրոց գնայի։Երանի գոնե մեկ օր երջանիկ լինենք(Թե)
Ափսոս Թե,որ չիմացար,որ քո այսքան խոսացածը դռան ետևից լսում էր քո հյոնը։
Շարունակելի.....
(ինչ կանի Չոնը?)
