Life of a popular Loser

16

Ik zit op de bank thuis. De deurbel gaat. Meteen verstijf ik weer. Misschien is het mijn vader weer! Die vent blijft ons lastig vallen. Hij belt minstens 3 keer per dag en hij belt vaak 5 keer per week aan bij ons thuis. Ik word er depressief van en mijn moeder ook. We worden zenuwachtig van hem. Ik loop naar de voordeur en kijk door het raampje. Ja hoor hij is er weer! “Ga weg!” roept mijn moeder boos naar hem. “Doe de deur nu onmiddellijk open! Ik stap naar de rechter als je het niet doet! Je kunt mijn dochter niet bij me weghouden. Dat is tegen de wet en dat weet je! Ik wil mijn dochter ook blijven zien!” roept mijn vader terug. Nu loop ik naar de deur toe. Mijn moeder houdt me tegen. We lopen terug de woonkamer in en gaan samen in de bank zitten.

Ik sta na een tijdje op en negeer het geschreeuw van mijn vader die er nog steeds staat, ik loop naar de keuken en pak 2 koppen met chocolademelk. Mijn moeder en ik zijn er dol op. Zwijgend drinken we onze chocolade melk. Tegelijk zuchten we van genot. Ik spits mijn oren en dan valt het me op, mijn vader is weg. Eindelijk. “Mam vind je het goed als ik weer naar school ga? Ik mis nu zo veel lessen en ik verveel me hier nu.” Mijn moeder kijkt me verbaasd aan. “Natuurlijk mag dat schatje, ik wist niet dat je daar al aan toe was! Ik vind het juist alleen maar fijn dat je weer naar school gaat. Dat is beter voor je.” zegt ze blij. Ik knik en sta op, ik meld dat ik mijn tas voor morgen ga inpakken. Ik loop naar boven en ben toch wel een beetje blij dat ik weer naar school kan gaan. Ik zat nu pas 3 dagen thuis en toch werd ik al helemaal gek. Ik zat alleen maar na te denken of was piano aan het spelen. Ik had afleiding nodig, besefte ik.

Ik kwam op school. Meteen kwam Lieke op me af rennen. “Waar was je nou? Ik heb je al dagen gebeld! Ik was ongerust hoor! En thuis deed er ook niemand open. Alsof er niemand thuis was.” zei ze ongerust. “Sorry Liek er waren wat probleempjes thuis. Ik zal je straks wel vertellen wat er allemaal aan de hand is, oké?” zeg ik een beetje beschaamd terug. Ik loop verder de school in. Samen met Lieke loop ik naar de kluisjes. Ze zijn nog steeds te klein denk ik mopperend. Dan loop ik naar mijn Engelse les. Ik ga naast Lieke zitten en meteen begint de les al. We kunnen nog niet eens eventjes bijkletsen.

Na vijf minuutjes krijg ik al een briefje op mijn tafel. Wat is er nou aan de hand? Staat er op. Met afzending van Lieke. Mijn vader is vreemdgegaan met een of ander jong meisje. Schrijf ik terug. Ik vouw het briefje op en geef het terug aan Lieke. Even later klinkt er een luide “Wat?” door de klas en iedereen kijkt naar Lieke inclusief ik. “Uhm…sorry?” zegt ze aarzelend. De docent wijst naar de deur. Zuchtend pakt Lieke haar tas. Ik sta op en kijk de docent brutaal aan. “Ik ga mee.” zeg ik zonder te twijfelen. Samen lopen we de gang op. “Je vader is vreemdgegaan? Echt waar wat een uitgezakte mislukte pudding! Wat een Arg! Dit meen je toch niet. Dat had ik echt niet van hem verwacht.” Ik knik een beetje verdrietig. “Ik had het ook niet verwacht.” Mompel ik.

We kopen het lokaal van de rector binnen. Deze kijk zuchtend op en kijkt ons aan. Hij luistert naar ons verhaal en geeft ons daarna zwijgend een nieuw briefje. 2 uur nablijven. Zuchtend lopen we het lokaal uit. “Weer 2 uur erbij vandaag. Lekker zeg.” zegt Lieke.

Na de schooldag plus de 2 uur nablijven loop ik naar huis. Ik ga op de bank zitten en laat mijn gedachte de vrije loop gaan. Gelukkig hielp school wel met afleiden. Ik heb bijna de hele dag niet meer aan mijn vader gedacht na dat gesprek met Lieke. De deurbel gaat. Ik loop naar de deur en kijk door het raam. Daar staat hij, niet mijn vader hoor. Nee het is Dave. “Heey liefje.” zegt hij zachtjes als ik de deur open doe. “Heey.” zeg ik terug. Dave was een paar dagen eerder ook al gekomen maar toen had ik hem verteld dat ik liever even alleen bleef. Nu ben ik echter blij dat hij er is.

Hij kust me op mijn lippen. Er fladderen vlinders door mijn buik. “Hoe gaat het met je?” vraagt hij aan me. “Het gaat al veel beter.” antwoord ik. “Vooral nu jij er bent.” Ik glimlach. We gaan naar mijn kamer. Ik zet een film op en we gaan samen op mijn bed liggen. Ik lig met mijn hoofd op Dave zijn borst. Het voel rustgevend en het kloppen van zijn hart tegen mijn slapen en mijn vingertoppen maakt me rustig. Ik vergeet zelfs naar de film te kijken. Het is fascinerend om te kijken naar Dave als hij een film kijkt. Zijn ogen kijken zo serieus en geïnteresseerd. Er komen kuiltjes in zijn wangen als hij moet lachen. Zijn hand streelt afwezig mijn haar. Ik kijk niet eens meer naar de film hij is veel leuker. Vind ik dan. Ik vind het eigenlijk best fijn dat hij het niet ziet. Of dat hij het negeert. Het is fijn om naar iemand te kijken als je van diegene houd. Zonder dat hij het door heeft. Waarom weet ik niet, maar het heeft gewoon iets. Iets bijzonders.

Na de film moet Dave weer naar huis. “Het spijt me dat ik al weer zo vroeg weg moet.” zei hij nog voor hij vertrok. Ik knikte dat ik hem begreep. Toen hij weg was, voelde het huis meteen weer zo leeg. Ik voelde me alleen. Mijn moeder was naar haar werk en op mijn vader zat ik nou niet bepaald te wachten. Ik besloot om wat lekkers te gaan maken. Iets wat makkelijk te maken is en waar ik dol op ben. Chocolade lava taartjes! Die dingen zijn goddelijk! Ik pak snel alle ingrediënten en begin. Na een half uurtje is hij klaar. Ik begin al te watertanden als ik er naar kijk. Ik wacht tot hij genoeg is afgekoeld. Daarna begin ik er als een beest van te eten. Na 5 minuten is het taartje al op. Ik ben soms echt een schrokkop denk ik tot mijn schrik. Ik stop alle vaat in de vaatwasser.

Dan sta ik een beetje besluit loos in het midden van de kamer. Wat nu? Buiten word het langzaam donker. Ik houd van het donker. De donkerte maakt alles mooier, magischer, griezeliger en spannender. Ik besluit om naar mijn lievelings plek te gaan. Je weet wel, zo’n plaats waar je het liefste komt. Bij mij is het in het park. Niet zomaar op een saai bankje midden in een saai park. Nee het is op een stuk park waar het park meer op een bos lijkt. Er hangen lichtjes en de sterren verlichten de hemel. Het lijkt de hemel op aarde, vind ik. Ik trek mijn jas aan en loop naar het park. Ik laat me zakken op een bankje op een bankje. Ik kijk naar de sterren en de lichtjes in de bomen. Er komt hier bijna nooit iemand. Niemand wilt hier komen omdat er spookverhalen over deze plek worden verteld. Ik zelf vond ze al onzin voor ik ze überhaupt gehoord had. Ook al is dat onmogelijk maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel.

Opeens voel ik een hand op mijn schouder. Ik geef een gil. Achter me staat een jongen van ongeveer mijn leeftijd. Hij kijkt me met een grijns aan. “Sorry liet ik je schrikken.” zegt hij met een arrogante grijns. “Ja dat was niet leuk dus haal die grijns van je face.” blaf ik hem toe. Ik zie dat hij alleen maar breder grijnst. “Zo, zo is mevrouw een beetje brutaal?” zegt hij spottend. Mijn ogen flikkeren maar ik antwoord niet. Ik voelde gewoon dat hij met zat uit te dagen. Ik zie even een teleurgestelde flikkering in zijn ogen als hij ziet dat ik niet ga antwoorden. “Mag ik er bij komen zitten?” vraagt hij nu iets vriendelijker. “Nee ik wil alleen zijn.” zeg ik nog steeds een beetje kattig. “Dan niet.” antwoordt hij. Ik hoor wat geritsel en dan is hij weg. Ik wil meteen weer dat hij terug komt. Waarom weet ik niet. Ik ren achter hem aan. In de verte zie ik hem nog lopen. “Wacht!” roep ik….

En wat vinden jullie van dit hoofdstuk? Was het leuk of was het saai? En wie zou die nieuwe jongen zijn? Spannend J ik ben jullie heel erg dankbaar ik heb gewoon 3803 lezers en 158 votes! Ik wil jullie dus nogmaals heel erg bedanken voor jullie reads, votes en comments natuurlijk!

Please:

Comment 

Vote

Follow me J