One Of His Bedmates

CHAPTER 1

KIAN GAGE C. JAVIER

Sinuot ko ang aking putting t-shirt, at pinaresan ito ng tattered jeans. Nag mamadali 'kong kinuha ang brown jacket ko at shades sa side table at agad na lumabas ng condo ko.

Putangina, late na ako.

Ma-late na ako sa lahat ng mga meetings, wag lang sa meeting na'to. Alam ko na gago ako, pero punctual ako. I always arrived on time, and I'm even the one calling my best friend whenever he's late.

Pero ngayon? Putangina na lang talaga.

I really don't like being late. I just don't. Ayokong nag sasayang ng oras. Alam ko kasi na bawat segundo o minuto, marami pwedeng mangyari.

Even saving someone's life can be done... if you arrived on time.

Nasa tapat na ako ng elevator ng biglang pumasok sa isip ko ang isang bagay na pinaka importanteng dadalhin ko. My report. Agad akong bumalik sa pad ko. Pumasok ako at agad na kinuha ang brown envelope na nag lalaman ng report na pinagawa sakin ni Laurence kagabi.

Actually, dapat naman talaga na gumawa ako ng report kasi ganun yung ginagawa namin after naming mag mission. Pero kinulit ako ni Laurence kagabi dahil alam niya na hindi ako gagawa at mag dadahilan nanaman ako sakanya. One excuse I told him why I fail to make my report was because na-LBM ako. Of course, he didn't buy that. Laurence is too smart not to know that I'm only lying. Pero pag nasa meeting kana kasi at pag kaharap mo na si Sebastian wala ka ng magagawa eh. If Sebastian won't care about me not handling any report, then peace it is. But if he does? Well, I'm dead. No peace at all.

Nang makuha ko na ang report ko ay lumabas na ulit ako ng Pad ko. I waited for the elevator. Nang bumukaas ito, isang babae ang nakita ko. Nakita ko naman na natigilan ito ng makitang nakatingin ako sakanya.

I smirked. I would hit on her right here, right now. But too bad I have a report to do.

Pumasok ako sa elevator. Ramdam ko ang tingin ng babae sa'kin, kahit pa nakatalikod ako sakanya. Nakita ko na malapit na itong bumaba sa floor kung saan siya pupunta, kaya naman hinarap ko ito. She was shocked of what I did, but I smiled, a teasing smile.

"How's my back view?" I said with a smirked on my face.

I see that she was caught off guard because of what I said. She was about to say something when the elevator stops and open, indicating that she's on her floor already.

Napatingin din ang babae sa naka bukas na elevator. She seems like contemplating if she will leave or stay.

"I believe this is your floor." Saad ko ng makitang naguguluhan ito.

Is this how tempting I am? Kahit sa pagbaba ng elevator nag dadalawang isip pa?

"I-I.." she seems not to find the right words she wants to tell me. I smiled, again.

"It's okay. We'll meet again." Saad ko habang nakangiti.

Para namang nasagot ang mga katanungan sa isiip niya. Tumango ito bago ngumiti sakin.

"O-Okay." She said. She seems nervous, and I can see why. Lumabas ito sa elevator habang hindi inaalis ang mga tingin sa'kin. Hindi ko naman inalis ang ngiti sa labi ko. Nang tuloyan ng sumara ang elevator, ay duon nawala ang ngiti sa labi ko.

You see, this is how easy women are. Little smile, small talk. The next thing you know, they're under you.

Napapa-iling naman ako sa iniisip ko. "What a wonderful life I have." I said.