Ben kurtarılmayı bekleyen bir kadın değildim. Ben, doğru zamanda kendimi kurtarmayı bekleyen kadındım. Ruhumu bu esir tutulduğum zindandan kurtaracak ve özgürlüğüm için kanat çırpacaktım.
"Erzen," Gözleri gözlerimi es geçti. "Nasıl bu kadar güçlü ol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kadınlar toplandı, el ele tutuştular. Her birisi olduğu hayattan kurtulmak istedi, hiç birisi kurtulamadı.
Yaşadıkları psikolojik şiddete fiziksel şiddet eklendiğinde, kadının içerisinde ki canavar ortaya çıktı ve her yeri ağzından püskürttüğü alevlerle yakıp kül etti.
Kadın olmak; benim lügatımda güçsüz olmak değil.
Kadın olmak; benim lügatımda savaşçı demek.
Ben savaşıyordum, hayatta kalmak için ayrı, kendimi ezdirmemek için ayrı savaşıyordum.
Çünkü savaşmazsam öleceğimi biliyordum.
Savaşmazsam kimsenin bana tolerans göstermeyeceğini biliyordum.
Kimsenin göstermesinede gerek yoktu aslında, kendi kendime çokça yetiyordum.
"Ne?" Dedim aptalca Soydam'ın yüzüne bakarak. İşkenceden mi bahsediyordu? Benden korkup kaçmasını beklerken, o bana işkence tavsiyesi mi veriyordu?
"Duydun, dilini keselim." Elimde ki makası nazikçe çekti.
Doktor seslice bağırdı. "H-hayır, hayır! Şehrinaz bir şey yap n'olur."
Soydam alay edercesine güldü. "Hadi Şehrinaz bir şey yap."
Cümlesi ima yüklüydü. Bir şey yaparsan, bedelini ödersin gizliydi o cümlede.
"İstesemde yardım edemem. Gerçi pek istiyorda değilim." Şehrinaz gülümsedi, bu ciddi anlamda sevinç gülümsemesiydi hemde.
"Ne? Yardım etmek istemiyor musun? Seni Ağabey'e söylediğimde ne yapacaksın acaba!" Sesinin çıktığında bağırdı.
"Konuşacak bir dilin olmayacak." Seslice konuştum.
Soydam, bana baktı ve kafasını usulca salladı. "Psikologlar adam mı öldürürmüş hiç?"
Gülümsedim, alay ediyordu.
"Bazen ters psikoloji yapmak gerekir. Hastalarımın empati yeteneklerini kuvvetlendiriyorum." Sedyeye ilerledim.
"Güzel bahaneydi, teoriyi sevdim." Yanımda geldi ve makası bana uzattı. "Bu güzel bahaneyle bunu hak ettin."
Gülümsedim ve elinde tuttuğu makası avuçladım.
"N'olur yapmayın, yalvarıyorum size. Bakın, ne kadar para isterseniz vereceğim, yemin olsun ki vereceğim." Dizlerinin bağı çözülmüş, zangır zangır titriyordu.
Doktora bir adım ilerledim, "Dejavu?" Gülümsedim. "On beş dakika önce benzer kelimeleri sana Ayşen söylüyordu öyle değil mi?"
"B-ben ona dokunmazsam beni öldürürlerdi. Yapmak zorundaydım."
