12 ~

48 3 2
                                    

'Kan ik je naar iemand toe brengen? Of zal ik je naar huis brengen?' Vraagt meneer Couvert wanneer we bij zijn auto zijn.
Ik zeg hem dat ik nog veel lessen heb en dat mijn spullen nog op school liggen.
'Ik ben trouwens wel bang voor wat de klas gaat zeggen'  Zeg ik erachter aan.
Voor we gingen heeft de dokter mijn neus nog helemaal ingepakt met watjes en pleisters.
'Ik zie er zo toch niet uit!' Zeg ik een beetje gefrustreerd.
'Luister meid, je bent prachtig, met of zonder pleister!' Zegt hij met blozende wangen, en hij legt zijn hand op mijn knie.
Waarom doet hij nou zo? Zou hij me leuk vinden?
Nee, dat kan toch niet? Ik ben niet leuk, dat vind niemand.
Ik ben niet voor niets al een jaar single, ik ben niet knap ofzo.
Ik heb lelijke sproetjes, mijn lange , zwarte , stijle haren willen niets anders dan stijl zijn. 
Mijn groengrijze ogen zijn, nouja, groengrijs, blauw was mooier geweest. En dan ben ik ook nog dik! 
Ik weeg wel 52 kilo! 
Ik kom uit mijn gedachtes als ik merk dat we stoppen. Ik kijk uit het raam en verwacht de parkeerplaats van school te zien.
Maar we zijn niet op school...


Oh oh, waar zijn ze?
Is meneer Couvert iets van plan?  Of is het juist iets onschuldigs? Want wat wil een jongen/man van 21 met een meisje van 16? 
Laat me weten wat jij hiervan vond!

De onmogelijke liefde.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu