Live Too Die | Taekook

5. Telsiz

  Dizlerimin bağı çözülmüştü öylece yere serildim korkunç bir şaşkınlıkla annemin ölmüş bedenin bana yaklaşmasını izliyordum o an sadece ölmek istedim Jess bile beni ayakta tutmaya yetmemişti.

  Annem üzerime düştüğünde ilkilmiş ve kendime gelmiştim hemen ardından patlayan silah sesi ile annem bu sefer gerçekten ölmüştü üzerime yığılan bedenine çaresizce sarılıyordum. Kulağımı dolduran hıçkırıklarla yumduğum gözlerimi araladım yanı başımda elindeki silahla dizleri üstüne çökmüş ağlayan Jess idi gördükleri yetmezmiş gibi bir de annesini öldürmek zorunda kalmıştı bir hışım annemi üzerimden atıp Jess'e sarıldım daha da artan hıçkırıklarıyla bağırmaya başladı. Annesine sesleniyordu. Artan çığlıklarının verdiği acıya katlanarak onu uyarmaya başladım.

"Jess! Jess lütfen bağırma bitanem sessiz olmazsan dahası da gelecek lütfen sus"

  Anne hıçkırıkları abiye dönüşmüş, bana nasıl dayanacağını soruyordu. Ne yazık ki ona verebilecek bir cevabım yoktu. Tek çare elime ağzına bastırarak sesinin azalmasını sağladım.

  Az önce hayatını kurtardığımız kadın bize acımış olacaktı ki bir matara su ile yanımıza geldi. Usulca omzuma yerleştirdiği eli ile birlikte suyu uzattı güvenmek zorunda kalmıştım. Elindeki suyu alıp Jess'e içirmeye çalıştım birkaç yudum içirebildikten sonra matarayı kadına geri verdim. Jess'in acı dolu  çığlıklarının yerini yorgun iniltiler almıştı, bir süre daha öylece yerde birbirimize sarıldıktan sonra onu kucaklayıp karavandaki yatağına yatırdım durmayan gözyaşlarını silip alnına bir öpücük kondurdum ve dışarıdakilerin yanına döndüm.

Kadın mahçup bir tavırla bana yaklaştı.

  "Size bunları yaşattığımız için çok özür dileriz ama eşim bacağından ısırıldı. Onu ısıran aylağı öldürdüm fakat diğerleri kaçarken bizim peşimize takıldılar."

  "Nasıl yani eşiniz ısırıldı ve siz onu yanınızda mı taşıdınız?"

  Kadın gözlerinden akan yaşla eşine bakarken "Onu öldüremezdim" dedi.

  Durumları can yakıcı olsada pimi çekilmiş bir bombayı daha fazla bu karavanın etrafında tutamazdım.

  "Üzgünüm ama onu şimdi öldüremezseniz o acınası hâline tanıklık edeceksiniz" kadın cevap veremeden başını yere eğmiş çaresizliğine ağlıyordu o esnada çantasından yüksek bir ses duyuldu.

  "Bir telsiziniz mi var lütfen çıkarır mısınız?!"

  Hemen elini çantasına attı ve telsizi çıkardı. Telsizde tekrarlanan anons iyiye işaret değildi.

  Dikkat dikkat bu çağrıyı olabildiğince yayınız!
Ülkenin güneydoğusunda kalan Daegu şehrinin büyük bir kısmını kaplayan sürü 50 km hızla şehrin iç kesimlerine doğru ilerliyor.

  Oldukça büyük bir sürü doğruca üzerimize geliyordu ve biz hâlâ bir deprem yaşamamıştık görünüşe göre şehrin girişine yeni varmış olan bu sürü bize 400 kilometrelik bir uzaklıktaydı eğer bu süratle devam ederlerse 8 saate üzerimizden geçmiş olurlar diye düşünürken arkadan adamın acı dolu bağırışı duyuldu. Az sonra dönüşmüş olacaktı ama hâlâ bu çitlerin içindeydi. Buna daha fazla izin veremezdim hiçbir şey demeden karavana daldım ve az önce bıraktığım silahı yerinden aldım. Ani girişim nedeniyle yerinden sıçrayan Jess'e tepki bile vermeden silahla karavandan çıktım buna mecbur olduğum için pek de üzülmüyordum. Can almak artık eskisi kadar korkutmuyordu ne yapacağımı anlamış olan kadın kocasına yaklaşmam için kolumdan çekiştirip yalvarıyordu.

  "Lütfen yapma bunu yalvarırım."

  Gözümü karartmış cevap vermeden adamın üstüne yürürken yeterli mesafeye ulaştım ve silahı doğrulttum. Adam korkuyla bir karısına bir bana bakıyordu karısı olayın ciddiyetini anlamış olacaktı ki eşinden özür dileyip sırtını döndü ben de bu deli cesaretimin gitmemesi için elimi çabuk tuttum ve çektim tetiği direkt beyninden vurduğum adam, acı çekmeden ölmüştü.

  Kadının durumuna bakmak için kafamı çevirdiğimde duraksadım. Jess her şeyi görmüştü daha ölmemiş bir insanı nasıl acımasızca katlettiğimi görmüştü.

||||

Ne Jess miş amk dediğinizi duyar gibiyim LDLDLWÖLGŞW

Taehyung 7. Bölümde aramıza katılıyor bir bölümcük daha sabredi verin

Allah bana 6. Bölümü yazabilme kolaylığı versin AMİİN
Amin diyin len