մաս 6

272 11 3
                                    

Չոնը եկավ տուն և տեսավ Թեհյոնին իր մահճակալին պառկած։Նա մոտեցավ նրան և թույլ ապտակեց,որ նա արթնանա։Բայց Թեհյոնը չշարժվեց։Չոնը ուժեղ հրեց նրան և Թեն ընկավ հատակին։Չոնը նրան այդպես թողեց և պառկեց իր մահճակալին։

Թեհյոնը սկսեց զառանցել։

-հյոն։Հյոն ես մրսում եմ։Ես սոված եմ։Տանիքում շատ ցուրտ էր։Գիշերը ձյուն եկավ։Հյոն ես չէր ուզում երկուս ստանալ,բայց իմ մարմինը ցավում էր,ես չէի կարողանում վազել(Չոնը այս ամենը լսում էր)Հյոն ուսուցիչը դպրոց է կանչել ծնողներիս,բայց նրանք մահացել են դու կգնաս?(Թե)

-ես քեզ սատկացնելու եմ երկու ստանալու համար ու ծնող կանչելու համար(Չոն)

-հյոն ես ինձ լավ չեմ զգում,խնդրում եմ օգնիր ինձ։Ես չէի ուզում հիվանդանալ,իմ մասին ոչ ոք հոք չի տանի։Հյոն դու լավն ես,ինչու ես այդպես վարվում իմ հետ?բայց մեկ է ես քեզ սիրում եմ,չէ որ դու իմ մեծ եղբայրն ես(Թե)

-հերիք է զառանցես քնիր։Քեզ վաղը կրկնակի պատիժ է սպասվում(Չոն)

Թեն վերջապես ձայնը կտրեց և քնեց հատակին։Չոնը նույնպես քնեց։

Առավոտյան առաջինը մի կերպ արթնացավ Թեհյոնը։Նա բացեց աչքերը և զարմացավ։Նա գտնվում էր Չոնի սենյակու։

Նա արագ կանգնեց և դուրս եկավ սենյակից քանի Չոնը չի արթնացել։

*Թեի մտքերը*

Նա ինձ կսպանի։Ինչու էի ես նրա սենյակում ու հատակին?խնդրում եմ մենակ չծեծի

*end Թեի մտքերին*

Թեն գնաց իր սենյակ։Նա շատ էր մրսում,քանի որ ջերմությունը չէր ինջել։Նա սկզբում չափեց իր ջերմությունը։Այն 39 էր։Գտավ դեղատուփը և ջերմիջեցնող խմեց։Հետո գնաց խոհանոց նախաճաշ պատրաստելու։Այսօր շաբաթ էր և դպրոց գնալ պետք չէր։

Թեն նախաճաշ էր պատրաստում,երբ խոհանոց մտավ Չոնը։Նրա հագին շապիկ չկար։Երևում էր նրա մարմնի կուբիկները։Թեն մի վայրկյան նայեց նրան և հայացքը թեքեց։

-ինչ է եղել դպրոցում եկեկ?(Չոն)

-ոչինչ(Թե)

-ստում ես(Չոն)

-հյոն ոչինչ չի եղել(Թե)

-ԱՅԴ ԴԵՊՔՈՒՄ,ՈՎ Է ՍՏԱՑԵԼ ԵՐԿՈՒՍ և ՈՒՄ ԾՆՈՂՆԵՐԻՆ ԵՆ ԿԱՆՉԵԼ ԴՊՐՈՑ?(Չոն)

-հյոն խնդրում եմ չծեծես։Ես մեղավոր չեմ,որ երկուս եմ ստացել(Թե)

-ԵՍ ԵՄ ՄԵՂԱՎՈՐ,ՈՐ ԵԿՈՒՍ ԵՍ ՍՏԱՑԵԼ։ԵՍ ԿԳՆԱՄ ԴՊՐՈՑ և ԴԱ ԿԼԻՆԻ ՔՈ ՎԵՐՋԸ։ՄԵԿ ՇԱԲԱԹ ՏԱՆԻՑ ԴՈՒՐՍ ՉԳԱՍ(Չոն)

-հյոն բա դասերս?(Թե)

-ես կիմանամ ինչ են հանձնարարել և կասեմ քեզ դու էլ տանը կսովորես(Չոն)

-լավ(Թե)

-արագ պատրաստի սոված եմ(Չոն)

Թե պատրաստեց նախաճաշը։Լցրեց մեկ ափսեի մեջ և դրեց Չոնի դիմաց։

-հյոն կարող եմ ես էլ ուտել?(Թե)

-ոչ,գնա նկուղ(Չոն)

-հյոն(լացակումած ասեց Թեն)

-գնա նկուղ ու պատրաստվի,այսօր շատ դաժան պատիժ է սպասվում քեզ(Չոն)

Թեն միանգամից ծնկի եկավ և սկսեց աղաչել։

-հյոն աղաչում եմ չծեծես։Ես չէի ուզում այս երկուսը ստանալ,երդվում եմ։Հյոն մի ծեծի,իմ ամբողջ մարմինը ցավում է։Ես չեմ սպանել ծնողներիս։Հյոն ինչու ես ատում ինձ։Ես մեղավոր չեմ,որ նրանք մահացան(արդեն լացելով ասում էր Թեն)

-նրանք միայն իմ ծնողներն էին։Դու ես նրանց սպանել։ԴՈՒ։ԳՆԱ ՆԿՈՒՂ։ԱՅՍՕՐ ՔՈ ՎԵՐՋԻՆ ՕՐՆ Է ԼԻՆԵԼՈՒ։ԱՏՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ(Չոն)

Թեն էլ չէր կարողանում պայքարել։Նա կանգնեց և արցունքները սրբելով գնաց նկուղ։Նստեց մի անկյունում,ոտքերը գրկեց և գլուխը դրեց ծնկներին։Սկսեց ինքն իրեն խոսել։

-ինչու են բոլորը ինձ ատում?ես էլ եմ ուզում սիրված լինել։Ես մեղավոր չեմ,որ նրանք մահացան։Ինչու է հյոնը այդքան ատում ինձ։Իմ մարմինը ցավում է։Ոչ մի ողջ տեղ չկա(նա սկսեց նորից լացել)ես էլ եմ ցավ զգում։Նրանց թվում է ես անզգացմունք եմ։Ես էլ եմ մարդ։Ես էլ եմ ուզում ընկերներ ունենալ։Ես էլ եմ ուզում ծնունդիս նվերնել ստանալ,ոչ թե հյոնի կողմից հարվածներ։Ես էլ եմ ուզում,որ ուսուցիչները ինձ սիրեն։Ես էլ եմ ուզում հաց ուգել։Ես էլ եմ ուզում լավ սենյակ ունենալ։Ես էլ եմ ուզում մարդիկ ինձ զզվելի հայացքով չնայեն։Ես էլ եմ ուզում լավ կյանք ունենալ։Ես չեմ ուզում տանջվել։Իմ դասարանցիները հիմա ման են գալիս,ընկերների հետ են։Իսկ ես սպասում եմ,թե երբ է հյոնը գալու և Աստված գիտի,թե ինչ կանի ինձ հետ։Մամա,պապա խնդրուն եմ Չոնի վրա բարկացեք,ես նրա եղբայրն եմ,ոչ թե թշնամին։Ես մեղավոր եմ,որ դուք մահացաք?Մամ ես քո ջերմությունն եմ ուզում,քո պատրաստած ուտեստներն եմ ուզում։Ուզում եմ քեզ գրկել ու ասել,որ շատ եմ սիրում։Պապա ուզում եմ,որ էլի մեքենա վարենք իրար հետ։Ոզում եմ,որ գրկես ինձ։Ուզում եմ լավ խորհուրդներ տաս։Ուզում եմ ճիշտ ճանապարհը ինձ ցույց տաս։Ես լավ չեմ։Իմ սիրտը ցավում է։Ես մահանում եմ։Հյոնը կյանքում ինձ եղբայր չի համարի։Ես ուզում եմ գրկել հյոնին,բայց նա այնպես է բղավում,վախենում եմ անգամ մի տառ ասել։Մամ,պա.....(Թե)

Դուռը բացվեց և ներս մտավ Չոնգուկը։

շարունակելի.......

(Ինչ է սպասվում Թեին?հիմա ասեմ թե խի երկար ժամանակ չէի գրում ֆֆն։Ես կոռոնա էի ու հիվանդանոցում պառկած էի։Վատն այն էր,որ հեռախոսս տանն էր մնացել,իսկ դրսից ներս ոչինչ չէի թողնում ներս տանեինք։Երեկ եմ դուրս գրվել։Այսօրվանից ակտիվ դուրս կգան ֆֆները)

ՀյոնМесто, где живут истории. Откройте их для себя