เวลา 20.21 น.
"อื้อ..." ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย กี่โมงแล้ว แล้วฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ยยยย ตายแล้ว ฉันเด้งตัวขึ้นมาจากโซฟากระต่ายตื่นตูม
"ตื่นแล้วหรอ" เสียงอันคุ้นหูของใครบางคนดังมา
"เจอาร์" ฉันเอ่ยเสียงออกมาอย่างเบาๆ เขาอยู่ในชุดลำลองแสนดูดี งุ้ยยยย หล่อจังเลยยย ><
"นอนจนนึกว่าซ้อมจายสะแล้ว"
"หะ เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ" ฉันลุกขึ้นทำท่าทางเข้าไปหาเรื่อง
"ตื่นแล้วก็กลับบ้านได้แล้ว"
"อ้าว แล้วข้าวของละ" ฉันพูดพร้อมหันไปมองรอบๆตัวของฉัน
"ระหว่างที่เธอนอนอืดอยู่นี้ ฉันให้คนที่บ้านมาข่นไปหมดแล้ว" เจอาร์พูดพร้อมลุกขึ้นยืน
"นั้น กลับกันเลยเถอะฉันเพลียอยากนอนจะแย่แล้ว" ฉันพูดพลางหันไปหยิบกระเป๋าสะพาย
"มานี่ เดี่ยวถือให้" เจอาร์พูดพร้อมเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าสะพายของฉันไปถือ
>.,< ดาเมจรุนแรงเหลือเกินแม่เอ้ยยยย จากนั้นเขาก็ใช้มือยาวๆของเขาเข้ามาโอบเข้าที่เอวของฉัน
"ดะ..เดี่ยว นายทำอะไรของนายเนี้ย"
"หวง จบนะ"
"0/////0 จบงั๊บ" ทำไมเขาทำตัวน่ารักแบบนี้เนี้ย นี้สรุปคุณหมอเขาเอายาอะไรให้ตานี้กินเนี้ยแบบนี้น่าตบให้ป่วยเข้าโรงพยาบาลอีกสักรอบ อิอิ
ก๊อกๆ
เสียงประตูห้องดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออกช้าๆ คุณหมอคนเดิมนั้นเอง
"เอ่อ...จะกลับกันแล้วหรอครับ" คุณหมอพูดพร้อมมองมาที่ฉันด้วยสายตายิ้มหวาน
"เอ่อ..."
"ครับ พอดีว่าภรรยาผมเขาเพลียแล้ว จะพากลับไปพักครับ ^^"
เดี่ยวววววว เดี่ยวนะ ฉันหันไปมองเขาด้วยท่าทางมึนงง เพราะฉันยังไม่ทันจะได้ตอบอะไรเลย พร้อมกับมือของเขาที่โอบเอวของฉันอยู่นั้นถูกดึงให้เข้ามาอยู่ใกล้ตัวของเขามากขึ้น
"อ่อ ครับพอดีผมจะเอาใบกำกับภาษีมาให้ครับ" คุณหมอพูดเสร็จแล้วยื่นซองเอกสารขาวๆให้ ในขณะที่ฉันกำลังจะยื่นมือไปหยิบมานั้นเอง ก็มีตามือดีขโมยมาหยิบออกไปสะก่อนด้วยท่าทางไม่พอระดับรุนแรง
"ครับ แล้วมีอะไรอีกหรือเปล่าครับ"
"ไม่มีอะไรแล้วครับ...เดินทางปลอดภัยครับ ถ้าคุณผู้หญิงรู้สึกไม่ดี มาพบผมได้นะครับ ^^" คุณหมอพูดพร้อมยิ้มหวานๆแล้วเดินจากไป
"ชิ น่าจะให้พ่อไล่ออกไปสะ" เขาพูดพลางทำท่าทีไม่สบอารมณ์
"เอาน่าๆ เราก็คงไม่เจอเขาอีกแล้วแหละ"
"ถ้าได้อย่างงั้นก็ดี"
"กลับกันเถอะ" เราเดินกลับมาที่รถของฉัน ที่จอดไว้ที่ลานจอดรถนั้นเอง
"เดี่ยวฉันขับเอง"
"เอางั้นหรอ ไหวแน่นะ" ฉันถามเพื่อความแน่ใจ ไม่ใช่ว่าเขาจะพาเราไปคว่ำตายทั้งคู่อันนั้นฉันไม่เอานะ
"ไหว ฉันไม่ได้เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายนะ -*- "
"จ้าๆ" ด้วยความที่ฉันขี้เกียจจะเถียงนั้นเอง ฉันจึงเดินไปนั่งที่นั่งที่ข้างคนขับอย่างว่าง่าย
"คาดเข็มขัดด้วย" เจอาร์พูดพร้อมเอนตัวของเขามาคาดเข็มขัดนิรภัยให้ฉัน เราห่างกันเพียงไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น กลิ่นตัวของเขาหอมจัง กลิ่นน้ำหอมที่เขาใช่เป็นประจำ อ๊า....ดีจังงง -//////-
"เป็นไรอ่ะ"
"หะ..."
"เลือดกำเดาไหลแล้วนะ" เจอาร์พูดพร้อมหยิบกระดาษทิชชูมาให้ฉัน
"อร๊ายย จริงหรอ" ฉันพูดพร้อมเอามือแตะที่จมูกของตัวเองเบาๆ จริงด้วย นี้มันเลือดกำเดาไหลลลลล ฉันรีบหยิบกระดาษทิชชูจากมือของเขามาเช็ดด้วยความอาย อย่างงี้เขาก็รู้แน่เลยว่าฉันคิดอกุศลกับเขาอ่า อายยยยยตาย T^T
"นี้เธอแอบคิดอะไรกับฉันใช่ไหม" เขาพูดพร้อมขยับเขามาใกล้ๆ พร้อมเอาแขนทั้งสองข้างของเขาครอบฉันเอาไว้ หน้าของเขาและฉันห่างกันไม่กี่เซนเท่านั้น เราหายใจรดกัน
"นะ...นายทำอะไรน่ะ"
"ทำแบบนี้ไง"
จากนั้นก็.......
// สวัสดีจ้าาาาาา ต้องขอโทษที่หายไปนานนะจ้า เนื่องจากปัญหาทางสุขภาพ พร้อมกับการเรียนในช่วงปีที่ 4 ทำให้ร่างกายแย่มากเลยจ้า ตอนนี้กำลังพยายามกลับมานั่งอัพให้เร็วที่สุดอยู่นะจ้ะ อย่าเพิ่งโกรธเขากันน๊าาาาา //

ESTÁS LEYENDO
My Boss เจ้านายที่รัก
Romance"พ่อ !!!!" "แกเลิกเถียงฉันสักที" ฉันทำหน้ามุ่ยเมื่อได้ยินในสิ่งที่พ่อพูดออกมา "พ่อจะให้หนูไปเป็นเลขาบริษัทของเพื่อนพ่อทั้งๆที่หนูเป็นผู้บริหารเนี้ยนะ" "แกแค่ไปช่วยแปบเดียวเองทำไมต้องบ่น" "บ่นสิ หนูต้องไปป็นลูกน้องให้เด็กอายุเท่าไหร่ก็ไม่รู้เนี้ยะ...