My Atlantis

Levya'dan ..

~ Levya'nın, Instagramdan Ocean'a takip isteği gönderdiği zaman ~

Şirketten çıkıp eve geleli birkaç saat olmuştu.Hem piyano hemde şirket işleri biraz yoruyordu ama en azından kafamı bir şeylerle meşgul ediyordum.Şu sıralar meşgul eden tek bir şey vardı aslında.Ocean.Çok sık düşünmeye başlamıştım ve bir insanı düşünmek bana göre olan bir şey değildi.Birilerini düşünmeyi bırakalı 10 yılı geçiyordu.Yaşadığım ve yaptıklarım beni çoktan bir canavara dönüştürmüştü.Soğuk, kansız, duygusuz..

Bu halimden kurtulabilir miydim bilmiyordum.Kurtulmak istiyor muydum ondan bile emin değildim. Tanrı biliyor ya, denemiştim. Tanrı, denediğimi biliyordu..

Yine de çoğu zaman yaşadıklarım için tanrıyı suçlamıştım.Başka kimi suçlayacaktım ki? Hep onu suçlamıştım.Böyle lanet olası bir hayata sahip olduğum için.Yarattıklarına iyi bakması, onlara güzel hayat vermesi gerekiyordu.Her zaman onu suçlayacaktım.

Ocean ise çok farklıydı.Onu çok tanımıyordum, belki de hiç tanımıyorum diyebilirdik.Ama yılların bana verdiği güç ile, insan sarrafı olmuştum bildiğin.Kimin ne düşündüğünü, ne hissettiğini anlıyor, ne yapmak istediğini kısa sürede kestiriyordum.Fakat o? Neden onda tıkanmıştım? Ya da.. Bir insanın gerçekten bu kadar masum olması.. Gerçek olabilir miydi? İlk dersine girdiğim zaman, 3 hafta önce.. Kendi kendine konuşurken yakaladığımda..Bir bebek kadar masumdu.Görünüşü dahil.Hayatımda masumluk, saflık adına bir zerre dahil hiç bir şey yoktu.Ve en son böyle temiz, saf olarak gördüğüm tek bir şey vardı, o da insan değildi.Evimde ki evcil hayvanlarım.Onlarında ne aklı vardı, ne dili.Belki de bu yüzden onları sahiplenmişimdir diye düşündüm.Belki de hayatımda, bana eski yaşantımı hatırlatacak, saflığımı hatırlatacak bir şeylere ihtiyaç duyuyorum diye onları sahiplenmişimdir.Ya da yardıma ihtiyaç duydukları için.Benim yardıma ihtiyacım varken, ne birisi elimden tutmuş, ne de beni çekip kurtarmışlardı.Ama ben yaşadıklarımı birisi yaşasın istememiştim.Evet, istememiştim.Artık umrumda değildi.İnsanları kurtarmak, onlara iyilik yapmak umrumda değildi.İşte bu yüzden artık onları kurtarmak yerine... Onlara acı çektiriyordum.

Ocean, onu ilk gördüğüm andan itibaren istemsizce ona çekiliyor gibi hissediyordum.Ve lanet olsun ki bu hoşuma hiç gitmemişti, hem de hiç.Ama ne kendimi durduruyor, ne de durdurmak için çaba sarf ediyordum.Ona da acı çektirmek mi istiyordum? Yoksa bu kadar savunmasız görünmesi.. onu korumak mı istiyordum? Bilmiyordum, gerçekten hiç bir şey bilmiyordum.İntikam ve öfke dışında başka hiç bir duygu hissetmeyeli yıllar olmuştu.Ne hissettiğimi çözemiyordum.Ama onu yakından tanımak istememi ya da hayatını öğrenmeyi istediğimi, danışman ile onun için kavga ettiğimde anlamıştım.Kendimi ilk o zaman inandırmıştım.Ocean'ın öğretmeni ilk ben olmayacaktım, program değiştiği için ben almıştım.Fakat sonradan kadın bana gelip, Yoongi adlı diğer öğretmenin uygun olduğunu, artık onunla çalışması gerektiğini söylemişti.Bunu bana sormuş muydu? Hayır.Ocean'a sormuş muydu? Hayır.Ki korktuğumda buydu aslında.Ocean'a sorsa, onun diğer öğretmeni istemesinden korkmuştum.Çünkü biliyordum ki, o da benden korkuyordu.Adım kadar emindim.Bana olan masum ve korku dolu bakışları, sesimi yükselttiğimde büyüyen gözleri, her sert konuşmamda kendini istemsizce geri çekmesi.. Benden korktuğunu biliyordum.Ama elimde değildi.Böyleydim işte.Böyle sikik, korkunç bir adamdım.Herkese acı çektiriyor, herkesi korkutuyordum.İlk kez birisine normal davranmak istemiştim.İyi olamayacağımı biliyordum.Ama en azından ona karşı normal olmak istemiştim.Her şeyden korkuyor gibi duruyordu.Ve birde onu kendimle korkutmak istememiştim.O kadar masum duruyordu ki, herkesin onu korumak isteyeceğine emindim.

İyi ki o gün, cüzdanını unutmuştu da onunla zaman geçirebilmek için bir bahanem olmuştu.Gerçekten ona sert olmak istemiyordum.Ama böyle biriydim, dediğim gibi.Böyle biriydim.Yemek yemesi, konuşması, bir alkolün adını bile aklında tutamaması.. Her yaptığı hareket o kadar bebeksiydi ki..Bu kötü anlamda değildi.Yaşıtları gibi değildi.Onun yaşında birçok genç kız ve oğlan tanımıştım.Asla onlar gibi değildi.Onunla hiç konuşmayan birisi bile anlayabilirdi bunu.Mahçup bakan gözleri, asla kötülük düşünmüyor gibiydi.Bunu nasıl tarif edebilirdim bilmiyordum.