"Flowers for you... " SAIOUMA • DRV3 NO DESPAIR/HANAHAKI AU

#9 - BAŞARISIZLIK

EVET BANANA FİSH FANLARI BİRAZ DA AKŞAM AKŞAM SİZİ AĞLATALIM DEĞİL Mİ AMA? ;)

Kaede ve Shuichi ayrılalı birkaç hafta oldu. O günden sonra Kaede okula gelmedi. Kokichi'nin ani atakları azaldı. Doktorlarla ameliyatı kesinleştirdi. Gelecek hafta ameliyat gerçekleşecekti. Sonra da bu acıdan kurtulacaktı...

Kokichi yine eve gidiyordu. Kendini Shuichi'den uzaklaştırmayı başarmıştı sanırım. Son birkaç gündür yanına bile uğramıyordu. Bu yüzden biraz üzgün olsa da en iyi seçenek buydu. O bunları düşünürken arkasından birinin ona seslendiğini duydu.

"Kokichi!! "

Bu Shuichi'ydi.

Shuichi: Bekle!!

Kokichi yürümeye devam etti. Arkasını bile dönmeden. Amacından kopmamalıydı. O sırada Shuichi onu kolundan tutup yakaladı.

Kokichi: Hey ne yapıyorsun?! Sana beni bırakm-

Shuichi: Gel benimle!

Kokichi: Sana istemediğimi söyledim! Şimdi bırak kolumu!

Shuichi: Hayır benimle geliyorsun. Sana yeterince iyi davranmayı denedim...

Shuichi Kokichi'nin kolunu çekiştirip yürümeye başladı. Kokichi'de onunla gelmek zorunda kalmış çıtını çıkarmıyordu.

Kokichi: N-nereye gidiyoruz...?

Shuichi: Benim evime.

Bir süre yürüdükten sonra eve vardılar. Kapıyı Yoichi açtı.

Yoichi: Kichi!!

Shuichi: Odana Yoichi bugün Kichi ile görüşmeyeceksen onun işleri var.

Shuichi Kokichi'yi sıkıca tutup odasına sürükledi ve kapıyı sertçe kapattı. Ve kitledi. Sinirli olduğu belliydi.

Yoichi: Ne? Ama-

Yoichi bundan hoşlanmamıştı. Kulağını kapıya dayadı ve olanları dinledi.
__________________________________________

Kokichi: Evet, seni dinliyorum. Ne söyleyeceksen söyle.

Shuichi: Otur.

Kokichi: Hayır istemiyorum.

Shuichi: Sana. Otur dedim!

Shuichi tıpkı gelirken yaptığı gibi Kokichi'yi kolundan tuttu ve yatağa oturttu. Artık Kokichi'nin bilekleri kızarmış ve yaralar oluşmuştu. Shuichi sinirini kontrol edemeyen bir insandı sonuçta. Ama bu yönünü Kokichi'ye pek göstermezdi.

Kokichi: Tamam oturdum. Şimdi söyle. Ne istiyorsun?

Shuichi: Ne yapmaya çalışıyorsun...?

Kokichi: Ne? Ne saçmalıyorsun?

Kokichi konuşurken bir yandan acıyan bileklerini ovuşturuyordu.

Shuichi: Neden benden uzaklaşıyorsun?! Biz neden eskisi gibi olamıyoruz?!

Kokichi için artık biz diye birşey yoktu. Onlar vardı. O kadar hazırdı. Onu unutmaya. Yani öyle düşünüyordu... Bir an öksürmeye başladı.

Shuichi: Hala iyileşmedin mi...

Kokichi: B-bu seni- ilgilendirmez!

Kokichi artık dayanamadı. Lavaboya gitmesi gerekti. Onun önünde olamazdı. Kapıya koştu ama kilitliydi.

Kokichi: Aç şu k-kapıyı!!

Shuichi gözlerini kapattı. İç çekti.

Shuichi: Hayır. Bir kerede benddn kaçmadığını görmek istiyorum, sana yardım etmek istiyorum!!!

Gözlerini tekrar açtığında gördüğü şey onu şoke etti...

Kokichi başarısız olmuştu. Ondan saklayamamıştı. Bu sefer her zamankinden daha fazla çiçek çıkmıştı.

Shuichi hala gördüklerine inanmıyordu. Kokichi'nin ağzından dökülen kan ve çiçekler tek tek yere düşüyordu. Gözlerinden tek tek düşen gözyaşları yerde kan ile karışıyordu...

EVET BUGÜN YİNE BİR AKSAKLIK YAŞADIM. BÖLÜMÜM YİNE SİLİNDİ BU YÜZDEN TEKRAR YAZDIĞIM İÇİN BAYA GECİKTİ. YARIN YENİ BÖLÜMLERİ BEKLEYİN BAKALIM!