Aldeheid

Chapter 12

Infected
——————————————————————

"Okay lang ba na maghalf-day ako ngayon?"

Harrison looked at him amusingly, "Wait, am I hearing you right?"

"Hindi, mali yung narinig natin dahil isa yung himala!" puna naman ni Rios na prenteng nakaupo sa upuan ng Alpha.

"Baka hindi lang nakapag-almusal iyan? Lola Ester! May pagkain pa ba diyan? Pakidala po para kay Callum!" singit naman ni Jarriet.

All Callum could do was roll his eyes on them. Hindi niya ang mga ito masisisi lalo pa't isang imposible ang kaniyang hiningi. Being a beta for six years, ngayon lang siya humingi ng ganoong permiso. He's devoted to his work and role, kaya kahit gaano kahirap pa ang trabahong iyan para sa beta ay pinagtiyatiyagaan niya. He's that good to be a beta.

"Sasamahan ko lang si Alde sa doktor." paglilinaw niya.

Narinig naman niya ang pagsinghap ng dalawa bukod kay Harrison. "Binuntis mo?! Agad agad?!" mabilis ang kamay niya sa pagbatok kay Rios.

"Cut the crap, you stray cat." inis niyang saway sa kaibigan.

"Pero anong gama mo at sasamahan mo siya doon? Napag-usapan niyo ba ang tungkol sa sakit niya kagabi?" tinanguan niya si Jarriet.

Harrison grinned, "Okay, Rios will do your duty for two weeks." agad namang nagreklamo si Rios kaya nginisihan niya nalang.

"Thanks, Har. I owe you this one." at niyakap ang isang braso nito tsaka tinapik ang likod.

"You don't owe me anything, Callum. Kulang pa nga 'yan sa serbisyong binigay mo sa Malcolm." Harrison thought that his best friend deserved it, and he knew it'd be a great help for Callum to experience things he needed to catch up.

Hanggang sa umalis siya ay ang malulutong na mura nalang ni Rios ang huling narinig niya. Upon stepping out of the mansion, he couldn't feel happier and free. Napahagikhik na lang siya at masayang pumasok sa sasakyan upang puntahan ang babaeng kinababaliwan niya.

Pagkarating ay binati naman siya ng matamis na ngiti mula kay Aldeheid. At tila ba ay may sariling buhay ang ngiti niya sa tuwing nakikita ang dalaga.

"Good morning, beautiful." bati niya na ikinapula ng dalaga.

"G-good morning..." kagat labi na tugon ni Aldeheid.

Callum could only chuckle and ushered Aldeheid towards his car. Hindi kagaya noon na pinipigilan niya ang damdamin, walang hiya siyang nakikipag-usap sa dalaga at hanggang sa narating ang hospital ay doon na sila natahimik.

He followed Aldeheid at her back to prevent her from getting awkward. Panay yuko kasi ng mga tao sa kaniya at takot siyang mailang ang dalaga. Callum knows how introverted Aldeheid is, so he needed to adjust.

Pagkarating sa ilang pintuan ay saka naman siya natigilan nang mabasa ang pangalan nakaplastar doon. His heart pounded so hard as his mind started to take a trip in his memory lane.

Aldeheid noticed Callum's fluster. Nagtaka siya hinarap niya muna ito. "Hindi ka okay?"

Bumaling naman agad sa kaniya ang atensyon nito at natawa, "I am. Tara na sa loob?"

She smiled by his answer. Doon niya na ipinihit ang doorknob atsaka dahan-dahan na pumasok sa loob. Her doctor was there, working something in her computer until she sensed them.

Mabilis itong nagbitaw ng mga hinawakan at tumayo para salubungin siya. "Ms. Roswell, you're here. It's not so nice to meet you here again." atsaka natawa sila.