ฉันได้ยินเสียงก๊อกแก็กๆ ในตอนเช้าของวันต่อมาแต่ฉันไม่สามารถที่จะลืมตาขึ้นไปดูได้เนืองจากเหล้าที่ดื่มไปเมื่อคืนทำพิษให้ตอนนี้ฉันง่วงแสนง่วงจนไม่สามารถที่จะลืมตาขึ้นมาได้เอาจริงๆแค่ได้ยินเสียงแต่ก็ยังหลับอยู่คือง่วงมาก และก็รู้สึกได้ถึงเตียงที่ยุบตัวลงไปที่ข้างๆฉันรู้สึกว่ามีคนมานั่งตรงนั้น
"เดี่ยวผมจะไปประชุม..เธอนอนอยู่ที่นี้แหละ" เสียงของเจอาร์นั้นเองฉันได้กลิ่นน้ำหอมของเขาและสัมผัสบางอย่างที่เขาลูบบนหัวของฉัน กลิ่นห๊อมหอม อยากดม งุงิ
"นอนไปก่อนนะ..ขอบคุณที่ย่อเนื้อหาให้เมื่อคืนนะช่วยได้เยอะเลย"
"Zzz ครอกก" ฉันไม่ได้ตอบอะไรแค่นอนหลับต่อไปเท่านั้นเอง แต่คือได้ยินแต่หลับอยู่
"ผมไปก่อนนะแล้วจะรีบกลับมาอย่าเปิดประตูให้คนแปลกหน้านะ...รักนะ"
จุ้บ
หลังจากนั้นเขาก็น่าจะล้มตัวลงมาจูบที่หน้าผากของฉันนะเท่าที่รู้สึกและหลังจากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงของเขาออกไปจากห้อง เรามีคีย์การ์ดคนละใบเลยไม่ซีเรียสว่าจะโดนขังอยู่ข้างในห้องหลังจากนั้นฉันจึงหลับตาและนอนหลับไปอีกครั้ง Zzz
กริ้งงงงงงง !!! (เสียงโทรศัพท์ของห้องพัก)
ฉันกลิ้งตัวไปรับโทรศัพท์ที่ดังอยู่ที่หัวเตียงอย่างขี้เกียจ สภาพเหมือนผีเรื่องเดอะริงที่ผีคลานออกมาจากบ่อน้ำไม่มีผิด นี่ต้องแก่เบอร์ไหนที่รู้จักหนังเรื่องนี้
"สวัสดีค่ะ" ฉันรับสายด้วยเสียงอู้อี้ที่แสดงให้เห็นอย่างชัดว่ายังไม่ตื่นนอน
"ค่ะ ที่นี่เป็นล็อบบี้ข้างล่างนะคะพอดีคุณเจอาร์โทรมาสั่งให้โทรปลุกนะคะ"
"อ่อ...ขอบคุณค่ะ"
"ค่ะ"
ฉันวางสายไปและยังคงนอนกลิ้งอยู่บนเตียงเหมือนเด็กน้อยที่ไม่ยอมตื่นไปเรียนทุกเช้าวันจันทร์ ฉันตัดสินใจลุกขึ้นมาและเปิดผ้าม่านออกเพื่อให้แดดส่องเข้ามา ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำอย่าเรียกว่าอาบเรียกว่าแช่น้ำจะดีกว่าฉันอาบน้ำอย่างนานแทบจะเรียกว่าไปหลับต่อในห้องน้ำสะยังจะดีกว่านะ และลุกขึ้นไปแต่งตัวแต่งหน้าทำผมกะว่าตอนเย็นจะไปนั่งกินลมชมวิวที่ริมทะเลเหมือนเดิมพรุ่งนี้มีประชุมอีกวันนึงอีกเดี่ยวก็จะได้กลับบ้านแล้ว น่าจะดีใจแท้ๆแต่ทำไมถึงรู้สึกว่าไม่อยากกลับเลย
BẠN ĐANG ĐỌC
My Boss เจ้านายที่รัก
Lãng mạn"พ่อ !!!!" "แกเลิกเถียงฉันสักที" ฉันทำหน้ามุ่ยเมื่อได้ยินในสิ่งที่พ่อพูดออกมา "พ่อจะให้หนูไปเป็นเลขาบริษัทของเพื่อนพ่อทั้งๆที่หนูเป็นผู้บริหารเนี้ยนะ" "แกแค่ไปช่วยแปบเดียวเองทำไมต้องบ่น" "บ่นสิ หนูต้องไปป็นลูกน้องให้เด็กอายุเท่าไหร่ก็ไม่รู้เนี้ยะ...
