'Je bent een van de leukste meisjes die ik ooit in mijn leven heb leren kennen, en het is heel raar maar ik heb nog nooit iemand na zo een korte tijd zo leuk gevonden.' Hij begint opeens heel snel te praten terwijl ik voor hem sta.
'En waarschijnlijk vind je mij ook niks want ik ben een leraar en veel te oud en hoe je toen straks deed.'
Hij kan zijn zin niet afmaken omdat ik mijn lippen zacht op die van hem druk.
'Ik was toen straks gewoon geschrokken van wat je deed' zeg ik wanneer ik weer terug sta.
'Ik ben niet gewend dat iemand mij uitkiest terwijl er zoveel andere keus is ' komt erachteraan.
'Dus je vind mij ook leuk?' Vraagt hij onzeker en verward door de kus.
Vind ik hem leuk? Vraag ik mijzelf af. Ja natuurlijk vind ik hem leuk!!
Kijk naar hem...
'Ja ' Zeg ik na een korte stilte.
Hij zucht een keer opgelucht.
'Maar ik snap het niet, hoe kunt u mij nou leuk vinden?'
Vraag ik aarzelend.
'Hoe ik jou leuk kan vinden?' herhaalt hij.
Hij pakt mijn handen vast en kijkt diep in mijn ogen.
'Omdat jij geen moeite doet voor aandacht, omdat je zo onschuldig en zo lief bent, omdat jou groengrijze ogen een keer iets anders zijn dan blauw of bruin en omdat die sproetjes op je neus alleen jou perfect staan!' zegt hij met zijn lieve stem.
Ik begin te blozen.
'Maar meid, je les begint zo, zullen we vanmiddag even praten? Zegt hij.
Ik zeg dat ik best kan en dat ik op hem zal wachten.
Hij geeft me een kusje op mijn voorhoofd.
Ik loop naar de gang en zie Liefe zitten, ze speelt een spelletje op haar telefoon.
Ik doe net alsof ik een preek van hier tot Tokio heb gekregen en loop naar haar toe. Ze stopt haar iphone in haar broekzak en kijkt me aan.
'En?' Vraagt ze onheilspellend.
'Hij heeft me verteld waarom hij mij zo leuk vind.' zeg ik zachtjes.
Liefe begint te glimlachen.
'Ik zei toch meid, je bent super..' Zegt liefe inspirerend.
'We gaan vanmiddag verder praten.' Zeg ik snel terwijl we naar de les lopen.
De rest van de dag gaat zo ontzettend langzaam. Dan gaat de laatste bel. EINDELIJK!!!
