Multimedia da Öykü var.
Gözümü yine başımın içindeki uğultularla açtım.Kendime gelmek için bir kaç saniye tavanı izledim. Sonra kafamda ki uğultular sahiplerine kavuştu. Anne ve babam yine.kavga ediyorlardı. Her zamanki gibi. Odam çatı katında olduğu ve sabah sabah sersem olduğum için sesleri fazla algılayamıyordum. Ama emindim ki çok saçma bi sebepten kırıyorlar birbirlerini. Hızlıca offlayarak yataktan salladım bacaklarımı . Aşağı indiğimde annem beni görünce duraksadı. Babam annemin bakışlarını takip ederek beni buldu.
"Yukarı çık Öykü hadi." Babama gözlerimi devirerek baktım . Annem babama sinirlenmiş ve sinirini birilerinden çıkarmaya yer arıyordu ki buda bendim.
"Duydun Öykü yukarı".dedi annem kararlı bi tavırla . Bende bağırmaya başladım:
"Yeter artık ben büyüdüm beni susturmayı lanet olası odama göndermeyi bırakın anlatın ne oluyor ?" dedim sitemkar bi sesle. Annem şaşkın gözlerle bana bakıyordu . Ee tabi haklı her zaman sustuğum icin kadın şok vefad iptal. Gözlerimi babama çevirdim :
"Hadi artık biriniz söyleyin boş gözlerle bakmayın ."dedim . Babam beni sakinleştirmek istercesine sakince konuşmaya başladı :
"Bir şey olduğu yok kızım..." lafını tamamlamadan atıldım "Siz evlisiniz değil mi kavgada edersiniz tartışırsınızda yine aynı şeyleri söylüyeceksin biliyorum sus baba."dedim yorğunluğumu ortaya koyarak. Sinirlendiğimde gözlerimin dolmasından zavallı görünmekten nefret ediyorum. Babam ağzını açmıştı ki Güneş uykulu gözlerle kapıda belirdi
"Neler oluyor?"sesi o kadar masumdu ki tabi masum olacak hiç bir seyden haberi yok yavrucağın. Bu arada güneş benden 9 yaş küçük. Beni geçtim bu çocuğuda mı düşünmüyorlar? Ben Güneş'in yanına doğru giderken anne ve babama;
"Bu konu burda kapanmadı."dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pilli Bebek
Teen FictionGarip değil mi? Bazı hatıralar mutluluk verirken bazıları intihara sürükler...