TETİK

〰️ Bölüm 7

Heyyyy, yeni bölüm geldi. Umarım sevdiğiniz bir bölüm olur.

Lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin 💖

Ve edit işlerine ben de başladım sdfghjk. Instagram hesabımdan görebilirsiniz, sizlerde yapmak isterseniz bölüm sonundaki sosyal medya hesaplarımdan bana ulaşabilirsiniz. Teşekkür ederiimmmmm 💖😭

İyi okumalarrr

Uzun zamandır benim için değişen tek şey sayılar oluyordu, yirmi yaşımda da bundan önceki beş yılımda da; aynı oda, aynı koku, aynı boşluk. Her şey aynıydı ne ben hayatıma devam edebiliyordum ne Derin'in sesi kulaklarımdan gidiyordu.

Duyduğum her küçük kız sesinde onu anımsıyordum; uzun kumral saçları, babamdan aldığı simsiyah badem gözleri ile karşımda durmuş bana bakıyor. Yanına ulaşsam, tanımaz korkar benden diye gitmiyorum, gidemiyorum.

"Bismillahirrahmanirrahim! kız elindeki ne öyle? " karşımda duran orta boylardaki kumral kadına yüzümü buruşturarak baktım " Siz kimsiniz?"

Elini göğsünün üzerine koyup derin nefesler alarak konuştu " Nalan ben, temizlik şirketinden geliyorum."

Gerizekalı çocuk insan bir uyarır.

Elimdekini hızla yere bırakıp " Kusura bakmayın, gerçekten."  kendimi elimde vazo ile birine vurmayı beklerken nasıl açıklayacağımı bilememiştim.

Kadın mutfağa ilerlerken bir yandan da benimle konuşuyordu " Ay yok önemli değil, ben de bir anda öye görünce şaşırdım seni. İki haftada bir gelirim ben buraya seni daha önce görmeyince afalladım bir anda."

Arkasından onu takip ediyordum "Temzilik mi yapacaksınız şimdi?"  temizlikten nefret eden biri olarak hemen buradan kaçmam gerekiyordu fakat yapabilecek daha iyi bir şeyim olmadığı için kadına yardım teklif etmenin daha iyi olacağını düşünmüştüm. "Yapacaksanız yardım edebilirim."

Ben konuşurken o çantasını bir köşeye koymuş ve hemen işe koyulmuştu. Makinadaki bulaşıkları yerleştiryordu "Yok canım teşekkür ederim, kendi işimi sana yaptırırsam içim rahat etmez benim."

Sakin bir ses tonunda "Yardıma ihtiyacınız olursa lütfen söylemekten çekinmeyin." dedim ve kendini kötü hissetmemesi için daha fazla üstelemek istemedim.

Onu mutfakta bırakıp benim için ayrılmış olan odaya girdim ve sırtımı yatağa dayayarak dışarıyı izlemeye başladım. Saat daha erken olduğu için arabalar çok da ortalıkta görünmüyordu.

Üzerimdeki Brusk' a ait olduğunu bildiğim eşofmanın cebinden telefonu çıkartarak Bruska'a bir mesaj yazdım. Telefonda onun Kutsal'ın ve Çelik'in numarasından başka numara yoktu.  Sabahki aramama daha dönmemişti ve şaşırtıcı biçimde mesaj dahi atmamıştı.

                                                                         BRUSK

06.20  Eve gelecek biri olduğunu söyleyebilirdin?

Hasiktir, unutmuşum. İnşallah kadının kafasını yarmamışsındır. 06.22

06.23  Neredeyse yaracaktım ve bu senin suçun olurdu, beni uyarmadığın için.

Nalan abla, harika yemek yapar. İstediğin bir şey varsa söyle ona. 06.27

Bu yazdığına bir şey dememiş sadece mesajı okuyup bırkamıştım, oturduğum yerden dışarıyı izlerken aklma gelen şeyle bir kez daha onun adının üzerine bastım ve yazdım.