~ Levya
Dün gördüğü kabustan, ağlamasından, yemek yememesinden.. Her şeyinden tek bir kişi sorumluydu. Ben. Bu durumu bir gün düzeltsem bile onun gibi birisine bu yaşattıklarımı asla unutmayacak ve kendimi asla affetmeyecektim.
Çoktan sabah olmuştu.Ama yanından bir an olsun bile ayrılmamıştım.Benden korktuğu halde yanımda bebek gibi uyuyakalmıştı.Ona sarıldığımda ise hiç bir tepki vermeden ağlamaya devam etmişti. Bir süre sonra tekrardan onu yatağa uzandırıp, bir daha kötü rüya görmeyeceğini söylemiştim. Yaşlı gözleriyle yüzüme bakıp, sessizce " Söz mü?" diyebilmişti sadece. Kafamı onaylar şekilde sallayıp, " Söz " dedim. " Söz veriyorum, kötü rüya görmene izin vermeyeceğim." Sanki her şeyin sorumlusu ben değilmişim gibi.
Uyumasını izleyerek yatakta saatlerce başında beklemiştim.Bir daha kabus görürse bile en azından yalnız olmayacağından emin olmak istedim. Saat 9'a geliyordu ve karşımda hâlâ mışıl mışıl uyuyordu. Sigara içmek için ayağa kalkıp tam hareketlenecektim ki onunda hareket ettiğini görüp durdum. Bir kaç saniye sonra kırmızı ve şiş gözlerini açıp, bana baktı.
- Günaydın.
Yüzümde hafif bir gülümseme ile konuştum.Hiç cevap vermeden gözünü kapatıp tekrar açtı.
- Başka kabus görmedin umarım, hm?
+ Görmedim
Sessizce ve çekinerek konuştu.
- Hadi yüzünü yıka, kahvaltı yapalım.
+ B-ben .. aç değilim
- Ocean, dünden beri hiç bir şey yemiyorsun.
Söylediğim cümleye ben bile gülmek istedim.Sinirden.Kızın hayatı ile oynamıştım birkaç saat içinde ve yemek yemediği için söyleniyordum.
+ Özür dilerim Bay Levya
- Neden özür diliyorsun?
+ Sizi sinirlendirdiğim için
- Beni sinirlendirmiyorsun.Sadece bir şeyler yemeni istiyorum.Minicikte olsa bir şeyler yiyebilir misin? Lütfen.
+ Hıhım
Pekâlâ, yumuşak olmam işe yarıyor gibi duruyordu.
- Aşağıda bekliyorum seni.
Mutfağa doğru yöneldim.Hizmetçilerin hep aynı saatlerde hazırlamış olduğu kahvaltıya birde süt ekledim. Bir şey yemese bile belki süt içmeyi kabul edebilirdi.Aradan geçen 5 dakika sonra yavaş ve çekingen adımlarla sandalyeyi çekip karşıma oturdu.
Ne konuşacağımı bilmiyordum.Zaten ne söyleyebilirdim ki? Özür dilesem olmaz.Onu bir anda bıraksam olmaz.Dün gördüğü kabustan sonra çok fazla yıkılmış ve değişmiştim.Bir an beni polise şikayet etmesi, herkesin her şeyi öğrenmesi bile umrumda olmamıştı.Ona bu tür bir şeyi çektirmeyi asla istemiyordum.Nasıl düzeltebilirdim hiç bir fikrim yoktu. " Ah, Ocean hazır beraber kahvaltı yapıyorken, dün karşında adamı silahla vurduğum ve elimde silahla sana seslendiğim ve seni bu eve hapsedip tehdit ettiğim için özür dilerim.Şimdi kahvaltıya başlayabiliriz. " Evet, bu kesinlikle berbat olurdu.Felix olsaydı hemen yardım eder ve her şeyi düzeltirdi.O benden daha yumuşaktı. Yani yumuşak ve iyiydi işte, ben değildim.
Sadece yüzüme bakıyor, arada bir parmaklarını birbirileri ile hareket ettiriyor ama hiç bir şey yemiyordu.Sanki yemek için emrimi bekliyormuş gibi duruyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Atlantis
Novela Juvenil.. " Bu sırrı tutabileceğini bana kanıtlarsan, sana zarar vermeyeceğim ufaklık. " Ocean masum ve sıradan bir kızdır, geçmişi dışında. Piyano öğretmeninin hayatına yavaş yavaş dahil olmasıyla, hayatı oldukça değişir.Ama onu neler bekliyordur? Şu an...
