Life of a popular Loser

11

"Zo dus vertel Alex waarom stond jij vastgeplakt aan Dave de persoon die jij ongeveer het meest haat van deze school?" Ik bloos een beetje en kijk Lieke niet aan. "Uhm, tja hij zei dat hij mij leuk vond en ik zag dat hij het echt meende en hij is zo schattig." Lieke kijkt me aan alsof ik net een indianen dansje voor het schoolhoofd heb gedaan op een eenwieler. "Je bent nu al begonnen met kleffen? Echt waar? Dit meen je niet he?" Ik liep rood aan en zij barste in lachen uit. "Je bent echt een tomaat weet je dat?" Lachend schudt ik mijn hoofd. "En jij bent een gestoorde druif!"

Als we nog een tijdje zitten te kletsen, worden Lieke's ogen opeens groot vsn schrik. "Shit! Ik had tegen de docent Frans gezegd dat ik even naar de wc moest en nu ben ik al een kwartier weg!" Ik sta op en begin te hinken. "Dan zeg je toch dat jouw zeer lieve vriendin hsar enkel heeft verzwikt en dat jij me moest helpen." Samen lopen/hinken we naar de les, de docent gelooft ons gelukkig. Frans is gelukkig na 5 minuten al afgelopen.

We lopen naar de aula. Ik koop een broodje met kaas, ham, komkommer, tomaat en sla. Dat vind ik een van de lekkerste dingen. Ik wil met Lieke naar een tafel lopen totdat ik word geroepen. "Alex! Lieke! Kom hier zitten!" Het is Dave. Ik loop een beetje zenuwachtig naar de tafel. Die zit vol met football spelers en cheerleaders. Waar zal ik gaan zitten?  Zal Dave het fijn vinden als ik naast hem ga zitten. Voordat ik zelf kan beslissen zet Dave een stoel naast zich. Hij heeft de rest wat laten opschuiven. Blij ga ik naast hem zitten. Hij geefte een kusje op mijn wang en hij slaat een arm om me heen. Ik leun een beetje tegen hem aan en geniet van zijn warmte.

Ik zie dat de anderen ons verbaast aan kijken. Behalve Lieke dan. "Oja dat had ik nog niet verteld, Alex en ik zijn nu samen" zegt Dave luchtig. Een paar jongens slaan Dave op zijn schouder en een paar meisjes knikken goedkeurend. Niemand kijkt kattig of jaloers. Nu ontspan ik pas echt en ik begin rustig van mijn broodje te eten. Als ik mijn broodje op heb ga ik met mijn hoofd op Dave zijn schouder liggen. Hij slaat zijn armen om me heen en ik voel me veilig. Niets of niemand kan hem van mij afpakken en ik ben gelukkig met hem.

"He maak het niet te klef hé", zegt een jongen. Hij heet Rick en hij is zelf nog kleffer met zijn vriendin dan Dave en ik tot nu toe. "Moet jij nodig zeggen," zegt Dave sarcastisch. Rick lacht zachtjes. "Ik ben anders nu zo klef niet meer hoor, het is uit met haar." "Sind wanneer?" zegt Dave verbaast. "Sind gisteren, ik heb haar gedumpt die jaloerse trol." Ik zie aan Rick dat hij echt boos is op dat meisje. "Dus de Rick is weer op vrije voeten," knipoogt hij naar mij. Ik voel dat ik bloos en ik kijk snel een andere kant op. "Hé Alex is van mij oké!" zegt Dave zogenaamd boos. Rick houdt zijn handen omhoog en zegt snel: "Ja ja ze is jouw meisje, maar als ze genoeg van je heeft stuur haar dan maar door naar mij hoor!" Lachend geeft Dave hem een stomp. Dan gaat de bel al. "Nee! Ik wil nog helemaal niet weg, ik zat net zo lekker!" zeg ik teleurgesteld. "Sorry schatje," zegt Dave. "Je zult toch van mijn schoot moeten." Langzaam sta ik op.

Ik loop met Lieke naar Natuurkunde. Als ik ergens wel een hekel aan heb, dan is het aan Natuurkunde. Het vak zelf vind ik al stom en de docent mag me niet. Ik ben al een keer boos de klas uitgelopen omdat hij me de hele tijd overal de schuld van gaf. Ik zou bij hem al strafwerk krijgen als ik te luid adem. Volgens hem ben ik een irri kind. Hij doet zo tegen me omdat hij het leuk vind als kinderen een onvoldoende halen, maar bij een proefwerk waar iedereen een onvoldoende voor had, had ik een 9. Hij is meteen naar de rector gestapt en hij heeft gezegd dat ik af keek. De rector geloofde hem gelukkig niet maar mij. En sinds dien is hij boos op mij en kan hij me niet luchten of zien.

Gelukkig, met een zucht ruim ik mijn boeken op. Wat was dit weer een stom uur. Ik heb gelukkig het uur doorgemaakt zonder strafwerk te krijgen. Dat zou me alleen maar extra tijd kosten en daar houd ik niet van. Dan zou ik tijd met Dave verliezen alleen maar omdat hij me niet mag. Dacht het even niet. We zijn nu gelukkig uit. Dave moet nog een uur dus besluit ik om in het park te gaan lopen. Ik vraag aan Lieke of ze mee wilt maar zij moet naar de volleybal training. Alleen loop ik het park in. Als ik even in het park ben bedenk ik me dat ik misschien wel even kan gaan winkelen in het centrum. Ik wil wat leukere kleding kopen dan dit. Ik vind mijn kleding saai worden en ik wil wat leukers hebben. Op dat moment word ik gebeld. "Hoi met Alex." "Hee schat met Dave, waar ben je?" "Ik ben in het park ik wilde net naar het centrum gaan om wat nieuws te kopen." "Blijf nog even in het park ik kom eraan dan gaan we samen!" "Oké," zeg ik blij. Hij hangt op en ik ga op een bankje zitten. Nog geen 3 minuten later staat hij naast me. "Zullen we gaan?" vraagt hij. "Oké," zeg ik.

Als we al een tijdje in het centrum lopen en Dave al heel veel kleren voor mij heeft gekocht, wil ik eigenlijk wel weer naar huis. "Zullen we stoppen? Ik heb geen zin meer." zeg ik. "Oke," zegt hij. We lopen naar de fietsen en fietsen samen naar mijn huis. "Bedankt voor de kleren en alles," zeg ik. "Geen dank, niet is goed genoeg voor jouw." Zegt hij zachtjes in mijn oor. Ik bloos en hij geeft een kusje op mijn neus. "Ik moet nu weg, ik zie je morgen weer." "Tot morgen," zeg ik terug. Ik  zweef naar boven en val neer op mijn bed. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld. Hij is zo lief!

Met een zucht sta ik weer op. Ik moet mijn huiswerk voor school nog doen. Langzaam pak ik mijn boeken. Een uurtje later maak ik mijn tas klaar. Mijn huiswerk is al af en ik verveel me dood. Ik bel Lieke. "Heey met Lieke." "Heey Liek, heb je zin om een film te kijken bij mij thuis?" "Ja hoor ik kom er meteen aan!" zegt ze blij. Ze komt 5 minuten later bij mij aan. "Welke film gaan we kijken?" vraagt ze. Ik pak een film uit de kast. Het is een horror film. "Houdt je van horror?" vraag ik. "Ja gaaf!' zegt zij terug. Ik doe de film in de dvd speler. We kijken naar de film Annabelle. Als de film na een tijdje is afgelopen moet Lieke al weer naar huis. "Alex kom je eten?" roept mijn moeder. "Ik kom eraan!" schreeuw ik naar beneden. Daarna hoor ik dat ze ook mijn broer roept. Die komt meteen als een olifant de trap af stormen. Ik zucht mijn broer en eten. Die jongen zal nooit eens normaal worden.

Heey, ik heb bijna 1000 reads! Ik ben jullie erg dankbaar! Ik vind het echt heel leuk dat ik zoveel lezers heb! Dat betekend veel voor mij. Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vinden. Het is wat korter maar dat komt omdat ik volgende weer pw week heb en ja dan heb je wat minder tijd. Ik upload volgende week dus ook niet tot bijna niet. Ik probeer hem zo snel mogelijk weer te uploaden maar soms lukt het gewoon niet.  Veel lees plezier en vergeet niet een Vote te geven!