Dating My Hater (Enhypen Series #1)

26

xxvi.

Sinundo ako ni Heeseung sa umaga, nagmano siya sa parents ko saka sinabing sabay na kaming papasok sa school mula ngayon. Susunduin niya na ako araw-araw, and whenever na may lakad kami.

I bit my lower lip para pigilan ang pag ngiti, kiniliti ako ni Mom kaya natawa ako. I kissed their cheeks saka na kami lumabas ni Heeseung,

He smiled at me saka pinagbuksan ako ng pintuan, nang makapasok na ako ay isinara niya ito saka umikot papuntang driver's seat.

All eyes were on us pagdating sa school, siguro ay nagtatakha kung bakit kami magkasabay pumasok at magkasama.

Panay bulungan ang maririnig sa hallway, kinakabahan ako sa ideyang kamuhian ako ng lahat dahil boyfriend ko na ang isa sa mga pinagkakaguluhan nila.

"Hey, smile." rinig kong bulong ni Heeseung.

Ngumiti ako ng bahagya saka niya ako inihatid sa classroom ko, sinalubong ako ni Monica ng yakap saka bumati sa aming dalawa ni Heeseung.

"Good morning!" masaya niyang bati.

Ngumiti ako sakaniya saka bumati pabalik, "Good morning din, Monica."

Nauna nang umalis sa classroom namin si Heeseung upang pumasok na rin sa kanilang classroom. Inakay ako ni Monica papunta sa lugar ko at umupo sa tabi ko.

"So, official na ba kayo?" she asked.

I frowned and slowly nodded, "Yes."

Paimpit ang tili niya, dahil doon ay napatingin ako sakaniya. She doesn't sounded so happy, because when I looked at her, her eyes says everything. Parang kahit na anomang oras ay maiiyak ito, I feel bad for her, and for myself.

I feel bad because I hid her the truth, that Heeseung is courting me for how many months, and played with her by telling lies.

I hugged her, and she hugged me back. "Alam kong alam mo girl na nasasaktan ako, pero ang totoo masaya ako for you. Nanjan pa sina Jay, Jake, Benjamin, William, at Ni-Ki no!" pagbibiro niya.

I smiled at her and fixed her hair, masaya akong masaya ka para sa akin kaya naman gusto ko rin ang kasiyahan mo. Hope you'll find the right man for you.

Gusto ko mang sabihin ay hindi ko maibuka ang bibig ko. She's indeed the best friend I ever had. And no one can change that.

Mag isa akong nagpunta ng cafeteria, napanguso ako nang bigla nalang hablutin si Heeseung sa akin habang naglalakad kami papunta rito.

"Tol, may practice tayo ng basketball!" ani ng mga ka team nito.

Ngumuso siya sakanila saka ako tinuro, agad naman na nag angalan ang mga kasama nito kaya natawa ako. Sinenyasan ko siyang sumama na at ako nalang mag isa ang pupunta ng cafeteria.

Hindi ko rin kasama si Monica na kumain ngayon dahil pinatawag sya sa studio para sa naka schedule niyang shoot ngayong araw, and this is one of my most boring day being alone.

Marami na ang mga estudyante ang nakapila para bumili ng makakain, nakipila na rin ako upang makabili ng sa akin tutal ay lunch break na. When I was on my way patungo sa isang bakanteng table ay nabunggo ako ng isang babae, dahilan upang matapon ang mga pagkain sa akin.

Napaka dugyot kong tignan ngayon, medyo mainit- init din ang sabaw na nabuhos sa akin kaya hindi ko alam kung paano ako gagalaw.

Napatingin ako sa mga babaeng nakasalubong ko, they all looked at me shockingly.

"Oh my gosh! Bakit kasi paharang harang ka sa way namin, iyan tuloy natapon sa'yo yang foods mo!" sambit ng isang babaeng makapal ang lipstick.

Napairap ako, do girls really like thos exists? Hindi nila bagay ang role nila,