~8~

788 60 11
                                    

Seeelaaamm

Nasılsınız askolar

Bende iyiyim öyle

Çok uzatmicaam

Bölüme geçebilirsiniz..

ARKADAŞLAR YAZDIĞIM BÖLÜM SİLİNMİS ONUN İÇİN BÖLÜMÜ YAZMAYA ÜŞENDİM BU BÖLÜM NORMALDE 9. BÖLÜM AMA NEYSE VHDBJKWJGDNKWCJD

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

Akemi yoko..

4 gün sonra..

1 hafta hastanede yatmanın ardından sonunda taburcu olmuştum.
Başım hâlâ sargılıydı ve yüzümdeki şişler gitmişti ama dudağımda ve kaşımdaki yara kendini belli ediyordu.
3 haftadır annemi görmüyordum ve bu yaralar geçene kadar da göremeyecektim..
"Sence bunların hepsi ne zamana geçer?"

"Ailenin yanına erken gitmen gerektiğini biliyorum ama onların 1 veya 2 haftaya anca geçeceğini düşünüyorum."

Hinatanın dediklerine gülerken oda güldü ve sürmeye devam etti.
Yürüyemiyordum.
Aslında yürüyordum ama her yerim çok fazla acıyordu.
Bu yüzden tekerlekli sandalyeye oturtulmuştum.
Elimi yumruk yapıp çeneme yasladım.
"Hâlâ yürüyebilirim."

"Olmaz."

Mikey ile 4 gün önce yaşanan olaydan sonra daha görememiştik.
O gece yanımda kalmıştı ama ondan sonra hep Emma ve hinata gelmişti.
"Tomanın hepsi hâlâ dışarıda mı?"

"Evet. 3 gün baygınlığını ve 4 günde yatış sürecini sayarsak onlar 1 haftadır burada seni bekliyorlar."

"Anlaşılan bana gerçekten alışmışlar."

"Sana kim alışamaz ki? İlk geldiğin günden herkes seni çok sevmişti."

"Ve şuan korkuyorlar."

"Eskisi gibi olacağınıza eminim."

"Umarım."
Hastaneden çıktığımız zaman dizilişe geçmiş bir toman görünce güldüm.
"Hey! Ben iyiyim çocuklar beklemenize gerek yoktu!"

"İyi olduğunu görmek güzel beceriksiz."

"Heyy! Beceriksiz değilim ben!"

"Bir daha kendini böyle bir şeye sürükleme bücür."

"Senin boyu deve kadar da ne oldu?"
Onlarla olan uzun bir sohbetin ardından hinataya döndüm.

"Nereye gidiyoruz?"

"Benim evi-"

"Yoko, mikey çıkar çıkmaz benim evime getirin dedi."

Hinata onlara kaşlarını çattı.

"Benim evimde daha güvende olur inanın bana!"

Başımı kaldırıp hinataya baktım.
"Gitsem iyi olur hemm annen anneme haber verebilir hinata."
Annesi normalde söylemezdi ama bu halimi görünce kesinlikle anneme söylerdi.

"Sanırım haklısın..ama bak gerçekten anneni en azından ara 3 haftadır seni göremiyor."

"Tamam ararım."
Hinata bana el sallayarak giderken karşımda dikilen adama baktım.
"Sen mi götüreceksin?"

"Evet."

Toman gittikten sonra bir tek o kalmıştı tabi ki beni o götürecekti.
"İsmin ne?"

TOKYO REVENGEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin