4. Bölüm

26 3 0
                                    

böyle bir ara sessiz devam ettik yola ve bir kafeye geldik leo sen içerde beni bekle hemen geleceğim dedi bende içeri gidip oturmuştum masaya saf saf onu bekliyordum..  Garsonlar iki birde yanıma gelip duruyorlardı 1 saattir kuşkulandilar hic bir sey siparis etmediğimden leo gelicem deyim 1 saat gelmedi kafeden çıktım araba olduğu yerde değildi leoda ortalıkta gözükmüyordu nereye gitmişti beni bırakıp ben buraları bilmiyordum ki bide beş parasızdım bankta oturdum ve hala geleceğini sanarak bekliyordum baya bir zaman geçmişti saat 5 ti gelen giden yoktu bende uyumuştum kalktım ustumde incecik kıyafetler vardı donmuştum oyle sokakta titreyerek yürümeye başladım içkici kumarci çetelerinin ıssız sokaklarindan geçerken sarhoşun biri
*ştt güzellik baksana senle oynamak istiyorum hadi gel* deyip beni hırpalamaya başladı kaçamıyordum ağlıyordum bağiramiyordum tecavüze uğrayacağimi anlamiştim tanrim yardim et derken bir çoçuk geldi adam tuttu kafasini duvardan duvara vurdu yerde baygin birakti elimden tutup *hadi gel* dedi ve sokakta koşturmaya başladık
Yüzünü karanlıktan göremiyordum bir duvar aralığna girdik ve sessiz olmamı soyledi bizi takip eden adamlar geçti kalbim çıkçak gibiydi çok heyecanlıydım sonra *hadi güzelim gel koşmamız lazım* dedi kafa salladim bu kimdi boyle bir binanın çatısına çıktık ordan oraya atlayarak zıplayar gidiyorduk ve sonunda durduk *ohh ohh kızım sana ailen öğretmedimi ıssız sokaklarda dolaşma diye onlar silahlı adamlardı bir mermiyle bizi temizleyebilirlerdi* ilk kez suratını görmüştüm çok yakışıklı ve tatlıydı
- benim ailem yok, diyerek başımdan geçenleri anlattım..
Çocuk üzüldü ve sarıldı bana ağlamaya başladım *sil o göz yaşlarını artık senin ailen benim bunu sakın unutma tamam mı birlikte maceralara atlıcaz ve ben senin abin, sırdaşın, arkadaşın, annen ve baban gibi olucam çünkü seni çok iyi anlıyorum benim de ailem yok dilersen birbirimize sahip çıkalım güzelim varmısın?*
Gözlerim doldu ve -evet varım sen artık benim yeni ailemsin. Diyerek gülümsedim göz yaşlarımı sildi ve hadi gel dedi gittik bir süre çatılardan çatılara atladık ve bir çatıda durduk kapı vardı girdik ve *burası benim evim  * dedi baktım çatı katı gibi guzel minik biraz tozlu ama güzel bir evdi gülümsedim battaniyeleri çatıya çıkardık ve orda yattık gökyüzüne bakıp yıldızları saydık...

İHANETHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin