Yanılgı Z

Bölüm 14-Savaş Abinin Dönüşü

Biri beni çekiştiriyor. Rüyadayım. Yo hayır. Bu gerçek. Biri kolumu çekiştiriyor. Bir sıcaklık var. Araba, araba yanıyor! Ama ben hiçbir şey yapamıyorum. Sonunda gün ışığına çıktık. Beni taşıyan kişi koşuyor. Ve patlama sesi. Yere düştük. Ve yine o karanlık...

Gözümü açtım. Odamdayım. Annem başucumda. Babam,babam nerede? Gözümü açtığımı görünce annem bir sevinç çığlığı attı. 20-30 saniye sonra babam içeri daldı. "Oğlum" diye sarıldı. Başımda bir bandaj var. Zombiler, Savaş Abi, patlama... Araba, alarm, yangın... Birinin beni kurtarışı... "Patlama" diyebildim. "Evet. Patlama. Savaş geri dönünce kalacak bir yeri olmasın diye sığınağı patlatıyorduk ki arabayla sen çıktın. Bombalar saatli olduğu için bir şey yapamadık. Patlamanın şiddetiyle araba yan dönüp alev aldı. Çıkardıktan birkaç saniye sonraysa alevlerin depoya ulaşmasıyla araba patladı. Tabi senin peşindeki zombilerle birlikte. Ölmeyen birkaç zombiyi de biz hallettik." "Peki Savaş Abi?" "Savaşı yakalayamadık. Ama çok uzağa gidemez. Onu sonra bulup yakalarız. 2 gündür uyuyorsun. Ben sana yiyecek birşeyler getireyim." Babam haklıydı. Kurt gibi acıkmıştım. Birşeyler yedikten sonra aşağı inip biraz yürümeye karar verdim. Yürürken yoldan bir motorsiklet geçti. Bu, bu Savaş Abiydi! Eve doğru bir şey fırlattı. Yeşil bir şey... bir el bombası! "Bomba!" diye bağırırken patlama gerçekleşti. Arkama bakınca mahvolmuş çimler, havaya uçan topraklar gördüm. Pek birşey kaybetmemiştik. Ancak bu onun hayatta ve silahlı olduğunu gösteriyordu. Muhtemelen birçok silah zulası vardı. Eğer kendine yeni adamlar bulursa bizi zayıf bir anımızda vurup zayıflatabilir,hatta yok edebilirdi. Patlama sesini duyan herkes bahçeye toplandı. Babam sordu"Birşeyin var mı?" "Yo-yok. Sa-Savaş Abi attı." Birden bir roketatar sesi geldi ve roket askerlerin kaldığı villayı patlattı. Savaş Abi geri dönmüştü...
Bir süredir hastayım yeni bölüm yazamadım. Vote ve yorum atarsanız sevinirim.