"ใครหรอป้า" ฉันหันไปถามป้าที่เดินขึ้นมาตามฉันบนห้อง
"เห็นเขาบอกว่าเป็นเพื่อนของคุณหนูนะค่ะ"
"เดี่ยวฉันลงไปจ้ะ" หลังจากที่ฉันจัดสัมภาระจนเสร็จเรียบร้อยและเดินลงไปข้างล่างเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โซฟาของบ้านฉันและพอฉันเดินไปนั่งตรงหน้าของเขาก็ต้องบอกว่ายิ่งกว่าช็อค
"โมน่า.."
"ไง...ไม่คิดว่าเธอจะยอมลงมาพาเจอฉัน" ก็ถ้าป้าบอกว่าคนที่มาเจอเป็นเธอฉันคงไม่ลงมาหรอกให้ตายสิ
"แล้วมีอะไรถึงมาหาฉันถึงที่บ้าน" ฉันพยายามพูดตัดบทให้เร็วที่สุด
"คือ...พีทเขาจะเลิกกับฉัน" โมน่าพูดด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลสภาพของเธอเหมือนคนเพิ่งวิ่งหกสอบคูณร้อยมาตาแดงก้ำขอบตาดำเหมือนคนไม่ได้นอนสภาพดูไม่ได้ โมน่าพูดพร้อมเอามือปาดน้ำตาอย่างเจ็บช้ำหัวใจนี่สภาพเหมือนฉันเมื่อหลายปีก่อนเลยนะ วงวารเนาะ
"ทำไมเขาถึงอยากเลิกกับเธอ"
"เขา...อยากกลับมาหาเธอ"
"พวกเธอแต่งงานกันไปตั้งนานทำไมเขาถึงจะอยากกลับมาหาฉันละ"
"เขาบอกว่าฉันไม่เหมือนเธอ...ตอนแรกๆมันก็ดีแต่หลังๆมันไม่ใช่" โมน่าพูดพร้อมเสียงอู้อี้และเหมือนจะร้องไห้หนักมากขึ้น
"โมน่า...ฉันไม่ได้รักเขาแล้วตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้"
"แต่ยังไงเขาก็ยังยืนยันจะกลับมาหาเธอ...ฮึก"
"...."
"ฉันเลยกะว่าจะมาขอให้เธอไม่ไปยุ่งกับเขาจะได้ไหม"
"ฉันก็บอกเธอไปเป็นร้อยๆรอบแล้วว่าฉันไม่มีทางกลับไปฉันไม่มีทางกลับไปรักเขา...เรื่องเมื่อก่อนนั้นฉันไม่โทษว่ามันเป็นความผิดของเธอคนเดียวหรอกมันเป็นความผิดของคนสองสามคนนี้แหละ" ฉันอธิบาย
ESTÁS LEYENDO
My Boss เจ้านายที่รัก
Romance"พ่อ !!!!" "แกเลิกเถียงฉันสักที" ฉันทำหน้ามุ่ยเมื่อได้ยินในสิ่งที่พ่อพูดออกมา "พ่อจะให้หนูไปเป็นเลขาบริษัทของเพื่อนพ่อทั้งๆที่หนูเป็นผู้บริหารเนี้ยนะ" "แกแค่ไปช่วยแปบเดียวเองทำไมต้องบ่น" "บ่นสิ หนูต้องไปป็นลูกน้องให้เด็กอายุเท่าไหร่ก็ไม่รู้เนี้ยะ...
