One Of His Bedmates

CHAPTER 3.2

Warning. (Again)

Please sa mga minors, wag niyo ng basahin ang story na'to. There are scenes that are not suitable for young readers. 

Salamat. 

=========

KIAN GAGE C. JAVIER

Nakangiti ako habang pabalik sa kotse ko. Well, this is not usually the reaction you'll get after someone terminates an individual. But for me? It's normal.

Sa wakas. Tapos na ang mission ko ngayong linggo. I can finally rest and hit on every woman I see.

Binuksan ko ang kotse ko at umupo na sa Driver's seat. Binuhay ko ito at mag da-drive na sana ng biglang mag ring ang phone ko. Napakunot naman ang noo ko dahil dun.

Who the hell would call me while I'm on a mission?

Batas ang hindi pag tawag sa mga ka-grupo mo pag nasa mission kayo. Simple lang ang explenasyon dun, yun ay para hindi sila ma-distract at maka pag focus sa mission na binigay sa kanila.

Tinignan ko kung sino ang tumatawag at mas lalo akong nag taka ng makitang unknown number iyun.

Another thought, who the hell know my number?

Anim na tao lang ang naka-register sa phone ko. It's only Blaze, Damien, Dimitri, Laurence, Sebastian, and someone who do not want to be ignored.

Natigil ang pag tawag kaya naman nilagay ko na ang phone ko sa passenger seat. I was about to drive ng bigla ulit itong mag ring.

"Like what fuck men? Can't I at least drive few blocks away from here?" naiinis na sabi ko kahit alam ko na mag isa lamang ako.

Naaamoy ko na kasi ang bangkay ni Fernandez, kaya gustong gusto ko na munang makalyo sa lugar na'to.

Para lang tumigil ang pag ring ng telepono ko, ay sinagot ko na lang ang tawag. I didn't say anything. Hinintay ko na mag salita ang hinayupak sa kabilang linya.

I really don't care if it's a boy or a girl, basta hinayupak sila dahil ini-istorbo nila ako. If babae ede magandang hinayupak.

Segundo na ang lumipas pero walang may nag salita. I ended the call and immediately block the number.

"Istorbo." Sabi ko bago ulit nilagay ang phone ko sa passenger seat at nag drive ng tiwasay.

Nag drive lang ako palayo sa underground ni Fernandez. Sigurado ako mamayang umaga makakarating na ang balita sa Amalgamation, at sila na mag aasikaso sa naiwan ko.

Matiwasay ang pag da-drive ko. I mean it's already 3:00am and wala ng sasakyan sa daan kaya naka full speed ako. Habang nag da-drive binuksan ko ang bintana ng kotse, agad kong naramdaman ang simoy ng hangin.

Fresh Hair.

Kung sana ganito lang palagi ka-presko ng hangin. I would die to live in a small city near the mountains. Hindi man halata pero mas gusto ko ang buhay sa probinssya. It's peaceful and most of the time mag kakilala ang mga tao dun. Para sakin kasi pag nakatira ka sa maliit na probinsya, parang mag kaka-pamilya kayong lahat.

Pamilya.

Natigilan naman ako. I smile... bitterly.

Meron pa kaya ako nun? Alam ko, na meron. Pero hindi ko kasi ramdam eh.

I felt a sting in my heart. Lungkot at sakit ang bumalot sa puso ko na maalala ko sila.. silang lahat.

If that incident didn't happened, will they still consider me as one of them?