"หะ ! พ่อว่ายังไงนะ"
"พ่อจะให้แกไปช่วยทำงานที่บริษัทของเพื่อนพ่อ"
"ไปช่วยทำไมต้องไปช่วยด้วยตอนนี้หนูก็ทำหน้าที่บริหารแทนพ่ออยู่ถ้าหนูไปแล้วใครจะดูบริษัทแทนพ่อละคะ" ฉันพยายามแย้งหลังจากเราเถียงกันมาถึงสามสี่วันแล้ว
"เดี่ยวพ่อเข้าไปดูแลเองแกก็ไปดูงานเสร็จกลับมาจะได้มาดูแลบริษัทต่อยังไงละ...ไปพักๆดูงานมั้งเถอะแกนะอายุปูนนี้ละยังไม่มีครอบครัวเป็นฝั่งเป็นฝาเอาแต่ทำงานงกๆอยู่ได้"
"เอ้าพ่อก็หนูไม่เจอคนที่ชอบนิ...เจอคนที่ใช่เดี่ยวมันก็ใช่เองแหละ"
"แล้วเมื่อไหร่แกจะเจอ...จนอายุแกเท่าไหร่แล้วแกยังไม่เจอเลยไม่ใช่ว่าแกยังคิดถึงไอ้หนุ่มคนนั้นหรือไง"
"......" ฉันไม่กล้าตอบและได้แต่หลบตาของพ่อที่มองมาทางฉันอย่างจับผิด
"เห็นไหมละว่าแกยังไม่ลืมเขาตัดใจสะเถอะเขาแต่งงานใหม่ลืมแกไปหมดแล้วเหลือแต่แกเนี้ยแหละที่ยังจมปลักไม่เลิก"
"พ่ออ่า !!"
"ไม่ต้องเถียง !!! พรุ่งนี้เข้าไปที่บริษัทของเพื่อนพ่อเลยไปเรียนงานเป็นเลขาส่วนตัวให้กับลูกชายของเขา"
"หะ ! ลูกชาย"
"ใช่ เขาชื่อเจอาร์เป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่มีธุรกิจหลายร้อยล้านและเป็นที่จับตามองเขาเป็นลูกของเพื่อนพ่อเอง"
"แล้วให้หนูที่เป็นผู้บริหาร...ไปฝึกงานเป็นแค่เลขาเด็กน้อยงั้นหรอ"
"แกอย่าดูถูกเขาเชียวนะ...เขามีประสบการณ์มากมายที่แกยังไม่มีไปศึกษามาสะ แล้วเลิกเถียงกับฉันเรื่องนี้สักที" พ่อลุกขึ้นและเดินออกจากห้องทำงานของฉันไปอย่างไม่ตอบโต้อะไรใดๆกลับมา หน็อย ! คุณพ่อนะพอลูกเถียงไม่ได้หน่อยละก็เอาใหญ่เลยนะหึ้ยให้มันได้อย่างนี้สิอารมณ์เสียจริงๆอารมณ์ไม่ดีอย่างดีต้องทำยังไงให้อารมณ์ดีขึ้นดีละเนี้ย
STAI LEGGENDO
My Boss เจ้านายที่รัก
Storie d'amore"พ่อ !!!!" "แกเลิกเถียงฉันสักที" ฉันทำหน้ามุ่ยเมื่อได้ยินในสิ่งที่พ่อพูดออกมา "พ่อจะให้หนูไปเป็นเลขาบริษัทของเพื่อนพ่อทั้งๆที่หนูเป็นผู้บริหารเนี้ยนะ" "แกแค่ไปช่วยแปบเดียวเองทำไมต้องบ่น" "บ่นสิ หนูต้องไปป็นลูกน้องให้เด็กอายุเท่าไหร่ก็ไม่รู้เนี้ยะ...
