"Flowers for you... " SAIOUMA • DRV3 NO DESPAIR/HANAHAKI AU

#1 - BAŞLANGIÇ

MEDYADAKİ ŞARKI İLE DİNLEMENİZ ÖNERİLİR

"Hey burada tek başına ne yapıyorsun? "

"Hm? Ah şey... Bir arkadaşımı bekliyorum. "

"Ama pek öyle görünmüyor. Bekle, sen bizim sınıfa yeni gelen çocuk değil misin? Hani bu sabah gelen. "

"Ah evet... "

"Hmm... İsmin... Kokishi! "

"Ah hayır adım Kokichi. Kokishi değil. "

"Eh- ah pardon. "

"Sorun deği- "

"Kichi!!! "

"Kae-chan... "

"Üzgünüm, üzgünüm! Annem kahvaltıyı geç hazırladı... "

Sarı saçlı küçük kızın yüzünden şıp şıp terler akıyordu.

"Al bunu. Terini silmende yardımcı olur. "

Mavi saçlarını tamamlayan bebek mavisi anaokul formalı uzun çocuk ona bir mendil uzattı.

"Ah teşekkür ederim. Kichi, o senin arkadaşın mı? "

"Ah... Hayır az önce seni beklerken karşılaştık sadece. "

"Demek öyle. Hey rozetini bakılırsa sen Kichi ile aynı sınıftasın! "

"Evet öyle! "

Çocuk neşe ile gülümsedi.

"Benim adım Kaede! Kichi'yi zaten biliyorsun ehe. "

"Evet. Benim adım Shuichi. Tanıştığımıza memnun oldum! "

Kokichi ortamdan hoşnut değildi. Genelde yanlız olmak daha çok hoşuna giderdi. O an sınıfa girmek istedi ama daha öğretmenleri gelmemişti. Etrafa bakındı. Kimse olmayınca başını yere eğdi ve diğer iki çocuğun konuşmalarını dinledi. Bir süre sonra birinin ona seslendiğini fark etti.

"Kichi. Kichi! Beni duymuyor musun? "

"Ah Kae-chan! Üzgünüm dalmışım. "

"Sorun yok ama zil çaldı senin sınıfa gitmen gerek. Sana eşlik etmek isterdim ama geç kalacağım. Bu yüzden Shuichi ile birlikte gidebilirsin. Zaten anaokul binası küçük o yüzden öğle yemeği vaktinde görüşürüz! "

"G-görüşürüz... "

Şimdi iki çocuk yanlız kalmıştı. Bir süre süren sessizlikten sonra Kokichi elinde bir sıcaklık hissetti. Elini sımsıkı tutan ve ona gülümseyen çocuğa baktı.

"Hadi gidelim! Resim dersini kaçırmak istemeyiz. "
__________________________________________

O gün onunla tanıştım. Ve bu benim için bir başlangıç oldu. Ama... Asla en başından beri hep yanlız olduğumu asla fark etmedim. O zaman sadece 5 yaşında anaokuluna giden 2 çocuktuk. Kae-chan ve Shumai her zaman benden bir kat daha fazla yakın olurlardı. Ama hiç dışlanmış gibi hissetmedim. Onun bana gösterdiği ilgi diğerlerinden daha az olsa da bu benim için çok değerliydi. 10 yaşındayken okula birlikte gidip geldik. El ele... 14 yaşında ise kendim hakkında birşey fark ettim. Benim aşık olduğum biri vardı... Ama o bir kız değildi. Yıllarca bunu sakladım. Ondan, diğerlerinden, herkesten... Ama en sonunda kendimi kazdığım çiçek çukurunda buldum... Ve işte o zaman kaybettiğimi anladım.