[ ប្រពន្ធមហាឃោរឃៅ ]ចប់✔

[ PART 23 ] ចេះឈឺចាប់ដែលតើ

[ ប្រពន្ធមហាឃោរឃៅ ]

ពេលដែលនាយទាំង2រត់ទៅតាមថេយ៉ុងបាត់ជីអានឹងអុីងក៏បានទៅកន្លែងរបស់ខ្លួនវិញហើយជីអាក៏បានខលហៅជីមីនមកដែលព្រោះត្រូវនិយាយគ្នាជាមួយនឹងបងស្រីខ្លួនដើម្បីរៀបចំផែនការ។

< បងមានរឿងអីក៏ឆាប់និយាយមកព្រោះខ្ញុំចង់ទៅដើរលេងឲ្យសប្បាយចិត្តខ្លះ > ជីមីន មកដល់ក៏និយាយទៅកាន់អ្នកជាបងស្រីទាំងទឹកមុខមើលមិនយល់

< នែ៎មីនឯងមិនទាន់ទៅណាបានទេឯងត្រូវជួយយើងសិន ពេលដែលឯងជួយយើងហើយឯងចង់ទៅណាក៏ទៅតាមចិត្តទៅ > ជីអា

< អឹម...ចឹងក៏បានដែលឆាប់និយាយមក > ជីមីន

< ឯងត្រូវតែសម្លាប់រីណានឹអុីហ្វាឲ្យយើង ហើយផែនការចាប់ពួកនាងយើងរៀបចំរួចហើយ > ជីអា

< ស្អី? បងឯងឲ្យខ្ញុំសម្លាប់ពួកនាងនឹង? ខ្ញុំមិនធ្វើទេបងសម្លាប់ពួកនាងខ្លួនឯងទៅ > ជីមីន និយាយទាំងចងចិញ្ចើមខំតាំងចិត្តមិនសម្លាប់អុីហ្វាហើយនឹងហា៎សឥឡូវមកឲ្យទៅសម្លាប់អុីហ្វាបើដឹងចឹងសម្លាប់តាំងពីយូរ

< នេះឯងចង់ឲ្យវាតោងទាមប្តីឯងហ៎? > ជីអា

< ប្តី? ហា៎សហាខ្ញុំគ្មានប្តីទេបងជីអា > ជីមីន សើចឡើងទាំងហួសចិត្តសម្លាប់ពួកនាងព្រោះតែខ្លាចតោងទាមប្តីចឹងឬ? ដូចជាកំប្លែងពេកទេដឹងនៀក

< នាងឆ្គួតហើយចះុយ៉ុនហ្គីនឹងមិនមេនជាប្តីឯងទេហ៎? > ជីអា

< ហឹស...ប្តីខ្ញុំមិនមេនបែបនឹងទេគេបានចោទប្រកាន់ខ្ញុំទាំងដែលខ្ញុំខំបកស្រាយប្រាប់គេដែលតែគេមិនស្តាប់បែរជាស្រែកដេញខ្ញុំដូចឆ្កែឆ្មាទៅវិញ ខ្ញុំសម្លាប់នាងព្រោះខ្លាចនាងតោងទាមគេធ្វើអី? បើគេកាន់ជើងនាងនឹងស្រឡាញ់នាងដែលនឹង > ជីមីន និយាយសើចផងលាយជាមួយនឹងទឹកភ្នែកផងពេលដែលនឹកឃើញរឿងនឹងម្តងៗមានអារម្មណ៍ថាឈឺចុងចាប់ត្រង់ទ្រូកខាងឆ្វេងម៉េចមិនដឹងទេ

< ហឺយ...យាប់ដល់ហើយឯងនេះ > ជីអា មិនដឹងគួរនិយាយយ៉ាងម៉េចព្រោះរឿងរបស់ប្អូនមិនចង់ទៅពាក់ពាន់មានតែនិយាយបែបនឹងឯង