EVERY MOMENT WITH YOU

chapter 16

Nagising na lang akong nasa bahay ako. Wait nga! Paano ba ko napunta dito? Ang huli kong naalala...

Shit!

May mga lalaki...

Tapos dumating siyaa!!!

Ayyyyy!! Kinikilig ako.

Imbes na maiyak ako dahil sa kaba, kinikilig ako. Siya pala nagligtas sakin.

Pero ano ba 'tong mabigat sa kamay ko? Nangangalay na ako kanina pa eh.

Ginalaw ko yung kamay ko.

And thennn...

Myghadd!! Si.. si... RJ hawak kamay ko. Wait ngaaaaa.

Dug.. dug..

"Ah.. Hannah gising ka na pala."

Shemsss. I like the way he call my name. Ang gwapo mong nilalang ka.

"Oo. Salamat nga pala."

Ano ba sasabihin ko? Nahihiya ang lola niyo!

"Ano? Gutom ka ba? Kamusta pakiramdam mo? You passed out kaya dinala na lang kita dito."

"Okay lang ako RJ, salamat. Teka nga, nasaan si bestie?"

"Nasa school na siya?"

"School? Teka gabi pa lang ha?"

He smirk at me. I don't know why?

"Why? What's funny?"

"It's already 10 in the morning. Buong gabi kang tulog."

"Eh bakit hi-hindi ka pumasok?" Shems naman.. wag ka nga kiligin.

"Buong gabi mo kasi hawak kamay ko. Haha. Ayoko naman iwan ka kasi umiiyak ka. Kaya di nalang ako pumasok. Di ko nga alam kung bakit hanggang ngayon eh hawak mo kamay ko."

Ngayon ko lang napansin na hawak ko pa rin kamay niya. Tae naman! Agad ko namang binitiwan yung kamay ko. Tae talaga! Huhu nakakahiya na to.

"Ay sorry naabala pa kita."

"No need. Okay lang. I care for you kaya ko to ginawa."

O_O-me

I care for you..

I care for you...

I care for you...

I care for you...

I care for you...

Ahhhhh! Ano ba?!!!! Ayaw niyang umalis sa utak ko!!! Ano baaaaaaa??

-----

RJ's POV

Hindi ko alam kung bakit ko ito nararamdaman para kay Hannah. There's something in me to care for her.

Kagabi, may practice kami ng basketball pero nung nakita kong mag-isa si Hannah pauwi, sinundan ko siya. Ewan ko nga sa sarili ko. Ayokong nakikita siyang mag-isa umuwi kaya sinundan ko na.

Pero hanggang ngayon, iniisip ko pa rin yung narinig ko sa kanyang... mahal niya ako?

Pakiramdam ko ang saya ko... ay ewan! Ang labo ko. Dapat talaga si Monique na lang isipin ko eh. Mahal ko naman siya eh. Maghihintay nga ako eh. Pero bakit parang habang tumatagal hindi na ako nasasaktan sa pag-alis niya?

Ayyy!! Ang labo talaga. Maybe I should talk to Angel. Siya lang naman kasi ang nakakaalam about kay Monique.

Kinagabihan...