Gece Şarabı

3.Bölüm

Sinirlenmeye başladım duyduklarım ve gördüklerim kabus gibiydi yada ben öyle olmasını istiyordum uyanıp eski hayatıma dönmek istiyordum.
İstediğim hayatı yaşamak istiyordum.

"Benim ne yaptığım yada ne giydiğim seni ilgilendirmez seninle evlenmeyeceğim tekrar söylüyorum evlenmeyeceğim."

"Bana bak güzelim ben seninle evlenmeye çok meraklı değilim abin olucak puşt kız kardeşimi kaçırıp üstüne hamile bıraktığı için mecburum yoksa abini şuan sağ göremezdin."

Abimin hayatı için kendi hayatımı umursamayacak duruma geldim.
Üstüne bu yetmiyormuş gibi arkamda ikinci ailem olan kızı bırakıp geldim.
Kafayı yemek üzereydim bu neydi kaderin bir oyunumuydu yada ben ne yaptımda bedelini berdel ile ödemek zorunda kalıyordum.

"Sen kendini ne sanıyorsun Kaan ağa haddini bil abime karşı tek bir kelime daha söylersen seni burada öldürürüm."

Buraya geleli ne kadar oldu ki kim bilebilirdi ki bi kaç gün önce müvekkilim dediğim adamın zorla karısı oluyordum. Gözlerimin içine anlamsızca bakıyor acaba aklından neler geçiyor. Geriye doğru biraz çekilerek aradaki mesafe'yi açtı rahatladım biraz da olsa şimdiden bu kadar yakınlık bana fazla ise ilerisi için neler olur ama olmayacak bende Miray Arman isem olmayacak

Biraz durduktan sonra aniden kolumdan tutarak sürüklemeye başladı.
Ne sanıyor bu kendini demeye başladım ama bu onu durdurmuyordu daha da sinirlendiriyordu. İşte şimdi yandık
Kolumu aniden önüne geldiğimiz arabanın yanında bırakıp arabaya geçmem için bağırdı sesinden ürkmüş olsam da bunu belli etmedim
Etrafımızdaki herkes bizi film çeviriyormuş gibi izliyor ve birbirilerine bakarak fısıldaşıyorlardı.

Bana bakarak diyeceği şeye hazırlaranıyordu

"Arabaya geç bugün bu konu kapanacak şimdi konağınıza gidip abini öldüreceğim töre gereği yapacağım anladın beni."

Hayır buna izin veremem abimle aramız o kadar iyi olmasa bile abilik vazifesini hep yapar benim yerimde olsa oda aynısını yapardı. Abim bir Kaya gibi durur arkamda, sevgisini belli etmesede bana değer verdiğini davranışlarından anlayabiliyordum.

"Hayır buna izin veremem lütfen başka yolu yok mu düşünelim sana yardımcı bile olacağım."

Ağzımdan çıkan her kelimeyi o kadar dikkatli dinliyordu ki lafa atılarak

"kızım bak töre gereği bu berdel olmayacağına göre abin ölecek."

Bişiler yapmam lazım yoksa bu gerçekten bişiler yapacak

"Tamam lütfen herkes bize bakıyor ne olacaksa olsun bitsin dayanamıyorum."

Gerçekten dayanamıyordum kalbim acıyordu annemden sonra ilk defa böyle acıyordu annemin acısını biraz da olsa giderebilmek için kendimi hep başka yerlere atmıştım ama kader öyle birşey ki buna engel olamıyorsun bi kaç gün önce annemin beni bırakıp gittiği eve gelmiştim onun hatıraları ile dolu olan eve...

Arabaya istemeyerek de olsam bindim
Yol boyunca ikimizde konuşmamıştık o çoktan kaderini kabullenmişti ben ise hala bunların bir rüya olduğunu düşünüyordum kendimi ona inandırmak istiyordum daha doğrusu

" Bana bak sakın birdaha oyun oynamaya kalkma ben anlarım seninle ilgili olan herşeyi şimdi bunu o aklına sok önce, kızım bir alışverişten mi korkuyorsun gelenek böyle yapmak zorundasın ve benden habersiz de birdaha dışarı çıkmayacaksın."