Life of a popular Loser

18

Heey, ik wil nog even zeggen dat ik een nieuwe kaft heb. Zoals jullie vast al hebben gezien! Verder wil ik al mijn lezers bedanken! Ik heb nu 5.6 lezers! Nu wil ik alleen nog één ding van jullie weten. Vinden jullie deze kaft leuker dan de vorige of niet? Geef alsjeblieft je mening want ik weet niet wat ik moet doen!

Verder draag ik dit hoofdstukje op aan @Bbravelover_XX omdat ze heel snel op mijn boeken vote en ze een heel leuke persoonlijkheid heeft!

Hiernaast een foto van de persoon die Jake speelt. Oh man hij is zo knap!!!!!!!!!!

VEEL PLEZIER MET DIT HOOFDSTUK!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zuchtend plof ik op mijn bed. Wat een stomme week! Qua schoolwerk dan. De kinderen zijn gezellig maar we hadden deze week 5 proefwerken! 5! Hoe verzinnen ze het? Ik bedoel je kan het toch ook verspreiden over meerdere weken?

Ik pak mijn telefoon. Het is vrijdag en ik heb niks te doen. Lieke is naar een andere vriendin heel ver weg en Dave heeft een training. Ik heb dus helemaal niks te doen. Ik ontgrendel mijn telefoon en zie dat ik 2 berichten heb. Een van Lieke en een van Jake. Eerst die van Lieke. Ze vertelt dat ze het heel gezellig vind en dat ze me mist. Ook vraagt ze of we volgende week misschien een keertje naar de film kunnen gaan. Ik glimlach en stuur terug dat ik wel zin heb om volgende week naar de film te gaan. Ik weet nog een hele leuke, denk ik bij mezelf. Dan open ik het berichtje van Jake. Met kloppend hart lees ik hem. Heey ik heb zin om wat te doen. Kom je langs? Ik glimlach. Snel typ ik terug dat ik wel zin heb om langs te komen. Ook vraag ik waar ik langs moet komen.  Hij antwoord meteen dat ik naar het park moet komen naar onze plek. Zo noemt hij onze lievelingsplek. Ik vind het allemaal best.

Ik kijk in de spiegel. Zie ik er wel goed genoeg uit? Ik zie er niet uit! Zo kan ik toch niet voor Jake verschijnen dan schaam ik me dood! Wacht waarom maak ik me druk wat hij van me denkt?

Ach dat is vast omdat ik niet voor gek wil staan voor mijn vrienden. Ja dat is het vast. Toch trek ik wat anders aan. Ik wil zoals ik al zei niet voor gek staan bij mijn vrienden. Ik kijk in de spiegel. Oké wat ik nu aan heb is ook wel wat overdreven. Weer ren ik naar mijn kleding kast. Uiteindelijk heb ik een leuk hemdje aan met een lange strakke broek. Ik vind het er leuk uit zien en ren tevreden mijn huis uit. Ik sprint naar mijn fiets en struikel bijna over een steen. Heel goed Alex zelfs stenen maken jouw wereld onveilig. Echt in een woord fantastisch. Ik rol met mijn ogen en spring op mijn fiets. Op naar het park!

In het park zijn allemaal kleine kinderen die in he speeltuindeel spelen. Ook zijn er oude mensen. Mensen die met hun kleinkinderen mee zijn, maar ook oudjes die samen met hun partner weg waren. Het is schattig om die oude mensen hand in hand door het park te zien lopen. Die elkaars hand vast houden en die elkaar liefdevol aankijken.

Zachtjes zucht ik. Ik hoop dat ik ook zo verliefd word. Wacht Alex je bent zo verliefd! Je bent met Dave! Maar ben ik nou wel zo verliefd op Dave? Ugh waarom twijfel ik nou zoveel!

Ik loop naar ons plekje. ‘hij is er nog niet’ denk ik teleurgesteld. Op dat moment zie ik niks meer. Omdat er 2 handen voor mijn ogen zitten. Ik geef een gilletje van schrik. Verschrikt kijk ik om. “Jake!” Hij grinnikt. “Hee bijtje.” zegt hij hees. Ik trek mijn wenkbrauw op, “Bijtje?” Hij grinnikt. “Ja je doet me denken aan een bijtje. Klein en schattig en tegelijk gevaarlijk.” Ik bloos. “Hou op.. we zijn gewoon vrienden dus noem me geen bijtje!” Hij kijkt me met een grijns aan. “Vind je dat ik met je flirt, bijtje?” Ik zucht maar antwoord niet. Dan is het stil. Een ongemakkelijke stilte.

“Dus wat gaan we doen?” vraag ik om de stilte te verdrijven. “Wat dacht je van niets?” antwoordt hij. Ik knik en ga op het bankje zitten. Dat bankje zit eigenlijk helemaal niet lekker. “Wil je niet liever hierop zitten?” hoor ik achter me. Ik kijk om en zie hem op een picknickkleed zitten. Waar hij het zo snel vandaan heeft gehaald, dat weet ik niet, maar ik vind het fantastisch. Glimlachend ga ik naast hem zitten. Weer zeggen we een tijdje niks. Dit keer is de stilte echter gemakkelijk.

Na een tijdje ga ik liggen. Ik kijk naar de wolken. Het zijn van die kleine schapenwolkjes. Ik zucht tevreden. Dit is wat ik fijn vind. Gewoon rustig naar de wolken kijken en verder helemaal niks doen. Opeens staat Jake op. “Kom, ik heb nog wat leuks om te doen!”

Verrast kijk ik hem aan. “Wat dan?” “Zeg ik niet! Dat zie je vanzelf wel!” lacht hij. “Je bent gemeen en arrogant!” zeg ik geïrriteerd. “Maar ook enorm aantrekkelijk en hot!” zegt hij weer met een arrogante stem. Ik rol met mijn ogen maar volg hem daarna gedwee.

Na 20.000 km lopen zijn we eindelijk op plaats van bestemming. In werkelijkheid was de afstand slechts 500m maar ja, wat zal ik zeggen? Ik ben goed in overdrijven. Waar we zijn? Op een van de leukste plaatsen op deze wereld! We zijn namelijk op…… de kermis! Ik hou van de kermis!

De attracties, de suikerspinnen, de kinderen die vol verwondering om zich heen kijken met vreugdevolle oogjes. “Zo waar wil je het eerste in bijtje?” vraagt hij. Ik kijk hem fronsend aan. “Noem me niet steeds bijtje! Dat wil ik niet!” Hij grijnst alleen maar. Verder doet hij niks. Ik trek hem zuchtend mee naar het reuzenrad. Daar moet ik van mezelf altijd in ook al heb ik hele erge hoogtevrees.

We kunnen er meteen in. Angstig kijk ik naar beneden. Het is wel heel hoog! “Ben je bang bijtje?” grijnst Jake. Zachtjes knik ik. Hij zucht, “Waarom wil je dan in het reuzenrad?” mompelt hij nog. Ik besteed geen aandacht aan zijn vraag. De grond, die steeds dichterbij komt, is veel interessanter.

Opgelucht sta ik even later weer op de grond. Zo, dat hebben we ook weer gehad. Voor ik kan vragen wat we nu gaan doen, trekt Jake me mee naar het spookhuis. “O nee! Daar krijg je me niet in! Never nooit niet!” ril ik. Ik heb een soort fobie voor spookhuizen en donkere kamers en alles wat met horror te maken heeft. Jake luistert echter niet en hij trekt me mee een karretje in. Ik stribbel heftig tegen. De medewerker –of hoe ze die mensen ook noemen- kijkt me even raar aan en even hoop ik dat hij me uit het karretje laat. Jammer genoeg is dit niet het geval. Van plaats dat hij me helpt, drukt hij op een knop en ons karretje vertrekt.

Angstig kruip ik tegen Jake aan. ik ben woedend en doodsbang tegelijk. Ik weet nu zeker dat die sukkel met een arrogante grijns op zijn gezicht in dit karretje zit. Die zit gewoon te genieten dat ik zo bang ben! En dat noemt zich een vriend!

Opeens voel ik een hand op mijn schouder. Ik verstijf. De hand knijpt even in mijn schouder en laat hem dan weer los. En dat lieve mensen, is het moment dat ik keihard begin te krijsen.

Lachend slaat Jake me op mijn schouder. “Je had jezelf eens moeten horen bijtje!” grinnikt hij. Ik rol met mijn ogen. “Ik wil naar huis!” zeg ik boos. Maar Jake luistert weer niet. Hij trekt me mee naar een schattig restaurantje met een nog schattiger terrasje. Hij zet me neer op een stoel. Hij wenkt de ober. “2 grote wafels met warme chocoladesaus.” besteld hij. Verbaast kijk ik hem aan. “Voor de schrik.” zegt hij lachend. Ik lach lief terug. “Een wafel kan er altijd wel in!” lach ik als de wafel voor mijn neus staat. Wat is hij groot!

Na de wafels brengt Jake me naar huis. “Tot de volgende keer bijtje!” “Tot de volgende keer.” glimlach ik. Daarna doe ik de deur dicht

‘Dit was toch wel een leuke dag’ denk ik bij mezelf als ik op mijn bed plof. 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Liefde tussen Jake en Alex of blijft het alleen maar vriendschap?

Geef je mening en geef aan op wie je stemt!

Dave en Alex 

Jake en Alex.