ភាគទី៩
បន្ទាប់ពីបានគេងលង់លក់អស់រយៈពេលជាច្រើនម៉ោងរួចមកពន្លឺព្រះអាទិត្យក៏ចាប់ផ្តើមរះឡើងសារជាថ្មីដើម្បីបំភ្លឺដល់ភពផែនដី។ ក្នុងនោះក៏មានរាងតូចច្រលឹងបបូរមាត់ពណ៌ផ្កាឈូកដែលបានក្រោកចេញពីគ្រែគេងមកបត់បែនខ្លួនប្រាណរបស់ខ្លួនមុននឹងដើរទៅបើកបង្អួចដើម្បីឲ្យពន្លឺនៃព្រះអាទិត្យជះចូលមកក្នុងបន្ទប់
ជីមីនសម្លឹងមើលទៅពិភពលោកខាងក្រៅតាមបង្អួចទាំងញញឹមស្រស់ហើយស្របមកខ្យល់បរិសុទ្ធចូលមកស្របពេលតែមួយ។ កំពុងតែរីករាយនឹងបរិយាកាសនោះសុខៗក៏មានដៃមួយលូកចូលមកឪបចង្កេះជីមីនពីក្រោយធ្វើឲ្យជីមីនដឹងយ៉ាងច្បាស់ថានោះជាអ្នកណា
" ក្រោកហើយឬ " ជុងហ្គុកដែលទើបនឹងចេញមកពីបន្ទប់ទឹកក្រោយបើឃើញប្រពន្ធឈរបែបនេះគេក៏ចូលទៅរកហើយឪបចង្កេះប្រពន្ធជាប់ព្រមទាំងប្រើសម្លេងយ៉ាងស្រទន់ទៅកាន់គេ ចំណែកជីមីនវិញគេមិនបានតបអ្វីច្រើនទេបានត្រឹមតែងក់ក្បាល
" អូននៅខឹងនឹងបងរឿងម្សិលមិញមែនទេ? ឲ្យបងសូមទោសដែលបងគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងមិនបាន " ជុងហ្គុកពោលទាំងសម្លេងស្រាលដែលខុសពីម្សិលមិញហើយគេក៏ដឹងថាជីមីនខឹងនឹងគេព្រោះតែរឿងនោះទើបជុងហ្គុកសម្រេចចិត្តចូលខ្លួនមកសូមទោស
" តាំងពីដើមមកបងមិនដែលនិយាយពាក្យសូមទោសដាក់អ្នកណាទេ នេះជាលើកទីមួយហើយដែលបងនិយាយពាក្យនេះ " ជុងហ្គុកបន្តហើយក៏លើកដៃរបស់ជីមីនមកមើលព្រោះថាម្សិលមិញគេរៀងខ្លាំងដៃដែលតែជួយមិនបានទេមកពីគេខ្លួនឯងតើ
" ខ្ញុំមិនបានខឹងទេ សុំមុខខ្ញុំហើយដែលលោកធ្វើបែបនេះ " ជីមីននិយាយព្រមទាំងកែវភ្នែកទាំងពីរកំពុងតែរលីរលោងចង់ហូរទឹកភ្នែកចេញមកពេលដែលនឹកដល់រឿងម្សិលមិញ
" បើអូនមិនខឹងហេតុអ្វីក៏មិននិយាយរកបងហើយថែមទាំងមិនបានចុះទៅញ៉ាំអាហារពេលល្ងាចទៀត " ជុងហ្គុក
" មកពីខ្ញុំមិនឃ្លាន " ជីមីនតបហីៗ
" តែយ៉ាងណាអូនគួរតែញ៉ាំអីមិនមែនមកដេកអត់អាហារបែបនេះទេ ក៏ដឹងហើយថាបងមិនចូលចិត្តនិយាយច្រើននោះអីបងដឹងថាបងឃោឃៅដូច្នេះអូនកុំធ្វើឲ្យបងឃោឃៅជាងនេះអី " ជុងហ្គុកពោលទាំងសម្លឹងមើលទៅជីមីនពីក្រោយមិនដាក់ភ្នែកឯជីមីនបានត្រឹមតែងាកមុខចេញ
BẠN ĐANG ĐỌC
គូរដណ្តឹងឥតព្រៀង Season 1 (ចប់)
ChickLitសុខចិត្តធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីបាននៅក្បែរមនុស្សដែរខ្លួនស្រលាញ់។ ទោះបែបណាក៏ដោយ...ក៏សុខចិត្តនឹងទទួល
