I'm Pregnant / TAEKOOK

🍀22. bölüm🍀

Heyo ben geldim hehe

Çok yoğun bir hafta olduğu için bölüm yazamıyorum ama artık belirli bir düzene girdim sayılır, Sınıfta covid vakaları çıkmaya başladı bir kaç belirti bende olduğu için pek bölüm yazamıyorum 

Hesabım da duyurular paylaşıyorum önemli olanlar da oluyor takip etmediğiniz için bildirim gitmiyor size ve aynı soruları tekrar soruyorsunuz. isterseniz takip edebilirsiniz şimdiden teşekkür ederim iyi okumlar <3

21 K olduk laan 

Düğün günü Jungkook 5 aylık hamile 

 Ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum,  hayatımda kendime yeni bir sayfa açıyordum bu saatten sonra geri dönüşü olmayan bir yola gidiyordum . Belki çok pişman olacaktım belki de çok mutlu , sadece bebeklerim için yaşıyor ve onlar için savaşıyordum artık.  Evlilikten ya da başka bir şeyden korkmuyordum lakin , çocuklarımın büyüdükleri zaman onları ihmal etmekten, onların bana ihtiyaçları olduğunda , ağladıklarında yanlarında olamamaktan korkuyordum. Kötü bir ebeveyn olmaktan ölesiye korkuyordum. 

  Evlenmeme artık aylar , haftalar , günler yerine sadece saatler kalmıştı. Mutlu ya da üzgün değildim. Duygusuzca , son kez  cam kenarına bakan, koltuğumda oturuyor, ve yavaşta şişmiş karnımı okşuyordum. Günlerdir Taehyung'la konuşmuyorduk, bazen düğün için yazıyor bende kısaca ' sen ne istersen bana uyar' deyip konuyu kapatıyordum. Şişmiş karnım yüzünden çok fazla iş yapamıyordum, çoğu zaman bile ayakkabı bağcıklarımı bile bağlayamıyor ve ağlama krizine giriyordum. Fazla duygusal ve doymak bilmeyen bir yapıya sahip olmuştum. Artık herkesin imrenerek baktığı seksi kaslarım da yok olmuş yerini şişmiş bir göbüş gelmişti. 

'Jungkook sanki ben evleneceğim he kalk artık yataktan' Günlerdir belki haftalardır yanımda olan tek kişi arkadaşlarımdı. Jin hyung bana yemek yaparken , yoongi hyung işler ile ilgileniyor ve bana o herifle evlenmem gerektiğini söylüyordu, Hobi hyung bana eğlenceli şarkılar açıyor ve küçük egzersizler yaptırıyordu. Onlar yanımdaydı. her zaman olduğu gibi. Annemler yine yanımda yoktu ne zaman olmuştular ki zaten? mezuniyetim de bile  arkadaşlarım varken onlar yoktu. Alışmıştım artık yadırgamıyor ya da şikayet etmiyordum.

'Geliyorum Hyung' Yavaşça oturduğum yerden kalktım.  Dikkatlice kapıya doğru ilerledim, ve  merdivenlere yaklaştım. Bir kaç dizi izlediğim , dizilerde hamile olan kişiler merdivenden düşüyor, ve bebeklerini kaybediyordu.  Bu yüzden  merdivenlerden korkuyordum , küçük bir fobim oluşmuştu. Merdivenlerin tutacaklarından  destek alarak dikkatlice inemeye başladım...

' Hyung çok güzel bir sofra kurmuşsun teşekkür ederim '  Jin hyung , benimle kaldığı süre boyunca, aç kalmamam için elinden geleni yapıyordu. Yine , dolu dolu bir masa hazırlamıştı, sofrada sütler, yeşillikler , etler her şey vardı. Kurt gibi acıktığım için direk masaya oturdum ve  yemekleri mideme indirmeye başladım.

Nerdeyse bir saate yakın yemek yiyordum , stresli olduğum için daha çok yeme ihtiyacı duyuyordum. 'Jungkook yeter artık kuzum korkuyorum damatlığın içine giremeyeceksin diye ' Haklıydı. masada duran siyah mendilimle ağzımı sildim ' Haklısın hyung ' dedim  ve ikimizde gülmeye başladık . Kapının çalması ile ikimizde sustuk. '  Saçımı yapmak için birileri gelecekti onlar olmalı  ben açarım ' Sandalyeden kalktım . Jin hyung sofrayı toplamaya başlamıştı bile. Dikkatli ama seri adımlarla kapıya doğru ilerliyordum. Kapıyı  bekletmemek için hemen açtım 

'K-kai'