Ben kurtarılmayı bekleyen bir kadın değildim. Ben, doğru zamanda kendimi kurtarmayı bekleyen kadındım. Ruhumu bu esir tutulduğum zindandan kurtaracak ve özgürlüğüm için kanat çırpacaktım.
"Erzen," Gözleri gözlerimi es geçti. "Nasıl bu kadar güçlü ol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•Buraya küçük şeytanlar bırakalım•
Bundan üç ay önce bir ölüm yaşandı. Ölüme sebebiyet ise cinayetti. Daha gençlerinin baharında olan bir kız cinayeti.
O kız cennete gitti, cennette yasak elmayı yedi, tıpkı insanlığın başında yapılan hata gibi.
Tanrı o kızı cezalandırdı ve evrene gönderdi. Ölmediği için sevindi kız, tekrar evrendeydi.
Nereden bilebilirdi ki yaşamamak için dua edecek kadan kötü bir evrene düştüğünü?
Ben Erzen Haydut.
Yaşamamak için aylardır tanrıya yalvaran ama tanrı tarafından cezalandırılmış kız.
Tanrıya karşı çıkmak, ne mümkündür.
Ona itaat edersen sıyrılırsın bu hayattan. Kendimin katili olsam, tanrı tekrar tekrar cezalandırır mıydı beni?
Sanırım.
Son dört aydır bedenime birden çok el, birden çok nefes temas etmişti. Bu his ölümdende beterdi.
"Erzen, kalk bugün ağda günü." Şimal yattığı yataktan seslendi. Sarı saçları, ela gözleriyle tam bir hayat kadınına benziyordu zaten.
Benim aksime onlar bu fuhuş yuvasında olmayı kendileri seçmişti. Bile bile intihar yollarından birisiydi bu da.
Cevap vermeden yataktan kalktım. İki tane ranza, bir masa ve küçük bir televizyondan başka hiç bir şeyimiz yoktu bu odada. Dört kişi paylaştığımız oda sigara kokusundan mide bulandırıyordu.
Odanın sonuna ilerleyip demir kapıya vurdum üç kez. Kilitli yaşıyorduk biz. Bize ne zaman git denilirse gider, gel denilirse gelirdik.
Kapıyı sakallı Tankut piçi açtı. Pişkince güldü. "Babanı soracaksan bugünde seni kurtarmadı. Ya da umurunda değilsin mi demeli?"
Tepkisizce suratına baktım. Beni birinin kurtarmasına ihtiyacım yoktu, ben birisine minnet eyleyecek bir kadın değildim.
Stabil bir sesle Tankut'a baktım. "Aç kapıyı. Bugün ağda günü, gitmem gerek."
Tankut ikiletmeden demir kapıyı açtı. Kapının önünde durdu ve altımda ki şorttan açık olan bacaklarıma baktı. Arsızca gülümsedi, "Bence ağdaya ihtiyacın yok gibi. Tabi başka yerlerede bakmak gerekir."
