[ ប្រពន្ធមហាឃោរឃៅ ]ចប់✔

[ PART 22 ] ចះុឯងមិនអាណិតជីមីនខ្លះទេហ៎?

[ ប្រពន្ធមហាឃោរឃៅ ]

បន្ទាប់ពីយំនឹកអ្នកជាប្រពន្ធនាយក៏វាសជូតទឹកភ្នែករបស់ខ្លួនចេញហើយក៏ដើរទៅជិតជុងគុកដែលអង្គុយនិយាយទៅកាន់នាងតូចថេយ៉ុងដែរសន្លប់មិនទាន់ដឹងខ្លួននោះ

< បានហើយជុងឆាប់ញាំអីសិនមកបន្ទិចទៀតថេយ៍ដឹងខ្លួនវិញហើយថេយ៍ស្រឡាញ់ឯងថេយ៍មិនទៅណាចោលឯងទេ > យ៉ុនហ្គី និយាយលួងលោមប្អូនប្រុសទាំងដែរខ្លួនឯងនេះដេញប្រពន្ធឲ្យចេញឆ្ងាយពីខ្លួន ជួយគេតែអត់ជួយខ្លួនឯងយ៉ាប់មេនបុិយ៉ុននេះ

< ..... >

< ហឹម..... > ម្ចាស់សម្លេងដែលដេកសន្លប់ស្តូកស្តឹងប៉ុន្មានថ្ងៃនេះក៏ក្រហឹមដើមកឡើងនឹងបើកភ្នែកឡើងបន្ទិចៗសម្លឹងមើលពីដានខាងលើយ៉ាងចម្លែកក្នុងចិត្ត

< ថេយ៍អូនដឹងខ្លួនហើយ បងយ៉ុនទៅហៅពេទ្យតិចមក > ជុងគុក ស្ទះុមកអោបនាងតូចទាំងក្តីនឹករលឹកឯនាងតូចក៏ឆ្ងល់ដែរព្រោះមិនដឹងថាខ្លួនឯងកើតអីនោះទេព្រោះពេលពុលនឹងគឺសន្លប់បាត់ទៅហើយម៉េចនឹងដឹងរឿងទៅ

< ជុងនេះអូននៅទីណា? > ថេយ៉ុង ទឹកមុខស្លេកស្លាំងហើបមាត់សួរទៅកាន់នាមជាប្តីទាំងឆ្ងល់

< គឺនៅមន្ទីពេទ្យ > ជុងគុក

< ហឹម!!! ហើយអូនកើតអីម៉េចក៏នាំអូនមកមន្ទីពេទ្យ? កូនយើងកើតអីមេនទេ? > ថេយ៉ុង អង្អែលពោះខ្លួនឯងហើយក៏សួរទៅកាន់នាយទាំងទឹកភ្នែករលីងរលោង

< កូនយើងមិនកើតអីទេអ្នកដែរកើតអីគឺជាអូនមានគេដាក់ថ្នាំក្នុងរបស់ដែរអូនញាំ > ជុងគុក

< អរ.....ហើយឯណាជីមីន? ម៉េចក៏មីនអត់មកមើលអូនសោះចឹង? > ថេយ៉ុង សួរទាំងភ្នែកឡែងឡង់រកមើលជីមីនដែរធ្វើឲ្យអ្នកដែរស្តាប់លឺនោះមានអារម្មណ៍ម៉េចមិនដឹងទេព្រោះមិនដឹងថាត្រូវប្រាប់ថេយ៉ុងបែបណា

< លោកទាំងពីរសុំចេញទៅខាងក្រៅសិនទៅណាខ្ញុំសុំពិនិត្យអ្នកជំងឺបន្ទិច > Doctor នាយមិនទាន់បានឆ្លើយសំណួរពីនាងតូចផងក៏ត្រូវ Doctor មកកាត់ហើយនាយក៏ចេញទៅ