บทที่ 17
"นี่ วันหลังอย่าเล่นอะไรแบบนี้อีกนะ" ฉันพูดระหว่างที่เรานั่งดริ่งค์แชมเปญกันหลังอาหารมื้อดึกผ่าน
ไป
"ก็ฉันอยากเห้นหน้าเธอดีใจขั้นสุดนี่" เจอาร์พูดมองที่ฉันอย่างหวานเยิ้ม
"แหมะ ถ้าเกิดเป็นอันตรายขึ้นมานายจะทำยังไง" ฉันพูดพร้อมทำหน้าจริงจัง ขึงขังใส่
"ไม่มีทางหรอก....เพราะเธออยู่ในสายตาของฉันตลอดเวลา" เจอาร์พูดพร้อมเปร่ยตาอันแสนหวาน บ่นห่วงใยมาให้ฉัน ตอนนี้ใจของฉันมันเต้นแรงยิ่งกว่ากลองสามช่าสะอีก หน้าของฉันตอนนี้ ไม่ต้องเดาเลยว่าแดงขนาดไหน จากความร้อนฉ่าบนใบหน้าของฉัน ตอนนี้คิดว่าน่าจะแดงกว่ามะเขือเทศตอนสุกสะอีก
"หน้าแดงนะ" เจอาร์พูดพร้อมยิ้มที่มุมปาก
โอ้ยยยยยยย ใครที่ว่ากินเด็กแล้วเป็นอมตะก็คราวนี้แหละจ้า อกอีแป้นจะแตกไม่เคยคิดเลยว่าใจจะเต้นไม่เป็นจังหวะได้ขนาดนี้ ทำไมนางถึงได้รู้ดีเกินเด็กขนาดนี้นะ เกลียดจริงงง
"ป่าว"
"ป่าวจริงหรอ"
"ป่าวก็ป่าวสิ ว่าแต่นายทำไมเอาแต่ดอกกุหลาบแดงมามากมายขนาดนี้ เหมามายกสวนเลยรึ"
ฉันบ่นเพื่อเปลี่ยนเรื่อง ปนสงสัยเพราะภายในห้องไม่มีดอกไม้ชนิดอื่นเลยที่ไม่ใช่กุหลายแดงสดนี้เท่านั้น
"อยากรู้ไหมว่าเพราะอะไร"
"หะ" ฉันยังไม่ทันจะตอบเป็นประโยค เจอาร์ก็เดินตรงเข้ามาช้อนตวของฉันไปนั่งลงที่ตักของเขาบนเตียงขนาดใหญ่ นั้นทำให้ฉันยิ่งใจสั่น เต้นไม่เป็นจังหวะเข้าไปอีก แถมตอนนี้คิดว่าหน้าของฉันคงแดงมากกว่าที่คิดไว้แน่นอน
"เพราะว่าแบบนี้ไง" เจอาร์เอามือจับคางของฉันขึ้นมองหน้าของเขา พร้อมประกบริมฝีปากที่น่าจุบนั้นลงมาประกบที่ริมฝีปากของฉันอย่างนุ่มนวล
"เพราะว่าเธอ ชอบดอกกุหลาบแดงมาก ไม่ใช่หรอ"
ฉันนิ่งเงียบไปซักพัก เออใช่ ดอกกุหลาบแดงคือดอกไม้ที่เราชอบมาตั้งแต่เด็กๆ นี่น่า เราชอบกุหลาบสีแดง มีกลิ่นหอม มันสีสด ทั้งสวย ทั้งแข็งแกร่ง ฉันเลยชอบมากเป็นพิเศษ แต่ว่าไม่ได้มีใครรู้เรื่องนี้มากนัก แม้แต่พีทเองก็ไม่รู้ อาจจะเพราะนายนั้นไม่ได้จำ แล้วก็ไม่ได้สังเกตุด้วยแหละ
"ทำไม...."
"ทำไมฉันถึงรู้นะหรอ"
"......." ฉันไม่ตอบอะไร แต่พนักหน้าช้าเป็นการตอบแทนคำตอบ
"เพราะฉันเฝ้ามองเธอมาตลอด จนถึงตอนนั้นเธออาจจะไม่รู้ว่ามีคนคอยมอง คอยแอบดูอยู่ แต่ยังไงตอนนี้เธอเป็นของฉันแล้ว ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปเป็นของคนอื่น อย่าหวังเลย"
"......" ไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบอะไรออกไป ปากของเขาก็ประกบลงท่ริมฝีปากฉันอย่างนิ่มนวล
เราสองคนจูบกันอีกครั้งด้วยความรักและความอบอุ่นของเขา ทำไมมันช่าง อบอุ่นและรู้สึกดีแบบนี้ ฉันไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อนเลย เขาโน้มตัวของฉันลงบนเตียง แล้วใช้มือของเขาค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของฉันออกที่ละชิ้น
"เป็นของฉันแล้ว ก็ไปเป็นของคนอื่นอีกไม่ได้แล้วนะ" ไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบอะไร เจอาร์ก็รุกเข้ามาหาฉันยิ่งกว่าหมาป่าล่ากระต่ายน้อยสะอีก
YOU ARE READING
My Boss เจ้านายที่รัก
Romance"พ่อ !!!!" "แกเลิกเถียงฉันสักที" ฉันทำหน้ามุ่ยเมื่อได้ยินในสิ่งที่พ่อพูดออกมา "พ่อจะให้หนูไปเป็นเลขาบริษัทของเพื่อนพ่อทั้งๆที่หนูเป็นผู้บริหารเนี้ยนะ" "แกแค่ไปช่วยแปบเดียวเองทำไมต้องบ่น" "บ่นสิ หนูต้องไปป็นลูกน้องให้เด็กอายุเท่าไหร่ก็ไม่รู้เนี้ยะ...
