Öncelikle hepinize merhaba arkadaşlar,yazım hatalarım,imlâ hatalarım varsa üzür diliyorum yazım konusunda biraz acemiyim fakat bir senedir aklımda olan bu kurguyuda boşa harcamamak için yazıyorum sizlere.hatalarımı kitabı yazıp bitirdikten sonra emin olun düzelteceğim şuan düzeltmememin sebebi hikayemde hemen yb istemeleri ondan dolayı sözü daha çok uzatmayarak sizleri bölümle baş başa bırakıyorum.
______________________________________
Koskocaman bir gezegende ufak bir figür gibiydik biz insanoğulları! Hep bir döngüde dönüp durduk bunca zaman... Zamanın akışıyla yeni bir hayata göz açıp,kapattık! Doğduk,büyüdük ve öldük...
Bu üç kavram ne kadar bize söylerken kolay gelsede hayatın bir çok zorluğunu,acısını,mutluluğunu tattık ve bunlar bizi bazen tüketireken bazen güçlendirdi! Her bir adımda yeni şeyler öğrendik. Bu yolda bazen hatalarımız, günahlarımızda oldu hangi kul hatasız olmazki zaten? Tabi bunun yanında iyiliklerimizde oldu Ve bu hayatta yaptığımız iyilik ve kötülükler bizim diğer hayattaki Cennet ve cehennem kapılarının kilidi oldu.
dünya yaratıldığı zaman cinler
Dünyada hayat sürmekteydi Sonradan cinler Allah'a karşı gelmeye çalışınca Allah (c.c) insanları yaratark cinleri sürgün etti İnsanlık dünyada yaşamını sürdürmeye başladı.bunca zaman boyunca cinlerle insanlar birlikte yaşadılar tek fark biz onları görmezken onlar bizi görebiliyorlardı. o yüzden bunca sene biz insanoğulları cinlerle yaşamaya devam ettik.
Karşımda benim yaşıtım olan sarı saçlı,mavi gözlü ve orta kilolu olan çocuk bana tebbesüm eder bir şekilde bakarak yanıma yaklaştı. "Merhaba,bir sorun mu var?"
"Ah! merhabalar ben esila, bu köye bugün geldim amcam ve teyzemin evinine gelmiştim fakat malesefki adres soracak kimse yok galiba?" Diyerek küçükte olsa bir isyan belirtisi gösterdim. Bu isyanımla karşımdaki adam hafif tebbesüm ederek bana,"isterseniz bu konuda size yardımcı olabilirim."diye söyledi.
Hernekadar şuanki karşımda daha yeni hayatımda görmüş olduğum bir adama güvenmek içime sinmesede yinede yüzümdeki gerginliği saklamaya çalışarak ona güvenmeyi seçtim. Daha doğrusu seçmek zorunda kaldım...
"Zahmet olmaz değil mi?" Diyerek yeniden söylenmemle
Adam beni yatıştırmak ister gibi sıcak bir ses tonuyla "ne zahmeti canım ayrıca hiç gerilmene gerek yok sapık falan da değilim için rahat olsun" diyerek gülerken ben ona karşı bu davranışımdan dolayı kendimden utandım.
"Yo-yok yani ben bunu kastemek istememiştim aslında. Yani tam olarak düşüncem bu değildi." Daha bir cümleyi doğru düzgün kuramamamla daha çok yerin dibine girerken ne diyeceğimi bilemedim.
Oda bunu anlamış olacak ki,"yok ya önemli değil." Diyerek beni bu utanç durumdan kurtardı.
"O zaman aramızda gerginlik gittiyse bana adresi söylede seni o eve götüreyim." Ona minnet dolu bir bakış atarak adresi söyledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaderin Gözyaşları _ Cin Bebek(Seri1)Watty2021
Ужасы"ölüm." Diye fısıldadı karanlık. "Yaşam." Diye çığlık atıp Haykırdı aydınlık. Bense ölüm ve yaşam arasındaki o ince çizgide kısılıp kalmıştım. Ya ölümün esiri olacak karanlığın gölgesinde boğulup gidecektim, yada yaşam için savaşıp aydınlığın kanatl...
