⛓𝐃𝐨𝐦𝐢𝐧𝐚𝐧𝐭'𝐢𝐧 𝐚𝐬𝐤𝐢-Mαzoşιѕт-🩸

1.BÖLÜM:HASTANE

Zaman... zaman dediğimiz ne ki? Zamanın da kendimi hiçbir şey zannetmiyordum. Öyle ki başıboş dolaşıyordum. Ailem de herkes çok iyiydi. Annem üst düzey mühendis, babam da doçent doktordu. Benimde kendime hayrım yoktu. Günün biri geldi ve artık YETER! demem gerektiğini anladım. O yeterden sonra o kadar çok çalıştım o kadar çok çalıştım ki, bazen yaşıyor muyum diye soru sormuştum.

Önümde 3 aylık bir süreç vardı. Bu 3 aylık sürenin içinde doktorluk sınavını, üniversiteye geçiş sınavını bile atlatmıştım. Artık üniversiteliydim ve doktorluk için canımı verebilirdim.

Derken üniversitede bitti, doktoramda çok iyi, tam takır yazılı cv'im ile babamın yanında-şimdilik- asistan olarak çalıştım. İlk 6,7 ayım böyle geçtikten sonra nihayet doktor olma yoluna geçmiştim. Artık kendime ait bir odam vardı. Odama ilk baktığım zaman masamdaki o ad... MİA JANE ORWELL( Cerrah doktor)... Adımı böyle görmek beni o kadar çok sevindiriyor du ki, resmen kendime aşık oluyordum.

Ben mia jane orwell. 24 yaşındayım ve geçmişi geleceğini aratmayan bir kadınım...

"Tak","tak","tak"

Sandalyemden bu düşüncelerden sıyrılarak aniden sıçradım. Artık ne kadar korktuysam, o panikle "GEL!" diye bağırdım. Gelen kişi asistanım dı. Alice Washington. Bana tuhaf bir şekilde bakıyordu. Bakması çok normaldi çünkü, ona tuhaf bir şekilde bakıyordum. Kendime gelerek:

+Hey özür dilerim. Kendine gel :). Dalgınlığıma geldin. Biran da böyle baktım. Üzgünüm.

-Ah sorun değil. Sizin işinizde çok kolay değil. Malum cerrahsınız. Dalmanız çok normal.

+Anlayışın için sağol Alice. Ee o dosyalarda ne var?

-Ha dosyalar, bunları bizzat Babanız Martin bey size vermemi istediler. İmzalamınız gereken yerler varmış. Buyurun.

+Sağol Alicecim. Odamdan çıkabilirsiniz.

-Peki Mia Hanım. Bir isteğiniz var mı?

+Evet var. Bana hanım değilde, direk ismimle seslenmeni istiyorum.

-Ama...

+Ama falan duymak istemiyorum. Sonuçta uzun zaman beraber olucaz. İki arkadaş gibi olmak istiyorum sizlerle. Tabi teklifimi kabul edersen.

-Tabiki kabul ederim. Sizinle arkadaş olmak iyi olur. Tekrardan İyi işler diliyorum. Ben odanızdan çıkıyorum.

+Peki. Çıkabilirsin.

Alice tatlı bir asistanım dı. Bir dediğimi iki etmezdi. Vakit buldukça beraber vakit geçirirdik. İşini o kadar çok severek yapıyor ki, bazen işinde çok ciddi olduğunu bile gördüğüm anlar oldu. Temiz bir geçmişi yoktu. Annesi, babasını- Babası, annesini kaç kere aldattırmış. Evde hep kavga dövüş eksik olmazmış. Bir gün babası Alice'yi alışveriş yapmak için-o da sözde alış veriş- kızına "hadi sana alışveriş yapalım" diye evden çıkmışlar. Kızda o kadar heyecanlı ki, acaba ne alsam diye kara kara düşünüyormuş. Babası avm yönünün tersi bir yöne dönünce kızda garipsemiş çünkü, avm'nin tam arkasında kocaman bir ormanlık alan varmış. Kızda dayanamamış babasına sormuş "baba, biz avm'ye girmeyecek miydik? Sen niye ormanlık alana doğru sürüyorsun? Ne yapacağız ki ormanda?" . Babası hiçbir şey dememiş. Kız da meraklı meraklı etrafa bakıyormuş. En son kuytu bir yere gelince babası " işte bura uygun. Sende arabanın bagajını aç. Sana aldığım 2 çift bir şey var onları giy." demiş. Ee kızda hemen arabadan atlayıp bagaja koşmuş. Bagajı açar açmaz gördüğü manzara karşısıyla şoke olmuş. 2 çift seksi kıyafet, fantezi aletleri ve tehdit amaçlı olarak kullandığı silahı varmış. Kız bunları görür görmez gizliden kaçmaya çalışacakmış ki babası onun saçını çekerek durdurmasıyla kaçamamış. Haliyle olanlar da olmuş. Babası kızından faydalandıktan sonra kızını oracıkta terketmiş. 4 gün boyunca aç, sussuz ormanda yaşamış. Kalacak kimsesi yokmuş. Kızıda bir piknikçi aile kurtarmış. Gitmediği kurum, görüşmediği kimse kalmamış. En sonunda dayanamayıp intihara sürüklemiş kendini. Bu babasının ona yaptıkları ilk değilmiş. Ondan öncede yaparmış. Anneside hiç karışmazmış hatta izlermiş bile. Sırıtarak. Hayat ona karşı baya hissizleşmişti. Şuanda 22 yaşında ve güçlü bir şekilde ayakta durmaya çalışan bir çalışan kadın. Benim çalışan kadınım. Şu yaşına kadar neler neler gördü, çekti... bir bilseniz. O zamanlar keşke varlığından haberim olsaydı da onun yanında olsaydım. Yanında olunması gereken zamanlarda hiçkimse yanında olmazmış hatta kimsesi yokmuş. Ama ben onun herkesi oldum. O ağlasa ben daha çok ağladım, o gülse ben daha çok güldüm. Zor zamanında yanında oldum. İyi zamanında da destekçisi oldum. Banada çok düşkündür. Ah Alice ah. Güçlü kadınım.

Bunları istemeyerekte olsa boşvererek son dosyamı da imzalayarak odamdan çıktım. Babamın odasına doğru yürüyordum. Gözüm bir alt kattaki siyah takım elbiseli adamlara kaymıştı. 5 kişi varlardı. Adamları olduğum yerden iyi göremesem de Çok fazla dikkat çekici duruyorlardı.

☆1.Bölümün sonu☆