KIRMIZI KUŞAK

15.Bölüm SEVİYOR

15.Bölüm SEVİYOR
Bölümü beğenmeyi ve yorum atmayı unutmayın.'

Kapının açılma sesi ile bir an korktum. "Beren!" Bu Çağrı'nın sesiydi. Ellerim önümde birleşirken kafamı cama doğru çevirdim.

"Babam seninle tek başına konuşmak istiyormuş." Dudaklarımı ısırırken ona cevap vermemek için yanından geçtim ve kapıya doğru ilerledim.

"Beni affetmen için ne yapmam gerekiyor?" Bu sözü benim olduğum yerde durmamı sağlamıştı.

"Hiç bir şey. Hiç bir şey yapmadan sadece otur ve düşün ben ne yaptım diye olur mu?" Kapıyı açıp dışarı çıktım.

Hava hafif rüzgârlıydı. Saçlarım uçuşurken yemenim kafamdan aşağı düştü. Yerdeki yemenimi alıp tekrardan ayağa kalktım ve sokaklara bakmaya başladım.

Bütün sokaklar bomboştu tek bir sokak hariç. O gece bir adamın bana el salladığı sokak. Yine bir adam vardı ve bu tarafa, bana bakıyordu.

Yutkunurken daha da dikkatli bakmaya başladım. Ve yine adam el sallamaya başladı. Bu beni korkutmuştu. Tedirgin olmadım da değil.

Bu adam kimdi ki bana el sallayıp duruyordu. Ya da başkasına mı el sallıyordu anlamıyordum ki?

Onu önemsemeden 2 kat aşağı indim. Zeynep ilerlerken, olduğu yerde durarak bana bakmaya başladı. "Resul ağa nerde biliyor musun?" Zeynep gülümsedi.

"Çalışma odasına çıktı az önce seni bekliyormuş." Kafamı sallayarak arkamı döndüm ilerleyecekken Zeynep kolumu tuttu. Ona tekrar döndüğümde dudaklarını yaladı.

"Beren bak Çağrı'nın yaptıklarını duydum. Sana haksızlık etmiş her ne olursa olsun seni destekliyorum bunu unutma tamam mı? Boşanmak istiyorsan da arkasında dur. Şu zamana kadar törelerimiz yüzünden kimse boşanmamış mı sen ilk ol. Bu söylediklerim sadece seni desteklemek için. Sana gaz vermek istemem yoksa."

Kaşlarım çatık çatık bakıyordum. Bir anda gülümseyerek kafamı salladım. "Teşekkür ederim. Sözlerini dikkate alacağım, iyi akşamlar." Diyerek arkamı döndüm.

Döner dönmez de gülümsemem solmuştu. Zeynep iyi miydi yoksa kötü mü? Anlam veremiyordum çünkü bir öyle davranıyordu bir böyle.

Merdivenlerle 1 kat çıkar çıkmaz Resul ağanın odasının önüne geldim. Kapıyı tıkladığımda Resul ağa, 'gel' demişti.

Yutkunarak kapıyı açtım. "Beni çağırmışsınız." Önündeki koltuğu gösterince arkamdan kapıyı kapatıp gösterdiği koltuğa oturdum.

Masa ve sandalyelerin olduğu iki adet büyük dolabın da bulunduğu orta çaplı bir odaydı. Ben odayı incelerken Resul ağa da beni inceliyordu.

"Önceden aşık olduğum kadını taparcasına seviyordum. Onun için ölürdüm, onun için yaşardım. Şu an onun için yaşamayı seçtim ben." Dikkatlice dinlemiştim Resul ağayı. Önceden aşık olduğum derken. Fethiye hanımı sevmiyor muydu da?

"Bu törelere hep baş çıkarırdım. Ama töreler çıkardığım başımı çıkardığım yere soktular. Diyorum ya onun için canımı bile verirdim. Töreler zaten benim canımı aldı, beni ondan kopardılar. Çağrı'nın annesi Fethiye ile zorla evlendirildim bende."

Şaşkınlıkla gözlerim açıldı. Bunları bilmiyordum, hem nasıl bilecektim ki. Fethiye hanım ile Resul ağa da zorla evlendirilmişti resmen.

"Fethiye o zamanlar arkadaşımdı ama şimdi çocuklarımın annesi. Onu ne kadar sevsem de aklım hala zümrüt gözlümde. Şimdi o olmasa da ben onun için yaşıyorum." Dudaklarımı ısırdım.