Hij pakt een doekje en veegt voorzichtig wat bloed van mijn neus.
'AU'! Roep ik.
Ik zie aan zijn reactie dat hij schrikt.
'Sorry ' Zegt hij meteen. ' Ik zal iets voorzichtiger doen.'
Wanneer bijna al het bloed weg is komen we erachter dat er best een grote snee in mijn neus zit.
Vast van de ring van Sanne, die Liefe en ik nog voor haar hebben gekocht.
'We moeten het even laten hechten in het ziekenhuis. 'Zegt meneer couvert bezorgt.
Hij vraagt of hij mijn moeder kan bellen , maar ik vertel hem meteen dat ze moet werken en pas om 4 uur klaar is.
'Dan ga ik wel even met je mee. ' Zegt hij lief.
Hij loopt even weg, ik denk naar de directeur.
Na een korte tijd komt hij terug, en wuift hij een '' kom mee '' gebaar.
Hij grijpt zijn jas en zijn auto sleutels.
We lopen naar buiten en ik zie Sanne en Eveline staan, ik stop even omdat ik iets tegen Sanne wil zeggen maar meneer Couvert slaat zijn arm om me heen.
'Kom , hier hebben we geen tijd voor, laat ze maar.' Zegt hij met zijn lieve stem.
Ik zie in mijn ooghoek de monden van Sanne en Eveline open vallen.
Wanneer we bij zijn auto zijn aangekomen begin ik te lachen, ik had niet gedacht dat het een klein krakkemikkig oud bakkie was!
' Gaan we me nou uitlachen ' Zegt hij sarcastisch boos.
'Haha nee hoor!' Zeg ik lachend.
We stappen in en rijden aan naar het ziekenhuis.
Ik word erg stil omdat ik altijd al bang ben geweest voor ziekenhuizen.
Meneer couvert merkt het en hij legt zijn hand op mijn been.
'Het komt allemaal goed! ' Zegt hij lief.
'Ik ben bij je en er gebeurt niks met je' Komt er achter aan.
Ik knik een keer zodat hij weet dat ik hem heb gehoord.
'Wat gaan ze eigenlijk doen?' Vraag ik bezorgd.
'Ik denk dat ze eerst kijken of je neus gebroken is, daarna kijken ze waarschijnlijk naar hoeveel en of je hechtingen nodig hebt en dan hechten ze het. ' Zegt hij wijs.
Ik vraag hem gelijk of hechten pijn doet.
'Als je een verdoving krijgt voel je er niets van, anders kan het pijnlijk zijn.' Zegt hij.
We zijn ondertussen al bij het ziekenhuis en we rijden de parkeerplaats op.
' We stappen uit en ik loop aarzelend achter meneer Couvert aan.
'Meid, het komt goed.' Zeg hij lief, en gaat een keer met zijn hand door mijn losse haren.
We lopen naar binnen en meneer Couvert meld ons bij de balie.
'Meneer Couvert en mevrouw Bloems' Zegt hij tegen de chagerijnige vrouw achter de balie.
Ze kijkt me een keer keurend aan en richt zich daarna weer op meneer Couvert.
'Ik zal het in het systeem zetten , wanneer de dokter jullie naam omroepen kunnen jullie met hem meelopen. Jullie hebben Dokter van der Dezen. Ga maar even zitten. ' Zegt ze met haar chagerijnige stem en ze wijst naar de wachtkamer.
We lopen naar de wachtkamer en gaan zitten. Het is erg rustig. ( gelukkig )
'Nou daar kon ook een lachje vanaf' Zeg ik met een zenuwachtige lach.
Meneer couvert lacht er een beetje om en kijkt me daarna aan.
'Je vindt het echt eng he?' Zegt hij wanneer hij met zijn heldere ogen in de mijne kijkt.
Ik knik een keer zenuwachtig.
Na nog 5 minuten gewoon gepraat te hebben worden we geroepen.
We lopen naar de dokter toe en geven hem een hand.
'Loop maar even mee' Zegt hij met zijn lage stem.
We lopen naar een kamertje en gaan zitten.
'Wat is er precies gebeurd?' Vraagt hij ingestudeerd.
Ik leg hem uit dat ik een stomme ruzie had met een meisje uit mijn klas, en dat ze me sloeg terwijl ze een ring omhad waardoor ik dus waarschijnlijk de snee in mijn neus heb.
'Ik ga even kijken of het gebroken is, of juist zwaargekneusd.' Zegt de dokter en hij staat op.
Ik kijk een keer naar meneer Couvert en hij knikt zelf verzekerd.
' Houd je hoofd maar even naar achter' zegt de dokter tegen mij.
Ik doe wat hij zegt en hij kijkt erin met een soort vergrootglasje.
Hij voelt voorzichtig.
' AU!' Roep ik hard.
Meteen schaam ik me omdat hij me echt maar zachtjes aanraakte.
'Hij is niet gebroken maar wel zwaargekneusd' zegt de dokter geleerd.
Ik haal opgelucht adem.
'Maar hij moet wel gehecht worden.' Zegt hij er nog achteraan.
Ik laat hem weten dat dat wel kan.
' Oke zo gaan we het doen ' Zegt de dokter.
