บทที่ 15

82 1 0
                                    

เวลา 20.21 น.

"อื้อ..." ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย กี่โมงแล้ว แล้วฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ยยยย ตายแล้ว ฉันเด้งตัวขึ้นมาจากโซฟากระต่ายตื่นตูม

"ตื่นแล้วหรอ" เสียงอันคุ้นหูของใครบางคนดังมา

"เจอาร์" ฉันเอ่ยเสียงออกมาอย่างเบาๆ เขาอยู่ในชุดลำลองแสนดูดี งุ้ยยยย หล่อจังเลยยย ><

"นอนจนนึกว่าซ้อมจายสะแล้ว"

"หะ เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ" ฉันลุกขึ้นทำท่าทางเข้าไปหาเรื่อง

"ตื่นแล้วก็กลับบ้านได้แล้ว"

"อ้าว แล้วข้าวของละ" ฉันพูดพร้อมหันไปมองรอบๆตัวของฉัน

"ระหว่างที่เธอนอนอืดอยู่นี้ ฉันให้คนที่บ้านมาข่นไปหมดแล้ว" เจอาร์พูดพร้อมลุกขึ้นยืน

"นั้น กลับกันเลยเถอะฉันเพลียอยากนอนจะแย่แล้ว" ฉันพูดพลางหันไปหยิบกระเป๋าสะพาย

"มานี่ เดี่ยวถือให้" เจอาร์พูดพร้อมเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าสะพายของฉันไปถือ

>.,< ดาเมจรุนแรงเหลือเกินแม่เอ้ยยยย จากนั้นเขาก็ใช้มือยาวๆของเขาเข้ามาโอบเข้าที่เอวของฉัน

"ดะ..เดี่ยว นายทำอะไรของนายเนี้ย"

"หวง จบนะ"

"0/////0 จบงั๊บ" ทำไมเขาทำตัวน่ารักแบบนี้เนี้ย นี้สรุปคุณหมอเขาเอายาอะไรให้ตานี้กินเนี้ยแบบนี้น่าตบให้ป่วยเข้าโรงพยาบาลอีกสักรอบ อิอิ

ก๊อกๆ

เสียงประตูห้องดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออกช้าๆ คุณหมอคนเดิมนั้นเอง

"เอ่อ...จะกลับกันแล้วหรอครับ" คุณหมอพูดพร้อมมองมาที่ฉันด้วยสายตายิ้มหวาน

"เอ่อ..."

"ครับ พอดีว่าภรรยาผมเขาเพลียแล้ว จะพากลับไปพักครับ ^^"

เดี่ยวววววว เดี่ยวนะ ฉันหันไปมองเขาด้วยท่าทางมึนงง เพราะฉันยังไม่ทันจะได้ตอบอะไรเลย พร้อมกับมือของเขาที่โอบเอวของฉันอยู่นั้นถูกดึงให้เข้ามาอยู่ใกล้ตัวของเขามากขึ้น

"อ่อ ครับพอดีผมจะเอาใบกำกับภาษีมาให้ครับ" คุณหมอพูดเสร็จแล้วยื่นซองเอกสารขาวๆให้ ในขณะที่ฉันกำลังจะยื่นมือไปหยิบมานั้นเอง ก็มีตามือดีขโมยมาหยิบออกไปสะก่อนด้วยท่าทางไม่พอระดับรุนแรง

"ครับ แล้วมีอะไรอีกหรือเปล่าครับ"

"ไม่มีอะไรแล้วครับ...เดินทางปลอดภัยครับ ถ้าคุณผู้หญิงรู้สึกไม่ดี มาพบผมได้นะครับ ^^" คุณหมอพูดพร้อมยิ้มหวานๆแล้วเดินจากไป

"ชิ น่าจะให้พ่อไล่ออกไปสะ" เขาพูดพลางทำท่าทีไม่สบอารมณ์

"เอาน่าๆ เราก็คงไม่เจอเขาอีกแล้วแหละ"

"ถ้าได้อย่างงั้นก็ดี"

"กลับกันเถอะ" เราเดินกลับมาที่รถของฉัน ที่จอดไว้ที่ลานจอดรถนั้นเอง

"เดี่ยวฉันขับเอง"

"เอางั้นหรอ ไหวแน่นะ" ฉันถามเพื่อความแน่ใจ ไม่ใช่ว่าเขาจะพาเราไปคว่ำตายทั้งคู่อันนั้นฉันไม่เอานะ

"ไหว ฉันไม่ได้เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายนะ -*- "

"จ้าๆ" ด้วยความที่ฉันขี้เกียจจะเถียงนั้นเอง ฉันจึงเดินไปนั่งที่นั่งที่ข้างคนขับอย่างว่าง่าย

"คาดเข็มขัดด้วย" เจอาร์พูดพร้อมเอนตัวของเขามาคาดเข็มขัดนิรภัยให้ฉัน เราห่างกันเพียงไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น กลิ่นตัวของเขาหอมจัง กลิ่นน้ำหอมที่เขาใช่เป็นประจำ อ๊า....ดีจังงง -//////-

"เป็นไรอ่ะ"

"หะ..."

"เลือดกำเดาไหลแล้วนะ" เจอาร์พูดพร้อมหยิบกระดาษทิชชูมาให้ฉัน

"อร๊ายย จริงหรอ" ฉันพูดพร้อมเอามือแตะที่จมูกของตัวเองเบาๆ จริงด้วย นี้มันเลือดกำเดาไหลลลลล ฉันรีบหยิบกระดาษทิชชูจากมือของเขามาเช็ดด้วยความอาย อย่างงี้เขาก็รู้แน่เลยว่าฉันคิดอกุศลกับเขาอ่า อายยยยยตาย T^T

"นี้เธอแอบคิดอะไรกับฉันใช่ไหม" เขาพูดพร้อมขยับเขามาใกล้ๆ พร้อมเอาแขนทั้งสองข้างของเขาครอบฉันเอาไว้ หน้าของเขาและฉันห่างกันไม่กี่เซนเท่านั้น เราหายใจรดกัน

"นะ...นายทำอะไรน่ะ"

"ทำแบบนี้ไง"

จากนั้นก็.......

// สวัสดีจ้าาาาาา ต้องขอโทษที่หายไปนานนะจ้า เนื่องจากปัญหาทางสุขภาพ พร้อมกับการเรียนในช่วงปีที่ 4 ทำให้ร่างกายแย่มากเลยจ้า ตอนนี้กำลังพยายามกลับมานั่งอัพให้เร็วที่สุดอยู่นะจ้ะ อย่าเพิ่งโกรธเขากันน๊าาาาา //

My Boss เจ้านายที่รักМесто, где живут истории. Откройте их для себя