Sabah uyandığımda kendimi yeni doğmuş gibi hissettim. Kuşlar bugün farklı ötüyordu sanki. Herşey çok güzeldi. Ta ki aynaya bakıncaya kadar. Aynanın karşısında olan sanki ben değil, bir hortlak duruyordu. Saçlarım elektriklenip kabarmış, rımellerim ve göz kalemlerim akmıştı. Hızlıca banyoya girip akan rımel ve göz kalemlerimi silmeye başladım. Yüzümde tek bir siyah bir şey kalmayıncaya kadar temizledim. Daha sonra nefesimle buharlaşan aynayı kolumun tersiyle sildim. Musluğu açıp saçımı düzeltmeye başladım. Tam saçımı ıslamak için elimi suya değdirecektim ki aşarıdan babamın sesi duyuldu
"Yağmur kalk artık sabah oldu okula geç kalacaksın"
"Kalktım baba."
Saçlarımı tarayıp aşarıya indikten sonra burnuma çok güzel kokular geldi. Koşa kosa ocağın önüne gittim. Tencerenin kapağını açtığımda içindekini görmemle hiç şaşırmadım. Çünkü tam tahmin ettiğim gibi Sucuklu yumurta vardı!
"Biraz daha kola koyar mısın babişko?"
İsteğim üzerine hareketlenen babam, dolaptan 2 bardak kadar kalan kolayı alıp dolabın kapağını kapattı. Bardağımı alıp kolayı boşaltmaya başladı. Bardağım dolunca kendi bardağını alıp kalan kolayı boşalttı. Daha sonra hüzünle bakam gözlerini bana çevirdi
"Bir sorun mu var baba?"
"Yok bir şey meleğim"
"Gözlerin niye doldu o zaman?"
"Her zamanki gözlerim kızım neyse okula geç kalacaksın. Hadi hazırlan"
Babama uyup odama çıktım. Koyu lacivert pantolon ile üzerinde 'I Love Paris' yazan tişörtümü giydim. İlk baharda olduğumuz için üzerime ince bir hırka alıp aşarıya indim.
"Ben çıkıyorum babacığım"
Yanıma gelip alnıma öpücük kondurduktan sonra evden çıktım.
Dolmuşa binip okula geldiğimde gözlerim bizimkileri aramaya başladı. Bahçede olmadıklarını anladığımda kantine yöneldim. Bizimkiler her zamanki yerimizde oturuyorlardı yanlarına gidip oturdum.
"Selam millet"
"As"
"As"
"As"
'Üşengeçler' diye bağırdığımda Burak hariç herkes gülmüştü. Kolumu Burak'ın omzuna attığımda irkildi.
"Noldu sana kardeşim? Kim yaptı bunu sana?"
"Hiç bir şeyim yok benim!"
Bunu bağırarak söyleyince yüzüm asıldı. Kolumu Burak'ın omzundan çıkıp kızlara döndüm.
"Noldu buna?"
"Hiçbir fikrim yok."
Tam ağzımı açacak iken Burak tekrar bağırdı
"Hiçbir şeyim yok demedim mi size!"
Ayağa kalkıp kantinden çıktı. Arkasından gittim ama arabasına binip son hızla yanımdan geçti bende arabaya bakakaldım.
Araba gözden kaybolunca sınıfa girdim. Hiç kimseye bakmayıp sıraya oturdum ve kafamı sıranın üstüne koydum. Daha sonra kollarımı kafamı kapatacak şekilde dolayarak uyumaya çalıştım.
"Deniz kalk artık okul bitecek be!"
Üstümde büyük bir ağırlık vardı sanki. Hiç uyanmak istemiyordum ama uyanmak zorundaydım. Gözlerimi araladığımda karşımda bana bakan Burak'ı gördüm. İlk önce hayal görüyorum sanıp gözlerimi ovuşturdum ama Burak hala karşımdaydı!
Burak'ın boynuna sarılmak istesem de trip atarcasına dudaklarımı büzüp kollarımı karnımda birleştirdim.
"Ya tamam, sabah biraz sinirliydim Özür dilerim."
"Sinirli olsan bile bana öyle davranman gerekmezdi!"
"Ya ailesel sorunlar yüzünden sinirlerim bozuldu tekrar Özür dilerim."
Burak'ın boynuna sarıldım. O da karşılık verdi.
"Ailenizde noldu Burağım?"
Benden ayrılıp derin nefes aldı daha sonra Üzgün gözlerle bakıp cevap verdi.
"Boşanıyorlar...!"
Selam. Bu bölüm biraz kısa olabilir ve yazım yanlışlarım olabilir bu yüzden sizden çok özür dilerim. Multimedya Burak. Hepinizi çok seviyorum. Vote ve yorumlarınızı benden esirgemeyin.
