Հյոն

մաս 1

Առավոտյան Թեն արթնացավ լվացվեց և հագավ դպրոցի շորերը։Եղբայրը թողում էր մենակ դպրոց գնա,որ այնտեղ ծաղրի նրան։Նա ուզում էր աննկատ դուրս գալ տանից,բայց Չոնը նրան բռնեց և հենեց պատին։

-ուր ես գնում?(Չոն)

-դպրոց(Թե)

-ես քեզ թույլ տվել եմ տանից դուրս գալ?(Չոն)

-հյոն խնդրում եմ(Թե)

-էլ ինձ այդպես չդիմես!(Չոն)

-կարող եմ գնալ?(Թե)

-գնա ու սպասի ինձ(Չոն)

Թեն դուրս եկավ տանից առանց նախաճաշելու։Նա գիտեր,որ Չոնը նրան նախաճաշ չի տա։Չոնը լվացվեց,հագնվեց և նախաճաշեց։Հետո ընկերների հետ գնաց դպրոց։

Թեն մտավ դպրոց և սկսեցին նրա վրա թղթեր նետել։Նա արդեն սովորել էր,բայց վիևնույնն է,նրա համար վիրավորական էր և ցավոտ։Այս ամենը Չոնն էր սկսել։

Նա հազիվ արցունքները զսպելով գնաց իր դասարան։Նրա սեղանի վրա գրված էին շատ անշնորք բառեր։Թեն լուռ նստեց աթոռին և գլուխը դրեց սեղանին։Դանդաղ սկսեցին աչքերից թափվել արցունքները։Նա չկարողացավ իրեն զսպել։

Զանգը հնչեց,ներս մտավ ուսուցիչը և դասը սկսվեց։Թե փորձում էր լավ սովորել,որ Չոնը նրան չծեծի վատ գնահատականի համար։Ոչ մի ուսուցիչ Թեին չէր սիրում,բայց նա փորձում էր սիրել նրանց և լավ սովորել բոլոր առարկաները։

Երկար դասամիջոց էր,բոլորը գնում են ճաշարան բացի Թեից,նա գումար չունի,Չոնը չի տվել,իսկ նա վախենում է խնդրել։

-նայեք գումար չունի,որ գնա ճաշարան(ասաց դասարանցիներից մեկը)

-Չոնը պետքա տա։Լավա անում,որ չի տալիս(դ.մյուսը)

Թեն նորից գլուխը դրեց սեղանին,բայց այս անգամ լաց չեղավ։Նրանք ճիշտ են ասում,Չոնը պետք է տա։Նա արդեն 1 շաբաթ է հաց չի կերել։Նա իրեն վատ էր զգում,դրա համար որոշեց մի փոքր գումար խնդրել եղբորից։Նա գնաց ճաշարան։Չոնը իր ընկերների հետ նստած ճաշում էր։Նա դանդաղ մոտեցավ այդ սեղանին։

-հյոն(Թե)

Սեղանի նստածները նայեցին Թեին։Չոնը բարկացած էր։Թեն գլուխը կախեց և ասաց։

-հյոն ես սոված եմ(Թե)

-ինչ անեմ?(Չոն)

-գումար կտաս,բան առնեմ?(Թե)

-ոչ(Չոն)

-հյոն....(Թե)

-չէ ասեցի!(Չոն)

Չոնը կանգնեց և ուզում էր խփել Թեին։

-հյոն խնդրում եմ չծեծես(լացելով ասաց Թեն)

-գնա ստեղից!(Չոն)

Թեն լացելով դուրս եկավ ճաշարանից և գնաց պետքարան։Թեն իսկապես շատ սոված էր,նրա ստամոքսը ձայներ էր հանում և բան էր ուզում ուտել։Թեն չգիտեր ինչ աներ։Եթե նա այսօր էլ չուտեր ուշագնաց կլիներ։

Զանգը տվեց և Թեն գնաց դասարան։Բոլոր դասերը վերջացան։Նա դուրս եկավ դպրոցից և գնաց տուն։Հանապարհին կանգնեց մի խանութի դիմաց և նայում էր մի մարդու,որ ռամյոն էր ուտում։Թեն ինքն իրեն ասաց։

-հյոնը ինչու հաց չի տալիս։Ես էլ եմ մարդ։Ես էլ եմ սոված(Թե)

Թեն նորից լացեց և շարունակեց ճանապարհը։Գնաց տուն։Չոնը տանն էր։Թեն ուզում էր աննկատ գնալ սենյակ,բայց Չոնը բղավեց։

-ՍՏԵՂ ԱՐԻ(Չոն)

Թեն լացելով և դողալով գնաց Չոնի մոտ և գլուխը կախ կանգնեց նրա դիմաց։

-ԽԻ ԷԻՐ ԵԿԵԼ ՃԱՇԱՐԱՆ?ԽԻ ՄՈՏԵՑԱՐ ԻՆՁ?ԻՆՉԻ ԷԻՐ ԻՆՁ ՀՅՈՆ ԱՍՈՒՄ ՈՒ ԳՈՒՄԱՐ ՈՒԶՈՒՄ?ՊԱՏԱՍԽԱՆԻ(Չոն)

-հյոն....(Թե)

-ԻՆՁ ՉԱՍԵՍ ՀՅՈՆ(Չոն)

-Չոնգուկ ես սոված եմ։Մեկ շաբաթ է ոչինչ չեմ կերել։Խնդրում եմ հաց տուր։Ես էլ չեմ դիմանում։Ես կմահանամ եթե չուտեմ(Թե)

-մահացիր(անտարբեր ասաց Չոնը)

-Չոնգուկ հաց չես տա?(Թե)

-ոչ,բայց ծեծ կուտես(Չոն)

Թեն վախեցած և թաց աչքերով նայեց Չոնին։Չոնը հանում էր իր գոտին։

-հանիր հագուստդ(Չոն)

-խնդրում եմ մի ծեծի(Թե)

-ասեցի հանի!(Չոն)

շարունակելի.....

(ինչ կանի Չոնը?հավանում եք?)