⛓𝐃𝐨𝐦𝐢𝐧𝐚𝐧𝐭'𝐢𝐧 𝐚𝐬𝐤𝐢-Mαzoşιѕт-🩸

2.BÖLÜM:İLK KARŞILAŞMA

Babamın odasının kapısına vardığım sırada, içerden bağrışma sesleri geliyordu. Dayanamayıp kulağımı kapıya yasladım ve olanları dinlemeye başladım.

×(mafya): Size ilk ve son kez söylüyorum Martin bey. Kızınız 
Jane hanım'ı doktorum olarak istiyorum. Aksi taktirde bu hastalığım yüzünden ölmüş olursam, korumalarım başta sizi sonra kızınızı öldüreceklerdir. Ya siz kendi ellerinizle kızınızı bana verirsiniz, ya da ben bizzat kendim kaçırarak işi sonlandıracağım. Karar sizin.

+Bakın beyefendi, ben bir hastalık yüzünden doktorumu ya da sevdiğim insanları başkasına satacak kadar yüzsüzün teki olmadım ve hiçbir zaman da olmam. Ya hastanemizde hastalığınız geçene kadar istirahat edersiniz, ya da evinizde geberip gidersiniz.

Olanlara aşırı sinirlenmiş olacağım ki daha fazla dayanamayıp kapıyı çaldım. İçerden ses gelmeyince bende kapıyı onay almadan açtım. Açar açmaz gördüğüm manzara karşısında şok olmuştum. Siyah takım elbiseli, saçları koyu kahve ve esmer olan, adı mafya olarak tanımlanan şahısın babamı rehin aldığını gördüğüm sırada arkamda bir kaç kişinin belirdiğini hissettim. Tam arkamı döneceğim sırada korumalardan birinin beni boğazımdan hafif şekilde kavrayıp kendine bastırmasıyla daha çok gerilmiştim. Bir yandan mafyaya babamı bırakması için yalvarıyor diğer yandan beni esir alan korumaya beni bırakması için  yalvarıyordum.

Mafya babamı yere sert bir şekilde atarak yanıma hızlı adımlara yaklaştı. Dibime kadar yaklaşan mafyaya bakmamak için uğraşırken, eliyle çenemi tutarak ona bakmamı sağladı. Yüzünde simetrik bir şekilde sırıtma yayılırken konuştu;

× Bu gördüklerinizin eseri tamamen babanızın yüzündendir. Ben George AMERİCANA. Sizden tek isteğim, benim doktorum olman. Bir hastalıkla uğraşıyorum ama uğraşlarım iyi bir sonuç'a bağlanmıyor. Beni iyileştirmeni  istiyorum. Detayları evimde konuşalım. Ulû ortamda konuşulacak konular değil  bu söyleyeceklerim. Sizi dinliyorum jane hanım.

Ben hala olayın şokunu atlatamazken, bana sunduğu teklif'e olumsuz bir cevap verirsem sonucun ne olacağını tahmin edebiliyordum. Karşımdaki bir mafyaydı. Ya öldürür, ya kaçırır, ya da işkence gördürürdü. En iyisi babamın mafyaya dediklerini ona söylemekti. Yoksa hiçbir şey söyleyemeyecek kadar kötü durumda kalmak istemiyordum. Sanki hiç kötü bir durumda değilmişim gibi.

+ Beyefendi. Sizi çok iyi anlayabiliyorum. Hastalığının geçmesini isteyen kişisiniz, herkes gibi. Fakat hastalığınız ciddiye bağladıysa bu benim evde geçirebileceğim bir şey olamaz. Dilerseniz size yoğun bakım odasını hazırlayalım. Hastanemizde sizi en iyi şekillerde bakarak hastalığınızı giderebiliriz.

Karşımdaki adam söylediklerime sinirlenmiş olacak ki kaşları çatıldı. Bana o kadar sinirle bakıyordu ki sessiz ama bir okadar da vurgulu bir ses tonuyla konuşmaya başladı.

×Bana daha verilebilecek sabır ya da şans kalmadığına göre itirazın lütfu kalmamıştır.

Diyip boğazımdan tutan korumaya, beni bayıltmasını istercesine eylem gösterek önümden çekilip, çıkışa doğru yürümeye başladı. Ben adamdan kaçmaya çalışırken babama son kez baktım. Yerde baygın bir şekilde yatıyordu. Ağlayarak babama bağırıyordum. "Baba nolur kalk, baba yalvarırım kalk, ba-" cümlemi tamamlayamadan arkamdaki adam bezi ağzıma bastırdı. Kurtulmak için hem çırpınıyordum, hem de yardım çığlıkları atıyordum.

Derken 1,2 dakika sonra gözlerim kararmaya, bedenim hareketsizleşmeye ve nefes alamamaya başladım. Baygınlık hissi vücudumda dağılırken, kendimi adamın kollarına bıraktım ve ne zaman ayılacağımı bilemeden bayılmıştım.

☆2.bölümün sonu☆