35. KAT

801 29 34
                                    


Havaalanı hoparlörin'den son çağrı yapılıyordu.

' Sayın yolcularımız Fransa - İstanbul 1530 Sayılı uçuşumuz  için yapılan son çağrımızdır. Kapıya gelmeyen yolcularımız için son çağrıdır. Say.. '

Fakat bu çağrı benim için değildi. Ben o uçağa Dört binmiş ve 35 numaralı koltuğa çoktan oturmuştum.  saat sürecek yolculuğun başlaması bir nevi beni yaşamaya götürürken bir diğer taraftan da sanki ölüme götürüyordu da fark edemiyordum. Papatya dolu kırın ortasın da duran ağaçta asılı ipe kendimi asmaya gidiyor gibiydi işte fakat mesele orada olmanın huzuruydu ve bu huzur ölmekten  daha baskın geliyordu ...  Uçak  hızla yol alıyordu. Bir bulut saydım , iki bulut ve üç bulut . Aslında daha çok da bulut  saydım ama hep bir , iki , üç bulut  oldular. Birin asilliği , ikinin zekası ve üçün üstünlüğü diğer sayıları gölgeledi o yüzden hep 3 tane kaldılar...

-Ya kızım baksana bana kapatma  gözlerini say üçe kadar. Sana erkek sözü  veriyorum ya ! Vallahi düşmeyeceksin .  Korkma!

- Geri zekalı geri zekalı konuşup durma Kerim . Ne korkması! Ben sadece sana güvenmiyorum. 

- Yarabbi Sabır! Kızım ben bunu yıllardır sürüyorum . Bana güvenmeyeceksin de kime güveneceksin ? Alt tarafı bir bisiklet süreceksin bırak kendini bana. Tut şu kolu, koy ayaklarını da şöyle. Unutma Birin asilliği , ikinin zekası ve üçün üstünlüğü her zaman devam  eder . Say hadi bakalım. 

-'Kerim  sen biliyorsun ben değil!  Hem sana öğret diyen mi oldu ha ? Tutturdun sen de öğren , sen de öğren ! İstemiyorum ben arkadaşım zorla mı? Yok bir asilmiş, yok iki uçanmış istemiyorum işte. '

-' Zorla güzelim. Biz bisiklet sürmeye gidiyoruz sen de öküzün trene baktığı gibi bakıyorsun arkamızdan .'

- Ağzının ortasına bir tane çarpacağım Kerim  Var ya ...

Çarptım da . Dudağının kenarı kanamıştı :) 

Gözlerimi açtığım da henüz hala hava karanlıktı fakat artık adına yüzlerce Şiir yazılan İstanbul semalarına girmiştik ama bu giriş  heycanlandırmamıştı da daha çok özlem arttırmıştı. Kerim'i rüyam da görmek bana güzel şeyler olacağını söylemezdi hiç,  gerçi ölü insan ne zaman iyi şeyler olacağını gösterirdi ki...

' Sen hep ölmek isterdin , ben ise yaşamak. Ben senin için ölüyorum Dila, sen benim için yaşa...'

35.KatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin