Husband is great black belly (Myanmar Translation)

ေျမာင္ေျမာင္ေလး ေက်ာင္းသြားပါၿပီ

အခု လက္႐ွိ ကြၽန္မ ပံုစံကိုသာ.. ကန္ယု.. ေတြ႔သြားခဲ့ရင္ ....
ကြၽန္မ ဆက္မေတြးရဲေတာ့ဘူး။

လ်စ္လ်ဴ႐ႈသြားမလား..
စက္ဆုပ္သြားမလား..
ဒါမွမဟုတ္ရင္...တစ္ခုခု ....ေပါ့။တကယ္လို႔ သူသာ ကြၽန္မပံုစံကိုျမင္ၿပီး စိတ္ဖိစီးတဲ့ပံုစံႀကီးသာ ျဖစ္သြားခဲ့မွာ ကြၽန္မ ေၾကာက္မိတယ္။...ကြၽန္မတကယ္ကိုေၾကာက္မိတာ..အဲ့ဒီေၾကာက္ရြံမႈက ေသျခင္းထက္ေတာင္ ပိုၿပီးဆိုးရြားလြန္းပါတယ္။

ယန္ယန္က ကြၽန္မ ဘာမွ မေျပာပဲျငိမ္ေနတာ ျမင္ေတာ့ စိတ္ဆိုးၿပီး

"မမ နင္ စိတ္ေဝဒနာ သည္လို ျပဇာတ္ခင္းေနတာလား.....
မမ ကိုယ္ မမ အရမ္းသနားဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ေတြးေနရင္ေတာ့ အခုက မမ အလွည့္မဟုတ္ေသးဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒိကမာၻႀကီးမွာ ေျခမ႐ွိ လက္မ႐ွိနဲ႔ သနားဖို႔ေကာင္းတဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိေသးတယ္။ မမ နင္က ဝသြားတာပဲ ႐ွိတာ ။နင့္မွာ က်န္းမာတဲ့ခနၶာကိုယ္လည္း ႐ိွတယ္။နင့္္ကိုနင္ အဲ့ေလာက္ထိ ခံစားျပစရာမလိုဘူးေနာ္...."

ေျပာေတာ့

" နင္ ဘာမွ မသိပါဘူး " 

ကြၽန္မ ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။

" ငါက ဘာကိုမသိရမွာလဲ။ ငါ ခံစားလို႔ရတယ္ မမ နင္ ကန္ယုကို အယံုအၾကည္ မ႐ွိဘူးဆိုတာ။နင္ သူ႔ရဲ႕ေျဖာင့္မတ္မႈ ကို  မယံုဘူးပဲ "

ယန္ယန္က ေစာင္ကိုဆြဲယူလိုက္ၿပီး ကြၽန္မကို ေအးစက္စြာနဲ႔ ၾကည့္ေနေတာ့သည္။အခုလက္႐ွိ ကြၽန္မ ဘာအေတြးမွ မ႐ွိဘူး။
ကြၽန္မ ခံစားေနရတာက ယန္ယန္ ကြၽန္မကို အႏိုင္က်င့္တယ္လို႔ပဲ ခံစားေနရတယ္။ ၾကည့္စမ္း သူမကေတာ့ အရမ္းလွ အရမ္းႏုပ်ိဳေနၿပီး ကြၽန္မ က်ေတာ့.......

ကြၽန္မ ခါးသီးမႈႀကီးတစ္ခု ကို ခံစားလိုက္ရသလိုပဲ.....

" ငါ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘူး.. အခုပဲ ကန္ယုကို ဖုန္းေခၚလိုက္ေတာ့မယ္....ငါေျပာလိုက္ေတာ့မယ္ နင္ ေက်ာင္းျပန္တက္ေတာ့မယ္လို႔...ၿပီးေတာ့ နင္က သူ႔ကို စြန္႔ပစ္ဖို႔ လုပ္ေနတယ္လို႔ပါ အသိေပးရမယ္..."

ကြၽန္မ လန္႔သြားၿပီး ယန္ယန္ရဲ႕႐ွပ္ ကိုဆြဲလိုက္ၿပီး

" ဘယ္သူေျပာလဲ... ငါ ကန္ယုကို မစြန္႔ပစ္ပါဘူး...."