13 Ağustos 2012 Şırnak
Hiç unutamadığım bir gündü;
O sabah annemle birlikte kahvaltı etmek için evden çıkmıştık nereden bilebilirdik ki o günün hayatımızın en kötü günü olacağını...
Her zaman gittiğimiz kafeye gittik. Annemle birlikte cam kenarında güzel bir masaya oturup ,siparişlerimizi verdik. Annem babamın yokluğunu 15 senedir bana hiç aratmadı.Bu yaşadıklarımızın aksine gayet mutluyduk. Tam garson yanımıza yaklaşmıştı ki büyük bir ses ile camlar patladı, herkes yere çöktü. Daha ne olduğunu bile anlayamamışken ikinci bir patlama ile her yer yerle bir oldu. İkinci patlamadan sonra tek hatırladığım annemin "Nida!!" diye haykırıp üstüme kapanmasıydı...
Gözümü bir elin yüzüme dokunmasıyla açtım. Annem sandığım için "anne"diye irkilerek kalktım. Uyandığımda her yer ambulans ve çığlıklarla doluydu. Karşımdaki asker bir eliyle daha yeni farkettiğim yarama buz koyarken bir yandan da nasıl olduğumu soruyordu.
+Annem nerede ?
- Sizi bulduğumda yalnızdınız . Ben jandarma personeli Yiğit Dinçer. Bir saat önce burda yaşanan patlama sonrası timimle desteğe gönderildim.
Durumu yeni kavradığım için ağlamaya başladım. Bombalı saldırı yaşanmış üstüne üstlük annem kayıptı. Ayağa kalkıp annemi aramaya başladım fakat dengemi sağlayamadığım için sendeledim,asker yanıma geldi
-İyi değilsiniz hastaneye gitmeniz şart buyrun ambulansa gidelim illaki annenizden haber alırız.
+İyiyim ben bir an dengemi sağlayamadım sadece bırakın annemi arayayım.
- Çattık ya tamam ben söz veriyorum anneni sapasağlam bulacağım ama şimdi işimi zorlaştırma da bin şu ambulansa
Onu dinlemedim ve annemi aramaya devam ettim fakat bi anda gözüm karardı. Son hatırladığım o askerin beni kucağına alıp ne inatçısın demesiydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİLİNMEYENLER
AcciónBiz bilinmeyenleriz ; duyulmayan, görülmeyen, hissedilmeyen, adını bilmediğiniz, belki de hiç duymadıklarınızız. ~Bu diğer asker/polis kurgularına benzemez mayına basan ölür mayın sizi beklemez •Asker/polis kurgusu •küfür/laf sokma içerir
